Genesis 35

₁God zei tegen Jakob: ‘Maak je gereed om naar Betel te gaan. Blijf daar wonen en bouw er een altaar voor mij, de God die je verschenen is toen je op de vlucht was voor je broer Esau.’ ₂Jakob zei daarom tegen zijn gezin en tegen al zijn knechten: ‘Doe jullie afgodsbeelden weg, die vreemde goden! Reinig jezelf en trek andere kleren aan. ₃We moeten ons gereedmaken om naar Betel te gaan. Daar wil ik een altaar bouwen voor de God die naar mij geluisterd heeft toen ik in het nauw zat en die mij tijdens mijn reis steeds geholpen heeft.’ ₄Ze gaven Jakob alle afgodsbeelden die zij in bezit hadden en ook hun oorringen. Jakob begroef alles onder de eik in de buurt van Sichem.

₅Toen gingen ze op weg. God zaaide zo’n paniek onder de inwoners van de omliggende steden dat die er niet aan dachten hen te achtervolgen. ₆Met al zijn mensen bereikte Jakob Luz, in Kanaän. Dat wordt ook wel Betel genoemd. ₇Hij bouwde er een altaar en noemde die plaats El Betel: God van Betel, omdat God zich daar aan hem bekendgemaakt had, toen hij op de vlucht was voor zijn broer.

₈Debora, die Rebekka als kind verzorgd had, stierf er en werd begraven ten zuiden van Betel onder een eik. Men noemde die eik Allon Bachut: Eik van tranen.

₉Bij Jakobs terugkeer uit Paddan-Aram, verscheen God hem opnieuw en gaf hem zijn zegen. ₁₀Hij zei: ‘Je zult niet langer Jakob heten, maar Israël.’ Zo noemde God hem Israël. ₁₁En God zei verder: ‘Ik ben de machtige God. Breng veel nakomelingen voort. Je zult de vader zijn van vele volken, koningen zullen van je afstammen. ₁₂Dit land, dat ik aan Abraham en Isaak gegeven heb, zal ik aan jou en aan je nakomelingen geven.’ _13-14Toen verliet God hem. Op de plek waar God met hem gesproken had, plaatste Jakob een gedenksteen die hij wijdde met wijn en olie. ₁₅Hij noemde die plaats Betel.

₁₆Zij verlieten Betel in de richting van Efrat. Toen ze er niet ver meer vandaan waren, kreeg Rachel een kind. Ze had een zware bevalling. ₁₇Maar op het moeilijkste ogenblik zei de vroedvrouw: ‘Wees niet bang, Rachel, je hebt opnieuw een zoon gekregen.’ ₁₈Maar Rachel voelde dat ze ging sterven. Daarom noemde ze het kind Ben-Oni: Zoon van mijn smart. Zijn vader noemde hem echter Benjamin: Zoon van het geluk. ₁₉Rachel stierf en werd begraven langs de weg naar Efrat, het tegenwoordige Betlehem. ₂₀Jakob zette op haar graf een gedenksteen neer, die tot op de dag van vandaag de plaats van het graf aangeeft.

₂₁Jakob reisde verder en zette voorbij Migdal-Eder zijn tent op. ₂₂Tijdens zijn verblijf daar, had Ruben gemeenschap met Jakobs bijvrouw Bilha. Jakob hoorde daarvan en voelde zich diep gekrenkt.

Jakob had twaalf zonen: ₂₃Lea’s zonen waren Ruben, de oudste, Simeon, Levi, Juda, Issakar en Zebulon. ₂₄Rachels zonen waren Jozef en Benjamin. ₂₅De zonen van Rachels slavin Bilha waren Dan en Naftali. ₂₆De zonen van Lea’s slavin Zilpa waren Gad en Aser. Dit waren de zonen die Jakob in Paddan-Aram kreeg.

₂₇Jakob ging naar zijn vader Isaak in Mamre bij Kirjat-Arba, dat ook Hebron heet, waar zowel Abraham als Isaak gewoond had. ₂₈Isaak werd honderdtachtig jaar. ₂₉Nadat hij de laatste adem had uitgeblazen, werd hij met zijn voorouders herenigd, na een lang en rijk leven. Zijn zonen Esau en Jakob begroeven hem.