Hooglied 3

₁Als ik ’s nachts lig te slapen,

droom ik dat ik hem zoek, mijn lieveling.

Ik zoek hem maar ik vind hem niet.

₂Dan loop ik ineens door de stad,

door straten, over pleinen,

op zoek naar mijn lieveling.

Maar hoe ik ook zoek, ik vind hem niet.

₃De nachtwakers op hun ronde door de stad,

zien mij en ik vraag hun:

‘Hebben jullie mijn liefste gezien?’

₄Nauwelijks ben ik hen voorbij,

of ik vind mijn lieveling.

Ik grijp hem vast

en wil hem niet meer loslaten:

ik breng hem in het huis van mijn moeder,

in de kamer waar ik geboren ben.

₅Meisjes van Jeruzalem,

ik bezweer jullie

bij de gazellen, bij de hinden:

Dwing de liefde niet,

wek haar niet,

voor zij zelf wil.

₆Wie komt daar aan uit de woestijn,

als een zuil van rook,

een wolk van wierook en mirre,

een geur van kostbare kruiden?

₇Kijk, het is de draagstoel van Salomo,

omringd door zestig soldaten,

de dapperste helden van Israël.

₈Zij hebben allen de hand op het zwaard,

als geoefende strijders;

zij hebben het zwaard aan de heup,

bedacht op nachtelijk gevaar.

₉Koning Salomo koos voor zijn rustbed

het hout van de Libanon,

₁₀voor de spijlen nam hij zilver,

voor het raamwerk goud;

voor de bekleding koos hij purperen stoffen,

met liefde geweven door de vrouwen van Jeruzalem.

₁₁Meisjes van Jeruzalem,

ga hem tegemoet,

ga kijken naar koning Salomo,

getooid met de kroon

waarmee zijn moeder hem kroonde

op de dag van zijn bruiloft,

op de gelukkigste dag van zijn leven.