Jeremia 50

₂‘Verkondig het nieuws aan alle volken,

bazuin het rond,

vertel het aan iedereen:

Babel is gevallen,

Bel is vernederd,

Mardoek is machteloos,

zijn beeld is aan stukken gevallen;

al hun goden zijn machteloos,

hun beelden liggen in puin.

₃Want de vijand uit het noorden

is opgerukt,

heeft van Babel een woestenij gemaakt;

geen mens of dier woont er meer,

allen zijn op de vlucht geslagen.’

₄Dit zegt de Heer:

‘Dan breekt het ogenblik aan:

Juda en Israël gaan samen op weg;

in tranen gaan ze

op zoek naar mij, hun God.

₅Ze vragen de weg naar Sion,

naar Sion zijn ze op weg.

Zij zullen een verbond met mij aangaan,

nooit meer zullen ze dat vergeten.

₆Mijn volk was een verloren kudde schapen,

op een dwaalspoor gebracht

door hun herders!

Zij trokken van heuvel naar heuvel,

van berg naar berg,

de weg naar hun eigen kooi waren ze vergeten.

₇Mijn volk werd verslonden,

voor iedere vijand was het een willige prooi.

Hun belagers waren niet schuldig,

want mijn volk had zich tegen mij verzet,

tegen mij, hun Heer,

bij wie ze rust konden vinden,

op wie hun voorouders hoopten.

₈Vlucht uit Babel,

verlaat zo snel mogelijk het land van de Chaldeeërs,

als bokken voor de kudde uit!

₉Want ik breng vele legers op de been

om vanuit het noorden op te rukken

tegen Babel.

Ze vallen al aan;

het zijn uitstekende schutters,

nooit missen ze hun doel.

₁₀Heel het land wordt leeggeroofd,

de plunderaars leven zich uit,

dat kondig ik aan.’

₁₁De Heer zegt:

‘Chaldeeërs,

eens plunderden jullie mijn land.

Wees maar vrolijk,

uitgelaten als kalveren,

hinnikend als hengsten:

₁₂nu wordt jullie stad vernederd,

diep vernederd,

je land telt niet meer mee,

het wordt een dorre, droge woestijn.

₁₃In mijn woede

maak ik de stad onbewoonbaar,

niets dan puin blijft er over,

iedereen staat verbijsterd,

is ontzet over zoveel rampen.

₁₄Ik zal mij wreken op Babel.

Boogschutters, stel je op rondom de stad,

schiet al je pijlen eropaf,

want dat volk heeft zich tegen mij verzet.

₁₅Schreeuw van vreugde om de overwinning!

De stad heeft zich overgegeven,

het bolwerk is gevallen,

de muren zijn omvergehaald.

Wreek je maar:

wat zij met anderen hebben gedaan

mag je nu met hen doen.

₁₆In het land van Babel

wordt niet meer gezaaid,

wordt niet meer geoogst.

Iedereen vlucht voor dit geweld,

gaat terug naar zijn eigen land,

zoekt zijn eigen volk weer op.

₂₁De Heer zegt:

‘Trek op tegen de inwoners

van Merataïm en Pekod,

dood hen en vernietig alles;

doe precies wat ik jullie opdraag.

₂₂Er is oorlog in het land,

alles stort ineen.

₂₃Babel hamerde de hele wereld kapot

en nu is het zelf omvergehaald,

aan stukken geslagen.

Alle volken staan verbijsterd.

₂₄Babel, voor je het wist,

zat je gevangen in de strik

die ik had gespannen.

Je zat in de klem,

omdat je je tegen mij had verzet.

₂₅In mijn woede

heb ik de wapens opgenomen,

want ik, de almachtige Heer,

wilde met jullie afrekenen.

₂₆Val Babel aan, van alle kanten,

breek zijn graanschuren open,

gooi alles op hopen;

vernietig het,

niets mag er overblijven.

₂₇Dood zijn soldaten,

slacht ze af.

Hun uur heeft geslagen,

de afrekening is gekomen.

₂₈Luister naar de vluchtelingen,

naar hen die uit Babel ontkomen zijn;

laat ze in Sion vertellen

hoe ik, jullie Heer, wraak heb genomen,

omdat zij mijn tempel hebben verwoest.

₂₉Roep alle boogschutters op tegen Babel,

beleger de stad van alle kanten,

niemand mag ontkomen.

Laat Babel boeten

voor wat het heeft gedaan,

behandel het

zoals het anderen heeft behandeld;

Babel dacht groter te zijn dan ik,

terwijl ik de Heer ben,

de heilige God van Israël.

₃₀Daarom zullen alle soldaten sneuvelen,

en de pleinen vol doden liggen,

dat kondig ik aan.

₃₁Ik, de almachtige Heer,

richt me tegen Babel;

het heeft zichzelf overschat.

De tijd om te straffen is gekomen.

₃₂Hooghartig Babel,

je zult struikelen en vallen

en niemand helpt je meer overeind.

Ik steek je steden in brand,

het land gaat in vlammen op.’

₃₃Dit zegt de almachtige Heer:

‘Israël en Juda worden onderdrukt.

Mensen uit Babel namen hen gevangen,

lieten hen niet meer gaan.

₃₄Ik ben de almachtige Heer,

ik zal krachtig voor hen opkomen,

hun zaak behartigen.

Heel de aarde geef ik weer rust,

maar de inwoners van Babel niet.’

₃₅De Heer zegt:

‘Dood aan Babel,

dood aan het volk,

aan zijn adel en zijn wijze mannen.

₃₆Dood aan zijn waarzeggers,

zij verkondigen niets dan onzin;

dood aan zijn soldaten,

ze verstijven van schrik.

₃₇Dood aan zijn paarden en ruiters,

dood aan zijn huurlingen,

verwijfd zijn ze.

Ik laat zijn schatten plunderen,

zijn rijkdommen vernietigen

₃₈en zijn rivieren opdrogen.

Want het land staat vol afgodsbeelden,

door beelden laten ze zich misleiden;

het is verschrikkelijk.

₃₉Daarom zullen er eens

alleen nog spoken en geesten huizen,

vreemde wezens zullen er ronddwalen.

Onbewoond blijft het land voor altijd,

nooit zoekt er iemand nog onderdak.

₄₀Ik kondig aan:

Babel maak ik met de grond gelijk,

als Sodom en Gomorra.

Niemand zal er meer wonen,

geen mens waagt zich nog in dat gebied.

₄₁Een groot volk komt uit het noorden,

machtige koningen rukken op

vanaf het einde van de aarde.

₄₂Zij zijn gewapend met zwaarden en bogen,

ze zijn wreed,

kennen geen medelijden.

Op hun paarden komen zij aanstormen,

onstuimig als de zee,

klaar voor de aanval.

₄₃De koning van Babel

heeft het nieuws gehoord,

zijn handen beginnen te trillen,

hij wordt door angst overvallen,

zoals een vrouw door weeën.

₄₄Zoals een leeuw tevoorschijn schiet

uit de dichte bossen bij de Jordaan

en de kudden op de groene weide overvalt,

zo jaag ik Babel in een oogwenk uiteen.

En wie zou hen dan moeten leiden?

Want wie is aan mij gelijk,

wie kan mij ter verantwoording roepen,

wie kan tegen mij op?

₄₅Luister daarom naar wat ik heb besloten,

luister naar mijn plannen met Babel

en met de inwoners van heel dat land:

zelfs hun kinderen worden weggesleept,

iedereen is ontzet.

₄₆De aarde dreunt van de val van Babel,

de stad schreeuwt het uit van ellende,

alle volken kunnen het horen.’