Psalmen 102

₂Heer, luister naar mijn gebed,

hoor toch mijn roepen om hulp.

₃Wend u niet van mij af

nu ik in nood verkeer,

schenk mij toch aandacht

nu ik u roep;

antwoord mij vlug.

₄Want mijn leven vervliegt als rook,

in mijn botten gloeit een vuur.

₅Ik lijk op dor en droog gras,

ik vergeet zelfs te eten.

₆Ik ben vel over been,

ik kan alleen maar kreunen.

₇Ik ben als een kraai in de steppe,

als een uil in een ruïne.

₈Ik lig wakker,

ik ben alleen,

een eenzame vogel op een dak.

₉Ik word beledigd, de hele dag,

ze bespotten me,

een vloek is mijn naam in hun mond.

₁₀Heer, u geeft mij stof als brood

en tranen als drinken.

₁₁Want u bent in woede ontstoken,

u greep mij en wierp mij weg.

₁₂Mijn leven is niet meer dan een avondschaduw,

ik ben als gras dat is verdord.

₁₃Maar u, Heer, u bent koning voor eeuwig,

uw naam blijft genoemd,

alle geslachten door.

₁₄U zult komen, Heer,

om u over Sion te ontfermen;

nu is de tijd gekomen,

nu is het uur aangebroken

om uw medelijden te tonen.

₁₅Wij, uw dienaars,

wij zijn begaan met deze verwoeste stad,

iedere steen hier is ons lief.

₁₆Alle volken zullen de Heer vrezen,

alle koningen op aarde zijn macht erkennen.

₁₇Want de Heer heeft Sion weer opgebouwd,

hij verschijnt er in al zijn majesteit.

₁₈Aan wat zijn arm volk hem vraagt,

geeft hij gehoor,

hun smeekbeden wijst hij niet af.

₁₉Schrijf dat neer voor het komende geslacht,

dan zullen ook zij van de Heer zeggen:

₂₀‘De Heer boog zich naar ons over

vanuit zijn heilige hemel,

hij heeft ons gezien

vanuit zijn hoge woning.

₂₁Hij heeft het zuchten van de gevangenen gehoord,

hij heeft bevrijd wie ten dode waren opgeschreven.’

₂₂Zo wordt hem in Jeruzalem hulde bewezen,

zo wordt zijn naam in Sion met ere genoemd,

₂₃wanneer alle volken er samenkomen,

wanneer men uit alle koninkrijken op weg gaat

om de Heer te aanbidden.

₂₄Heer, mijn levensweg hebt u bekort,

mijn levenskracht gebroken.

₂₅Mijn God, ik vraag u:

Haal me niet weg, midden in mijn leven;

ik vraag het u

die zelf eeuwig leeft.

₂₆Eens hebt u de aarde vastgezet,

de hemel hebt u zelf gemaakt.

₂₇Eens zullen zij vergaan,

maar u blijft bestaan.

Zij zullen verslijten als een kleed,

u legt ze af als een mantel

en zij verdwijnen in het niet;

₂₈maar u blijft die u bent,

uw leven neemt geen einde.

₂₉Uw dienaars zijn wij, Heer,

laat onze kinderen veilig wonen

en geef ook hun kinderen uw bescherming.