1Daved ngomong: “Apa ijik ana turunané Saul? Aku karep nindakké kawelasan marang wong kuwi awit sangka Yonatan.” 2Nanging brayaté Saul nduwé abdi, sing diarani Siba; kuwi dityeluk nemoni ing ngarepé Daved, terus ditakoni Daved: “Apa kowé kuwi Siba?” Semauré sing ditakoni: “Ya ndara.” 3Daved terus takon menèh: “Apa ora ana brayaté Saul menèh? Aku karep nindakké kawelasan sing sangka Gusti Allah.” Siba terus ngomong marang Daved: “Ijik ana anaké Yonatan siji sing tyiri sikilé.” 4Pitakoné Daved: “Kuwi saiki ana ngendi?” Semauré Siba marang Daved: “Dèwèké ana, ing omahé Makir anaké Amièl ing Lodebar.”
5Sakwisé kuwi Daved ngongkon nyeluk anak mau sangka omahé Makir anaké Amièl, ing Lodebar. 6Nanging Méfibosèt anaké Yonatan anaké Saul terus mlebu ngadep marang Daved, sujut lan nyembah. Tembungé Daved: “Méfibosèt.” Semauré: “Ya, kula abdimu.” 7Daved terus ngomong: “Kowé aja samar, awit aku bakal nindakké katrésnan marang kowé, awit sangka Yonatan, bapakmu; aku bakal mbalèkké sakkèhé lemah duwèké Saul, mbahmu lan kowé bakal mangan bebarengan karo aku.” 8Méfibosèt terus sujut lan ngomong: “Abdimu iki apa ta, nanging sampéyan gelem mikir marang asu mati kaya kula iki?”
9Daved terus nyeluk Siba, abdiné Saul lan ngomong marang dèwèké: “Kabèh sing dadi duwèké Saul mau, lan duwèké brayaté, tak wènèhké marang putuné bendaramu kuwi. 10Kowé kudu ngolah lemah kuwi kanggo dèkné: Kowé, anakmu lan baturmu lan kowé wajip masrahaké panènané, supaya putuné bendaramu anaa sing dipangan. Méfibosèt putuné bendaramu kuwi, tetep mèlu mangan bebarengan karo aku.” Siba nduwé anak lanang limalas lan réwang rong puluh. 11Siba ngomong marang Daved: “Abdimu bakal nandangi apa sing dipréntahké ratu marang kula.” Méfibosèt mangan bebarengan karo Daved kaya waé salah sijiné anaké Daved. 12Méfibosèt nduwé anak lanang ijik tyilik, asmané Mika. Sakkèhé wong sak omahé Siba, pada dadi abdiné Méfibosèt. 13Mengkono dadiné Méfibosèt manggon ing Yérusalèm; lan tetep mangan bebarengan karo Daved. Nanging sikilé loro pintyang.
