Openbaring 14

₁Toen zag ik dit: het Lam stond op de berg Sion en bij hem honderdvierenveertigduizend mensen. Op hun voorhoofd stonden zijn naam en de naam van zijn Vader geschreven. ₂En ik hoorde een geluid uit de hemel als van een machtige waterval, als van zware donderslagen. Het geluid dat ik hoorde, was als van harpspel, of er op harpen werd gespeeld, ₃en er werd een nieuw lied gezongen voor de troon, voor de vier levende wezens en de oudsten. En niemand kon het lied leren dan de honderdvierenveertigduizend, zij die van de aarde zijn losgekocht. ₄Zij zijn het die zich rein gehouden hebben door niet om te gaan met vrouwen, want ze zijn maagdelijk; zij volgen het Lam waar het ook gaat. Van alle mensen zijn zij losgekocht, de eerste oogst voor God en het Lam. ₅Geen leugen kwam over hun lippen, ze zijn zonder smet.

₆En ik zag, hoog in de hemel, weer een engel vliegen. Hij had een boodschap, een eeuwig geldende; die moest hij laten horen aan de bewoners van de aarde, aan elke stam en elk volk, van welk ras of welke taal dan ook. ₇Luid riep hij: ‘Vrees God en bewijs hem eer! Want het uur is gekomen waarop hij gaat rechtspreken. Buig u in aanbidding neer voor hem die hemel en aarde, zee en waterbronnen gemaakt heeft!’

₈Deze engel werd gevolgd door een tweede die riep: ‘Gevallen, gevallen is het grote Babylon, dat alle volken de wijn van de razernij van haar ontucht te drinken gaf.’

₉En een andere, een derde engel, volgde. Die riep luid: ‘Wie het beest aanbidt en op zijn voorhoofd of op zijn hand het merkteken krijgt, ₁₀zal de wijn van Gods toorn drinken, een wijn die onvermengd is uitgegoten in de beker van zijn wraak! Onder de ogen van de heilige engelen en van het Lam zal hij gepijnigd worden in vuur en zwavel. ₁₁De rook van hun kwelling zal altijd opstijgen, in alle eeuwigheid. Want zij die het beest en zijn beeld aanbidden, krijgen geen rust, overdag niet en ’s nachts niet. Niemand die het merkteken van zijn naam draagt.’

₁₂Van hen die God toebehoren, van hen die zijn geboden in acht nemen en Jezus trouw blijven, wordt nu standvastigheid gevraagd.

₁₃Toen hoorde ik een stem uit de hemel: ‘Schrijf op: Gelukkig zij die van nu af sterven in verbondenheid met de Heer!’ En de Geest zegt: ‘Ja, zij zullen rusten na al hun inspanningen, want hun daden volgen hen.’

₁₄Toen zag ik een witte wolk. Op de wolk zat iemand die er uitzag als een mens. Op zijn hoofd droeg hij een gouden kroon en in zijn hand had hij een scherpe sikkel. ₁₅Uit de tempel kwam een engel. Tegen degene die op de wolk zat, riep hij luid: ‘Zwaai uw sikkel en haal de oogst binnen; het is tijd om te maaien, de aarde is rijp voor de oogst!’ ₁₆En hij die op de wolk zat, liet zijn sikkel over de aarde gaan en de aarde werd geoogst.

₁₇Uit de tempel in de hemel kwam een andere engel. Ook hij had een scherpe sikkel. ₁₈Een derde engel, die zeggenschap had over het vuur, kwam het altaar af. Tegen de engel met de sikkel riep hij luid: ‘Zwaai uw scherpe sikkel en snij de druiventrossen van de wijnstokken op aarde, want ze zijn rijp.’ ₁₉En de engel sloeg zijn sikkel over de aarde, sneed de druiventrossen van de wijnstokken af en gooide ze in de grote wijnpers van Gods toorn. ₂₀De druiven werden buiten de stad geperst en uit de wijnpers vloeide een stroom bloed die de paarden tot het bit reikte en die driehonderd kilometer lang was.