Romeinen 11

₁Dan stel ik de vraag: heeft God zijn volk soms verstoten? Geen sprake van! Ik ben zelf een Israëliet, een nakomeling van Abraham en ik behoor tot de stam van Benjamin. ₂Nee, God heeft zijn volk, dat hij gekozen had, niet verstoten. U kent ongetwijfeld het verhaal uit de Schrift waarin Elia het volk van Israël bij God aanklaagt: ₃Heer, ze hebben uw profeten gedood en uw altaren omvergehaald; ik alleen ben overgebleven en ook mij staan ze naar het leven. ₄Maar wat antwoordt God hem? Zevenduizend man heb ik voor mijzelf gehouden; zij hebben de afgod Baäl niet aanbeden. ₅In deze tijd is het niet anders. Ook nu heeft God in zijn goedheid een rest uitgekozen. ₆Zijn keus is gebaseerd op zijn goedheid, niet op de prestaties van de mensen. Was dat wel het geval, dan was de goedheid van God geen goedheid meer.

₇Hoe zit het dan? Wel, het volk van Israël heeft niet gevonden wat het zocht. Alleen een kleine groep die God zich uitkoos, heeft het gevonden. Alle anderen zijn ongevoelig geworden, ₈zoals in de Schrift staat:

₉En David zegt:

₁₁Nu vraag ik: zijn ze misschien gestruikeld om nooit meer op te staan? Absoluut niet! Maar door hun misstap ging het heil naar de ongelovige volken, om de Joden jaloers op hen te maken. ₁₂Als hun misstap al rijke zegen betekent voor de wereld, en hun tekortschieten al een rijke zegen is voor de ongelovige volken, wat zal het dan worden als ze er volledig bij zijn?

₁₃Nu heb ik u iets te zeggen, juist omdat u van niet-Joodse afkomst bent. God stuurde mij als apostel naar de niet-Joodse volken. Ik doe mijn werk alleen met ere, ₁₄als ik er op een of andere manier mijn eigen volk jaloers mee kan maken en er enkelen van red. ₁₅Want als God zich met de wereld verzoende toen zij werden afgewezen, wat zal het dan worden, als zij weer worden aangenomen? Dat wordt het leven uit de dood!

₁₆Als bij een offer een klein deel van het deeg aan God wordt opgedragen, dan geldt dit ook voor de hele massa. En als de wortels van een boom aan God worden gewijd, dan geldt dit ook voor de takken. ₁₇Sommige takken van de edele olijf zijn weggekapt en takken van een wilde olijf zijn erop geënt. U hebt als de takken van de wilde olijf deel gekregen aan het sap uit de wortel van de edele olijf. ₁₈Maar dat is nog geen reden om u boven de echte takken verheven te voelen. Als u dat wel doet, denk er dan aan: niet u draagt de wortel, maar de wortel draagt u.

₁₉U zult zeggen: Er zijn toch takken weggekapt, om mij te kunnen enten. ₂₀Ja, maar ze zijn weggekapt omdat ze niet geloofden, en u nam hun plaats in omdat u wel geloofde. Verbeeld u dus niets; wees liever van vrees vervuld. ₂₁Want als God de echte takken niet gespaard heeft, zal hij u ook niet sparen. ₂₂Let er dus niet alleen op hoe goed God is, maar ook hoe streng: streng voor hen die zijn afgevallen, maar goed voor u, als u zijn goedheid tenminste trouw blijft. Want anders wordt u ook weggekapt. ₂₃Maar als die anderen niet in hun ongeloof volharden, zullen ook zij geënt worden. God kan ze opnieuw enten. ₂₄Want u bent afgekapt van de wilde olijf waar u van nature bij hoort, en u bent geënt op de edele olijf waar u eigenlijk niet bij hoort. Hoeveel gemakkelijker is het dan voor hem om de takken die er van nature bij horen, op hun eigen stam terug te enten.

₂₅Broeders en zusters, ik wil voorkomen, dat u met uzelf ingenomen raakt. Daarom wil ik u dit goddelijke geheim vertellen: de ongevoeligheid van een deel van het volk van Israël is maar voorlopig; ze duurt totdat de niet-Joden volledig zijn binnengegaan. ₂₆En dan zal heel Israël gered worden, zoals er geschreven staat:

₂₈In het licht van het evangelie zijn ze vijanden van God en u hebt daar baat bij; in het licht van Gods keus blijven ze zijn vrienden, en dat omwille van hun voorouders. ₂₉Want God krijgt geen spijt, wanneer hij iets geeft of wanneer hij iemand roept. ₃₀Vroeger bent u God altijd ongehoorzaam geweest, maar omdat de Joden ongehoorzaam zijn geworden, heeft God zich nu over u ontfermd. ₃₁Met hen gaat het niet anders; hun ongehoorzaamheid nu heeft de bedoeling dat God zich over hen net zo zal ontfermen als over u. ₃₂Zo heeft God alle mensen de gevangenen van hun eigen ongehoorzaamheid gemaakt om zich over allen te kunnen ontfermen.

₃₃Hoe onpeilbaar is toch Gods rijkdom, wijsheid en kennis! Hoe ondoorgrondelijk zijn zijn beslissingen, hoe onnaspeurlijk zijn wegen! ₃₄Want:

₃₆Want alles komt van God en alles bestaat door hem en voor hem. Aan hem de eer in eeuwigheid! Amen.