Psalm 39

₂Ik zal mijn wegen bewaren, zei ik,

zodat ik niet zondig met mijn tong;

ik zal mijn mond met een muilkorf bewaren,

zolang de goddeloze tegenover mij staat.

₃Ik was verstomd en hield mij stil,

ik zweeg van het goede.

Maar mijn lijden werd heviger,

₄mijn hart werd heet in mijn binnenste.

Een vuur ontbrandde bij mijn zuchten;

toen sprak ik met mijn tong:

₅HEERE, maak mij mijn einde bekend

en wat de maat van mijn dagen is,

zodat ik weet hoe vergankelijk ik ben.

₆Zie, U hebt mijn dagen een handbreed gemaakt

en mijn levensduur is voor U als niets.

Ja, ieder mens is niet meer dan een zucht,

hoe vast hij ook staat. Sela

₇Ja, de mens loopt rond in een schijnbeeld.

Ja, tevergeefs is men onrustig.

Men brengt van alles bijeen

en weet niet wie het binnenhalen zal.

₈En nu, wat verwacht ik, Heere?

Mijn hoop, die is op U!

₉Red mij van al mijn overtredingen,

maak mij niet tot een smaad voor de dwaas.

₁₀Ik ben verstomd,

ik zal mijn mond niet opendoen,

want Ú hebt het gedaan.

₁₁Neem Uw plaag van mij weg;

ik ben bezweken door de bestrijding van Uw hand.

₁₂Bestraft U iemand met straffen om zijn ongerechtigheid,

dan doet U zijn aantrekkelijkheid als een mot teniet.

Ja, ieder mens is een zucht. Sela

₁₃Luister naar mijn gebed, HEERE,

neem mijn hulpgeroep ter ore,

zwijg niet bij mijn tranen,

want ik ben een vreemdeling bij U,

een bijwoner, zoals al mijn vaderen.

₁₄Wend Uw blik van mij af, zodat ik mij verkwik,

voordat ik heenga en er niet meer ben.