Yéhèskièl 33

₁Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₂“Hé, anaké manungsa, ngomonga marang kantya-kantyamu tunggal bangsa lan ngomonga mengkéné: Yèn Aku nekakké pedang ing sakwijiné negara lan wong-wong ing kono wis milih wong siji sangka tunggalané didadèkké tukang njaga ₃lan tukang njaga iki weruh ana pedang sing nekani negarané, terus ngunèkké trompèt kanggo ngomongi marang bangsané, ₄yèn ana wong sing pantyèn krungu swarané trompèt kuwi, nanging emoh diélingké, tekané pedang mau, dèwèké mesti dientèkké lan getihé kutah awit salahé déwé. ₅Dèkné krungu swarané trompèt, nanging emoh diélingké, getihé kutah awit salahé déwé. Yèn gelem diélingké, nyawané slamet. ₆Nanging yèn tukang njaga mau weruh tekané pedang, nanging ora terus ngunèkké trompèt, dadiné bangsané ora diélingké, sak tekané pedang mau, terus ana wong tunggalané dientèkké, senajan wong iki mati awit sangka kesalahané, nanging Aku bakal njaluk tanggung jawap bab nyawané wong kuwi marang sing njaga mau.

₇Nanging kowé, hé, anaké manungsa, kowé Tak dadèkké penjagané para turunané Israèl. Yèn kowé krungu tembung-Ku, wong-wong kuwi pada élingna atas asma-Ku. ₈Yèn Aku ngomong marang wong duraka: Hé, wong duraka, kowé mesti mati - kowé ora ngomong apa-apa kanggo ngomongi wong duraka kuwi supaya mratobat, - wong kuwi mati awit sangka kesalahané, nanging Aku njaluk tanggung jawap bab nyawané marang kowé. ₉Nanging yèn kowé ngomongi wong duraka kuwi supaya mratobat, nanging emoh mratobat, wong kuwi bakal mati awit sangka dosané, nanging nyawamu slamet.

₁₀Sak terusé kowé, hé anaké manungsa kowé ngomonga marang para turunané Israèl: Kowé pada ngomong mengkéné: Panerak lan dosa kita wis nibani marang kita, terus kita pada mati; kepriyé enggon kita pada bisa tetep urip? ₁₁Kowé ngomonga marang wong-wong kuwi: Kanggo Aku sing urip, mengkono tembungé Gusti GUSTI, Aku ora ngarepké patiné wong duraka, nanging Aku ngarepké mratobaté wong duraka supaya urip. Pada mratobata, pada minggira sangka mlakumu sing ala kuwi! Kenèng apa kowé bakal pada mati, hé para turunané Israèl?

₁₂Nanging kowé, hé anaké manungsa, kowé ngomonga marang para kantyamu tunggal bangsa mengkéné: Kesutyiané wong bener kuwi ora njalari keslametan, yèn wong kuwi nglakoni panerak; lan penggawé alané wong ala ora njalari enggoné kesandung, yèn wong kuwi nyingkiri penggawé alané; lan wong bener ora bisa urip awit sangka kesutyiané, yèn nglakoni dosa. ₁₃Yèn Aku ngomong marang wong bener: kowé mesti urip! - nanging wong kuwi pertyaya kesutyiané, lan terus nglakoni sing ala, kabèh penggawéné betyik ora bakal diitung, lan wong mau mesti mati awit sangka penggawé alané sing ditindakké kuwi. ₁₄Yèn Aku ngomong marang wong duraka: Kowé mesti mati! - nanging wong mau terus nyingkiri penggawé alané lan nandangi sing adil lan bener, ₁₅mbalèkké gadèné wong, ngijoli barang rayahané, mlakuné miturut pernatan-pernatan sing njalari urip, terus ora nglakoni sing ala menèh, wong kuwi mesti urip, ora bakal mati. ₁₆Kabèh dosa sing digawé ora bakal diitung menèh; dèwèké wis nglakoni keadilan lan kabeneran, mulané mesti bakal urip.

₁₇Nanging para kantyamu tunggal bangsa pada ngomong: Tumindaké GUSTI kuwi ora bener! Nanging sak temené tumindaké wong-wong kuwi sing ora bener. ₁₈Yèn wong bener ninggal kesutyiané lan nglakoni sing ala, kuwi mesti bakal mati awit sangka penggawé alané kuwi. ₁₉Sak baliké yèn wong duraka ninggal dosané lan terus nindakké keadilan lan kabeneran, mesti bakal urip awit sangka tumindaké mau. ₂₀Senajan mengkono kowé pada ngomong: Tumindaké GUSTI kuwi ora bener! Aku sing ngadili kowé kabèh, miturut kelakuanmu déwé-déwé, hé para turunané Israèl.”

₂₁Ing taun kaping sewelas, tanggal lima sasi sepuluh, sakwisé kita pada dibuwang, aku katekan sakwijiné wong sing utyul sangka Yérusalèm, terus ngomong mengkéné: “Kuta kuwi wis teluk!” ₂₂Pangwasané GUSTI, waktu mbengi sak durungé dina tekané wong sing utyul mau, wis ngwasani aku lan ésuké wantyi tekané wong sing utyul mau, Gusti mbukak tutukku. Tutukku wis mbukak terus aku wis ora bisu menèh.

₂₃Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₂₄“Hé, anaké manungsa, wong-wong sing manggon ing jugrukan, ya kuwi ing negara Israèl, pada ngomong: Waktu Abraham dikèki negara iki dadi duwèké, piyambaké kuwi mung dèwèkan waé; nanging kita iki gunggungé okèh, mulané negara iki mesti dikèkké marang kita dadi negara panduman.

₂₅Mulané kowé ngomonga marang wong-wong kuwi: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Kowé pada mangan daging sak getihé, kowé uga tansah pada ndangak marang para brahalamu lan kowé pada ngutahké getih - apa kowé bakal pada tetep nduwèni negara iki? ₂₆Kowé pada ngendelké pedangmu, kowé pada nglakoni sing njijiki, kabèh pada ngrusuhi bojoné sak pepadané - apa kowé bakal pada tetep nduwèni negara iki? ₂₇Ngomonga marang wong-wong kuwi mengkéné: Gusti GUSTI ngomong: Kanggo Aku sing urip, wong sing pada manggon nang jugrukan bakal ambruk mati karo pedang lan wong-wong ing ara-ara bakal Tak pakakké marang kéwan alasan, nanging sing manggon ing bèntèng-bèntèng watu lan ing guwa-guwa bakal mati kena karo lara pès. ₂₈Negara iki bakal Tak entèkké lan Tak dadèkké sepi mamring, lan kemlèlèté, sing ditukulké awit sangka kuwatké bakal mandek; gunung-gunungé Israèl bakal dadi sepi mamring, terus ora ana wong sing wani liwat ing kono. ₂₉Ing kono wong-wong mau bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI, ya kuwi waktu Aku ngentèkké negara iki lan Tak dadèkké sepi mamring, awit sangka kabèh penggawéné sing ala, sing pada ditindakké.

₃₀Nanging kowé anaké manungsa, kowé dirasani karo kantya-kantyamu tunggal sak bangsa ing sak tyedaké témbok-témbok lan lawangé omah-omah, mengkéné enggoné pada rembukan: Hayuk pada mrana lan ngrungokké apa sing diomongké karo GUSTI! ₃₁Wong-wong mau terus pada marani kowé kaya rayat sing nglumpuk lan pada lungguh ing ngarepmu, kétok kaya umat-Ku lan pada krungu apa sing kok omongaké, nanging pada ora nglakoni mengkono; tutuké kebak tetembungan sing isi katrésnan, nanging atiné nguber sing ala. ₃₂Kowé kuwi nyata kaya wong sing nglagokké kidung katrésnan karo swara apik kanggo wong-wong kuwi, lan sing pinter main musik; pada krungu apa sing kok omongaké, nanging babar pisan ora pada nandangi mengkono. ₃₃Yèn bab kuwi wis nekani - lan kuwi tenan-tenan bakal nekani! - wong-wong mau bakal pada weruh, yèn ana nabi ing sak tengahé.”