Yéhèskièl 37

₁Aku terus dikwasani karo pangwasané GUSTI lan Panjenengané terus nuntun aku metu lantaran Rohé lan mapanké aku ing sak tengahé legokan sing kebak balung. ₂Panjenengané nuntun aku mubeng-mubeng weruh balung-balung mau, pantyèn okèh banget, pada pating slebar ing legokan kono: pada garing ring. ₃Panjenengané terus ngomong marang aku: “Hé, anaké manungsa, balung-balung iki apa bisa diuripké menèh?” Aku ngomong: “Duh GUSTI, Panjenengan sing weruh!” ₄Terus aku diomongi: “Kowé medara wahyu kanggo balung-balung iki lan omongana mengkéné: Hé balung-balung sing garing, rungokna tembungé GUSTI! ₅Mengkéné tembungé Gusti GUSTI marang balung-balung iki: Aku nekani kowé karo rohé kauripan, supaya kowé urip menèh. ₆Aku bakal ngekèki otot marang kowé lan nukulaké daging ing kowé, Aku bakal nutupi kowé karo kulit lan ngekèki rohé kauripan marang kowé, supaya kowé pada urip menèh. Kowé terus bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI.”

₇Aku terus nubuat kaya sing dipréntahké marang aku; lan bareng aku wis nubuat, sakwat terus krungu swara, swara kuwi pating kropyak lan balung-balung mau pada ngumpul. ₈Aku nyawang kuwi, aku terus weruh otot-otot lan daging sing tukul ing balung-balung mau, sakwisé mengkono terus ketutupan karo kulit, nanging durung pada ambekan. ₉Aku terus diomongi mengkéné: “Kowé medara wahyu marang rohé kauripan kuwi, medara wahyu, hé, anaké manungsa, lan ngomonga marang rohé kauripan mengkéné: Hé rohé kauripan, mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Kowé tekaa sangka kéblat papat, wong-wong sing dipatèni iki pada kok sebulana, supaya pada urip menèh!” ₁₀Aku terus medar wahyu kaya sing dipréntahké marang aku. Rohé kauripan terus mlebu ing wong-wong mau, nganti terus pada urip menèh lan pada ngadek. Dadi suradadu sing okèh banget.

₁₁Aku terus diomongi mengkéné: “Hé, anaké manungsa, balung-balung iki kabèh turunané Israèl. Wong-wong kuwi apa ora pada omong déwé: Balung-balung kita wis pada dadi garing, kita wis ora nduwé pengarep-arep, kita wis pada entèk. ₁₂Awit sangka kuwi kowé medara wahyu lan ngomonga marang wong-wong kuwi: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Aku mbukak kubur-kuburmu lan nangèkké kowé kabèh sangka kono, hé, umat-Ku lan Aku bakal nuntun kowé menyang negara Israèl. ₁₃Lan kowé bakal pada weruh, yèn Aku iki GUSTI, ya kuwi waktu Aku mbukaki kubur-kuburmu lan nangèkké kowé kabèh sangka kono, hé, umat-Ku. ₁₄Aku bakal ngekèkké Roh-Ku ing kowé, terus kowé pada urip menèh lan Aku bakal mapanké kowé ing negaramu. Ing kono kowé bakal pada weruh, yèn Aku, GUSTI, sing ngetokké tembung kuwi lan nindakké kuwi. Mengkono tembungé GUSTI.”

₁₅Sakwisé mengkono terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₁₆“Hé, kowé anaké manungsa, kowé njupuka sepotong kayu, ing nduwur tulisana: Kanggo Yéhuda lan para wong Israèl sing nunggal karo dèwèké. Terus njupuka kayu liyané, ing nduwur tulisana: Kanggo Yosèf - kayuné Efraim - lan kabèh turunané Israèl sing selawasé karo dèwèké. ₁₇Kayu loro kuwi terus didadèkké siji, nganti loro-loroné kuwi dadi siji ing tanganmu. ₁₈Ing kono yèn kantya-kantyamu tunggal bangsa pada takon karo kowé: Apa kowé ora gelem nerangaké marang kita, apa tegesé iki, ₁₉kuwi pada omongana: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Aku njupuk kayuné Yosèf - ing tangané Efraim - karo taler-taleré Israèl sing pada selawasé karo dèwèké lan Tak gandèng karo kayuné Yéhuda, Tak dadèkké kayu siji ing tangan-Ku.

₂₀Sak njeruhné kowé nyekel kayu-kayu sing kok tulisi ing ngarepé wong-wong kuwi mau, ₂₁kuwi pada omongana: Mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Aku nyeluk para wong Israèl sangka sak tengahé bangsa-bangsa, sing pada ditekani, Tak klumpukké sangka ngendi-endi lan bakal Tak tuntun menyang negarané. ₂₂Bakal Tak dadèkké bangsa siji ing negarané, ing gunung-gunungé Israèl lan ratu siji sing bakal mréntah wong kuwi kabèh; terus ora dadi bangsa loro menèh lan ora dipratung dadi rong kraton menèh. ₂₃Ora najisaké awaké menèh karo para brahalané lan retya-retyané sing ndadèkké reget lan karo sak kabèhé paneraké. Nanging bakal pada Tak luwari sangka kabèh paneraké sing njalari dosané, uga bakal pada Tak resiki terus bakal pada dadi umat-Ku lan Aku bakal dadi Gusti Allahé.

₂₄Abdi-Ku Daved sing bakal dadi ratuné lan wong-wong mau kabèh bakal mung nduwé pangon siji lan mlakuné bakal manut miturut pernatan-pernatan-Ku lan bakal pada nglakoni katetepan-Ku karo setia. ₂₅Bakal pada manggon ing negara sing Tak wènèhaké marang abdi-Ku Yakub, sing dienggoni karo para leluhuré, ya wong-wong mau, ya anak-anaké uga para putuné lan buyuté, kabèh bakal pada manggon ing kono tekan sak lawas-lawasé lan abdi-Ku Daved bakal dadi ratuné sak lawas-lawasé. ₂₆Aku bakal nganakké perjanjian rukunan karo wong-wong mau kabèh lan kuwi bakal dadi perjanjian sing langgeng. Aku bakal mberkahi wong-wong kuwi, bakal Tak gawé tangkar tumangkar lan Tak wènèhi panggonan sutyi-Ku ing tengah-tengahé sak lawas-lawasé. ₂₇Aku bakal manggon ing kono. Aku bakal dadi Gusti Allahé lan dèwèké kabèh bakal dadi umat-Ku. ₂₈Ing kono para bangsa bakal pada weruh, yèn Aku, GUSTI sing nyutyèkké Israèl, awit panggonan sutyi-Ku ing sak tengahé sak lawas-lawasé.”