Psalmen 132

Heer, vergeet toch niet

al wat David heeft gedaan,

₂hoe hij u heeft gezworen,

u, de sterke God van Jakob:

₃‘Ik ga mijn tent niet binnen,

op mijn bed leg ik mij niet neer,

₄ik gun mijzelf geen slaap,

ik doe mijn ogen niet dicht,

₅voordat ik een plaats vind voor de Heer,

een woning voor de sterke God van Jakob.’

₆In Betlehem hoorden wij van Davids eed,

in de velden van Jaär vernamen we zijn woorden.

₇Laten wij naar Gods woning gaan

en ons neerbuigen voor zijn troon.

₈Ga naar de plaats, Heer,

waar u kunt rusten;

ga met de kist van het verbond,

het teken van uw macht!

₉Mogen de priesters, uw gunstelingen,

hun kleed met ere dragen,

mogen ze juichen van vreugde.

₁₀Wijs David, uw dienaar, niet af,

hij is de koning van uw keuze.

₁₁Dit heeft de Heer aan David gezworen,

en op zijn beloften komt hij niet terug:

‘Ik zet op uw troon een van uw eigen zonen.

₁₂Als hij zich houdt aan het verbond met mij,

aan de wetten die ik hem opleg,

dan zal ook zijn zoon weer koning zijn.

Dat blijft voor altijd gelden.’

₁₃De Heer heeft Jeruzalem gekozen

als plaats waar hij wil verblijven.

₁₄Hij zei:

‘Hier ga ik rusten, voor altijd,

hier wil ik blijven wonen.

₁₅Ik zal de stad rijkelijk zegenen:

de armen krijgen eten in overvloed,

₁₆de priesters zullen hun kleed waardig zijn,

mijn gunstelingen uitbundig juichen.

₁₇Ik houd de herinnering aan David levend,

op de troon zet ik een telg uit zijn geslacht.

₁₈Hem geef ik koninklijke luister,

zijn vijanden overdek ik met schande.’