Psalmen 68

₂God grijpt in:

zijn vijanden slaan op de vlucht,

ze stuiven voor hem weg.

₃Niets blijft er van hen over,

ze verdwijnen als rook in de wind,

smelten als was in het vuur.

₄Maar zijn volk is opgetogen,

het juicht God uitbundig toe.

₅Zing voor God,

zing hem toe.

Maak de weg vrij

voor hem die rijdt over wolken.

Zijn naam is: de Heer!

Juich hem toe!

₆God in zijn heilige woning,

hij is de vader van wezen,

de verdediger van weduwen,

₇eenzamen geeft hij een thuis,

gevangenen schenkt hij vrijheid.

Maar wie opstandig zijn,

moeten wonen in dor land.

₈God, toen u voor uw volk uittrok,

dwars door de woestijn,

₉beefde de aarde

en gutste het water uit de hemel,

uit vrees voor u, de God van de Sinai,

uit vrees voor u, de God van Israël.

₁₀U sterkte uw uitgeputte volk,

een regen van gaven stortte u uit.

₁₁In Kanaän vestigde zich uw arme volk;

in uw goedheid, o God,

had u dat land voor hen bestemd.

_12-13De Heer gaf een bevel

en de koningen van Kanaän sloegen op de vlucht,

ze vluchtten met hun legers.

De vrouwen, in groten getale,

gingen het goede nieuws vertellen

en in de tenten verdeelde men de buit,

de eretekenen van de vijand:

₁₄duiven met zilveren vleugels,

met slagpennen van glanzend goud.

Wie wilde nog bij de kudden blijven!

₁₅Toen de machtige God de koningen uiteensloeg,

viel er sneeuw op de Zwarte Berg.

₁₆Basangebergte, machtig gebergte,

Basangebergte met je hoge toppen,

₁₇waarom afgunstig, hoge bergen,

afgunstig op de berg

waar God wil wonen,

waar de Heer wil verblijven,

voor altijd?

₁₈De Heer verscheen in triomf,

met een leger van duizenden wagens

trok hij op naar zijn heiligdom.

₁₉God, de Heer, besteeg de berg Sion

om er blijvend te wonen.

Gevangenen voerde hij mee;

zelfs van wie opstandig waren,

ontving hij gaven.

₂₀Dank aan de Heer,

van zijn volk neemt hij de last af,

altijd weer,

God, onze redder.

₂₁Hij is de God die ons behoudt,

die ons redt van de dood,

hij, God, de Heer.

₂₂De Heer heeft gezegd:

‘Ik zal mijn vijanden verbrijzelen,

hun harde koppen zal ik inslaan,

want ze volharden in het kwaad.

₂₃Mijn volk,

al moest ik ze halen uit het hoge Basan

of uit de diepste zee,

₂₄je zult waden door hun bloed,

je honden zullen hun lijken verslinden.’

₂₅Het volk heeft uw intocht gezien, o God,

de intocht van mijn God,

van mijn koning naar zijn heiligdom.

₂₆Voorop gaan zangers,

in het midden jonge vrouwen

spelend op tamboerijnen,

muzikanten sluiten de rij.

₂₇Wanneer de stammen worden opgeroepen,

wanneer de stammen samenkomen,

brengen zij eer aan God, de Heer.

₂₈Daar is Benjamin, de jongste,

hij gaat voorop.

Daar zijn de leiders van Juda,

in dichte drommen;

daar de leiders van Zebulon

en de leiders van Naftali.

₂₉God, bewijs ons ook nu uw macht,

zoals vroeger.

Bewijs ons uw macht

₃₀vanuit uw heiligdom in Jeruzalem,

dan zullen koningen u schatting betalen.

₃₁Bedreig Egypte, dat Nijldier,

bedreig de leiders der volken,

die troep machtige stieren.

Vertrap hen

en sla ook hun volken uiteen,

want ze zijn belust op zilver

en zoeken oorlog.

₃₂Dan brengt Egypte u bronzen geschenken,

dan haast Nubië zich u schatting te betalen.

₃₃Koninkrijken op aarde,

zing voor God,

bezing de Heer,

₃₄hem die door de hemel rijdt,

de aloude hemel.

Hoor, daar klinkt zijn stem,

een machtig geluid.

₃₅Erken Gods macht,

hij regeert over Israël,

zijn macht reikt tot de wolken.

₃₆Wanneer hij uit zijn heiligdom komt,

hij, de God van Israël,

is iedereen vol ontzag.

Hij maakt zijn volk sterk,

hij geeft het kracht.

Dank aan hem!