2 Lelakoné Kraton 6

₁Ing waktu kuwi Salomo terus ngomong: “GUSTI wis ngomong yèn gelem manggon ing panggonan sing peteng. ₂Saiki kula wis nggawé griya kanggo Panjenengan, sing kenèng Panjenengan enggoni ing sak lawas-lawasé.”

₃Ratu terus minger lan mberkahi pasamuané Israèl kabèh lan pasamuané Israèl kabèh pada ngadek. ₄Tembungé ratu: “Pinujia GUSTI, Gusti Allahé wong Israèl, sing wis nindakké karo tangané apa sing diomongké karo tutuké marang Daved, bapakku, mengkéné: ₅Wiwit waktu Aku nuntun umat-Ku metu sangka negara Egipte, ora ana kuta sing Tak pilih ing antarané sakkèhé taleré Israèl, kanggo ngedekké omah, sing dadi panggonan omahé asma-Ku, lan ora ana wong sing Tak pilih perlu Tak dadèkké ratuné umat-Ku Israèl. ₆Nanging pungkasané Aku milih Yérusalèm kanggo panggoné griya asma-Ku lan milih Daved supaya ngwasani umat-Ku Israèl. ₇Waktu Daved, bapakku, nduwé karep arep nggawé griya kanggo asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl, ₈terus diomongi karo GUSTI: Kowé nduwé karep arep ngedekké griya kanggo asma-Ku, karepmu kuwi pantyèn betyik; ₉mung waé duduk kowé sing bakal nggawé griya kuwi, nanging anakmu déwé sing mbésuk bakal lair, kuwi sing bakal ngedekké griya kuwi kanggo asma-Ku. ₁₀Dadiné GUSTI wis netepi janji sing wis diomong; aku wis ngadek nggentèni Daved, bapakku, lan wis njagong ing damparé kraton Israèl, kaya sing wis diomongké karo GUSTI, Gusti Allahé Israèl, ₁₁lan wis mernahké peti ing kono, sing isiné perjanjian sing wis digawé karo GUSTI karo wong Israèl.”

₁₂Sakwisé mengkono ratu terus ngadek ing ngarepé mesbèhé GUSTI, ing ngarepé pasamuané Israèl kabèh, terus megarké tangané ₁₃awit Salomo wis nggawé panggung tembaga sing dawané limang éluh ambané limang éluh lan duwuré telung éluh, sing didekké ing plataran; dèkné ngadek ing kono terus sujut ing ngarepé pasamuan Israèl kabèh lan megarké tangané marang langit, ₁₄karo ngomong: “Duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl! Ing swarga lan ing bumi ora ana Gusti Allah sing kaya Panjenengan; Panjenengan sing nglestarèkké perjanjian lan kawelasan marang para abdi Panjenengan sing urip ing ngarepé Panjenengan karo sak kabèhé atiné; ₁₅Panjenengan sing tansah nyekel janji Panjenengan marang Daved, bapak kula, lan sing wis nindakké karo tangan Panjenengan apa sing Panjenengan omongaké karo tembung Panjenengan, kaya sing kelakon ing dina iki. ₁₆Mulané saiki, duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl, Panjenengan supaya gelem nglestarèkké janji Panjenengan marang Daved, bapak kula, ya kuwi tembungé Panjenengan: Turunanmu bakal ora ana pedoté ing ngarep-Ku lan bakal tetep lungguh ing damparé kraton Israèl, angger anak-anakmu pada tansah mlaku miturut ing angger-angger-Ku kaya enggonmu mlaku ing ngarep-Ku. ₁₇Mulané saiki, duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl, muga kedadian tembungé Panjenengan sing wis Panjenengan kèkké marang abdi Panjenengan Daved.

₁₈Nanging apa ya tenan, yèn Gusti Allah gelem manggon nunggal karo manungsa ing bumi? Lah langit, malah senajan sak nduwuré langit pisan ya ora bisa ngemot Panjenengan, apa malih omah sing kula dekké iki. ₁₉Mulané Panjenengan supaya gelem ngrungokké pandonga lan penjaluké abdi Panjenengan iki, duh GUSTI, Gusti Allah kula, Panjenengan supaya gelem ngrungokké sambat lan pandonga, sing ditujokké ing ngarepé Panjenengan karo abdi Panjenengan iki. ₂₀Mripat Panjenengan supaya tansah weruh griya kuwi, awan lan wengi, tansah weruh panggonan sing Panjenengan omongaké, yèn bakal dadi griya asma Panjenengan. Panjenengan supaya gelem ngrungokké pandonga, sing ditujokké karo abdi Panjenengan ing panggonan kuwi, ₂₁lan supaya gelem ngrungokké penjaluké abdi Panjenengan lan umat Panjenengan Israèl sing ditujokké ing panggonan kuwi; supaya ya gelem ngrungokké sangka panggonan griya Panjenengan, sangka swarga; Yèn Panjenengan ngrungokké, supaya Panjenengan ya gelem ngekèki ngapura.

₂₂Yèn ana wong sing kesalahan marang kantyané, nanging terus diwajipké supaya nyepatani awaké déwé, lan terus sumpah ing ngarepé mesbèh Panjenengan ing griya kuwi, ₂₃Panjenengan supaya gelem ngrungokké sangka swarga lan gelem nindakké ngadili para abdi Panjenengan, ya kuwi ngekèki piwales marang penggawéané wong sing kesalahan karo tyara nanggungké kesalahané mau marang wong kuwi déwé, nanging mbenerké wong sing bener karo tyara nindakké marang wong kuwi, sing tyotyok karo penggawéané sing bener mau.

₂₄Yèn umat Panjenengan dikalahké karo mungsuh-mungsuhé awit dosa marang Panjenengan, nanging ing entèk-entèkké terus mratobat lan ngakoni asma Panjenengan, lan ndedonga lan nyenyuwun ing ngarepé Panjenengan ing griya iki, ₂₅Panjenengan supaya gelem ngrungokké sangka swarga lan gelem ngapura dosané umat Panjenengan Israèl lan supaya gelem mbalèkké ing negara sing wis Panjenengan kèkké marang umat Panjenengan kuwi lan marang para leluhur.

₂₆Yèn langit ketutup nganti ora ana udan, awit wong-wong pada nggawé dosa marang Panjenengan, nanging terus pada ndedonga ing panggonan iki lan ngakoni marang asma Panjenengan lan ninggalké dosané, awit wis pada Panjenengan tindes, ₂₇Panjenengan supaya gelem ngrungokké sangka swarga lan gelem ngapura dosané para abdi Panjenengan iki, ya umat Panjenengan Israèl kuwi, awit ya Panjenengan sing nduduhké marang wong-wong kuwi dalan sing apik, sing kudu diliwati, uga supaya Panjenengan gelem ngekèki udan marang lemah Panjenengan sing wis Panjenengan kèkké marang umat Panjenengan dadi tanah panduman kuwi.

₂₈Yèn ing negara iki ana pailan, yèn ana lara pès, ama, ama lodoh, ama walang srakah, yèn pada digawé susah karo mungsuh ing salah sijiné kutané, yèn ana bebendu utawa lelara apa waé, ₂₉terus ana wong utawa umat Panjenengan Israèl kabèh ngunggahké pandonga lan penjaluk ing griya iki karo ngumbulké tangané, awit siji-sijiné weruh marang bebenduné lan kasangsarané piyambak, ₃₀Panjenengan supaya gelem ngrungokké sangka swarga, panggonan omah Panjenengan sing tetep, uga Panjenengan supaya gelem ngekèki ngapura lan gelem ngekèki mbales marang saben wong miturut ing sak kabèhé penggawéané, awit Panjenengan weruh atiné, awit mung Panjenengan sing weruh atiné para anak-anaké manungsa, ₃₁supaya wong-wong iki pada wedi marang Panjenengan lan terus pada mlaku ing sak kabèhé dalan pinuntun Panjenengan ing sak lawasé urip ing negara sing wis Panjenengan kèkké marang para mbah kula.

₃₂Uga yèn ana wong mantya, sing ora kepitung umat Panjenengan Israèl, sing teka sangka negara adoh awit sangka asma Panjenengan sing luhur, tangan Panjenengan sing rosa lan lengen Panjenengan sing diatyungké, nanging wong iki banjur ndedonga ing griya Panjenengan, ₃₃Panjenengan supaya ya gelem ngrungokké sangka swarga, sangka panggonan griya Panjenengan sing tetep, uga supaya gelem nandangi sing tyotyok karo sak kabèhé sambaté wong mantya iki marang Panjenengan, supaya kabèh bangsa ing bumi pada ngerti marang asma Panjenengan, terus pada wedi marang Panjenengan kaya umat Panjenengan Israèl, lan pada ngerti, yèn asma Panjenengan wis disebut ing griya sing wis kula dekké iki.

₃₄Yèn umat Panjenengan ngluruk perang nglawan mungsuh-mungsuhé, menyanga ngendi waé enggèn Panjenengan ngongkon mlaku, lan yèn pada ndedonga marang Panjenengan karo madep marang kuta sing wis Panjenengan pilih kuwi, lan marang griya sing wis kula dekké kanggo asma Panjenengan iki, ₃₅supaya Panjenengan gelem ngrungokké pandonga lan penjaluké sangka swarga, uga Panjenengan supaya gelem ngekèki keadilan marang wong-wong mau.

₃₆Yèn pada nggawé dosa marang Panjenengan, awit ora ana manungsa sing ora nduwé dosa lan Panjenengan terus nesu marang wong-wong kuwi, pada Panjenengan pasrahké marang mungsuh, banjur diukum lan diboyong nang negara sing adoh utawa sing tyedak, ₃₇Yèn menawa ing negara pemboyongan terus pada krasa ing njeruhné batin terus pada tyerita: kula wis pada nggawé dosa, pada kesalahan lan nandangi ala, ₃₈yèn banjur pada mratobat marang Panjenengan karo sak kabèhé ati lan karo sak kabèhé nyawané ing negarané wong sing pada nyekel lan mboyong, lan pada ndedonga marang Panjenengan karo madep marang negarané sing wis Panjenengan kèkké marang para leluhur, marang kuta sing wis Panjenengan pilih lan marang omah, sing wis kula dekké kanggo asma Panjenengan iki, ₃₉Panjenengan supaya gelem ngrungokké sangka swarga, sangka panggonané griya Panjenengan sing tetep marang pandonga lan kabèh penjaluké lan Panjenengan supaya gelem ngekèki keadilan marang wong-wong iki lan gelem ngekèki ngapura marang umat Panjenengan sing wis nggawé dosa marang Panjenengan kuwi.

₄₀Awit sangka kuwi, duh Gusti Allah kula, mripat Panjenengan supaya weruh lan kuping Panjenengan supaya ngrungokna marang pandonga sing ditujokké ing panggonan iki.