Jakobus 4

₁Waar komen toch al die vechtpartijen en ruzies bij u vandaan? Is het niet van uw hartstochten, die u niet met rust laten? ₂U zet ergens uw zinnen op, maar u krijgt het niet en doet er een moord voor. U wilt iets hebben maar kunt het niet bemachtigen. En dan ontstaan er ruzies en vechtpartijen. Toch krijgt u het niet, omdat u er niet om bidt. ₃En als u erom bidt, krijgt u het nog niet, want u bidt verkeerd; u wilt alleen maar uw hartstochten bevredigen. ₄Ontrouw volk! Weet u niet dat vriendschap met de wereld vijandschap met God betekent? Wie met de wereld goede vrienden wil zijn, maakt zichzelf tot vijand van God. ₅Denk niet dat de Schrift zonder reden zegt: De geest die hij in ons liet wonen, eist hij geheel voor zichzelf op. ₆Maar de goedheid die hij ons bewijst, is des te groter. Daarom staat er:

₇Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal hij voor u vluchten. ₈Ga dichter naar God toe, dan komt hij dichter bij u. Was uw handen, zondaars! Zuiver uw hart, weifelaars! ₉Jammer, rouw en huil! Laat uw lachen in rouw verkeren, uw vreugde in droefheid. ₁₀Buig u voor de Heer en hij zal u verheffen.

₁₁Spreek geen kwaad van elkaar, broeders en zusters. Wie van zijn medechristen kwaadspreekt of hem veroordeelt, spreekt kwaad van de wet en veroordeelt die. En als u dat doet, houdt u zich niet aan de wet, maar werpt u zich op als haar rechter. ₁₂Er is maar één wetgever en rechter: hij die ons kan redden en ons kan laten omkomen. Wie bent u dus dat u oordeelt over uw naaste?

₁₃En nu u, u die zegt: Vandaag of morgen gaan we naar die en die stad. Daar zullen we een jaar lang blijven om zaken te doen en winst te maken. ₁₄Maar u weet niet eens wat de dag van morgen zal brengen! Uw leven is maar een nevel die even verschijnt en dan verdwijnt. ₁₅Dit moet u zeggen: Als de Heer het wil, blijven we in leven en zullen we dit of dat doen. ₁₆Maar nu gebruikt u grote woorden; al die grootspraak is uit den boze.

₁₇Wie goed kan doen, maar het nalaat, maakt zich dus aan zonde schuldig.