Ora ana batur menèh
1Sing tak karepké ngéné: Sak njeruhné sing nampa warisan durung déwasa, ora ana bédané setitik-titika karo batur, senajan kuwi sing ngwasani samubarang, 2nanging diwakili karo wali lan sing momong nganti tekan ing wantyiné sing wis ditemtokké karo bapaké. 3Semono uga kita: Sak njeruhné durung déwasa kita ya tunduk karo para rohé jagat. 4Nanging bareng wis tekan ing waktuné, Gusti Allah ngutus Putrané, sing lair sangka wong wadon, lair tunduk karo angger-anggeré Torèt, 5perlu nebus sak kabèhé wong sing pada tunduk karo angger-anggeré Torèt, supaya kita bisa ditampa dadi anak. 6Lan awit kowé kuwi pada dadi anak, mulané Gusti Allah wis ngutus Rohé Putrané ing sak njeruhné ati kita, sing nyebut: “Abba, Bapak!” 7Dadiné kowé kabèh kuwi wis duduk batur menèh, nanging anak; lan yèn kowé kabèh kuwi anak, kowé kuwi uga pada dadi sing nampa warisan awit penggawéané Gusti Allah. 8Mbiyèn, nalika kowé durung kenal marang Gusti Allah, kowé dadi batur marang sing kok anggep Gusti Allah, nanging sejatiné duduk Gusti Allah. 9Nanging saiki sakwisé kowé kenal marang Gusti Allah, malah luwih sangka kuwi, sakwisé Gusti Allah kenal karo kowé, kepriyé kowé mbalik menèh marang roh-roh ndonya sing ora mbejaji lan ringkih, lan arep wiwit masrahké dadi baturé menèh? 10Kowé pada netepi pitungané dina, sasi-sasi, mangsa-mangsa, uga taun-taun. 11Aku kuwatér yèn kangèlanku kanggo kowé kuwi dadi tanpa guna.
Kenalé Paulus sing wiwitan karo pasamuan
12Para sedulur, penjalukku marang kowé, kowé pada dadia kaya aku, awit aku uga wis dadi pada kaya kowé. Durung tau kowé kesalahan marang aku. 13Kowé pada weruh, yèn aku ngabaraké Injil marang kowé sing wiwitan kuwi jalaran lara ing awakku. 14Senajan kaya mengkono kahanané awakku, sing dadi pantyoba kanggo kowé kabèh, nanging ora kok anggep kaya barang sing ala lan sing njijiki, nanging kowé wis pada nampani aku pada kaya nampani mulékaté Gusti Allah, malah pada kaya nampani Kristus Yésus déwé. 15Kaya apa bungahé nalika semono! Lan saiki ana ngendi kabungahanmu kuwi? Awit aku bisa nyeksèni kanggo kowé, yèn bisa mengkono, kowé wis pada nyungkil mripatmu, kok wènèhaké marang aku. 16Apa aku terus dadi satrumu, awit aku ndunungké bab kabeneran marang kowé? 17Wong-wong kuwi karo mempeng pada ngupaya nggèrèt kowé, nanging ora karo sak tulusé ati, awit karepé bakal misahké kowé, supaya kowé ngetutké marang wong-wong mau. 18Pantyèn betyik yèn wong karo sregep ngupaya ing bab sing betyik, anggeré terus mengkono, lan ora mung yèn aku ijik ing tengahmu waé. 19Hé anak-anakku, ya awit sangka kowé aku ngrasakaké lara kaya wong arep mbayi menèh, nganti rupané Kristus kétok tyeta ing kowé. 20Kaya apa kangenku kepéngin ing tengah-tengahmu wantyi iki lan terus bisa rerembukan karo swara sing béda, awit aku wis kentèkan akal kanggo kowé kuwi.
Hagar lan Sara
21Tyoba semaurana pitakonku, hé kowé sing pada kepéngin urip dikwasani karo angger-anggeré Torèt, apa kowé pada ora ngrungokké angger-anggeré Torèt? 22Apa ora ana tulisan, yèn Abraham kuwi nduwé anak loro, sing siji sangka batur lan sijiné sangka wong wadon merdéka? 23Nanging anak sangka batur kuwi lairé miturut pernatan kedagingan, nanging anak sangka wong wadon sing merdéka kuwi awit sangka perjanjian. 24Iki sakwijiné plambang. Awit wong wadon loro kuwi nggambarké perjanjian loro: sing siji asalé sangka gunung Sinai lan nglairké anak-anak batur, ya kuwi Hagar. 25Hagar kuwi gunung Sinai ing tanah Arab. Pada karo Yérusalèm sing saiki, awit uripé dadi batur sak anak-anaké. 26Nanging Yérusalèm kaswargan kuwi wong wadon sing merdéka lan ya kuwi ibu kita. 27Awit ana tulisan:
“Pada bungaha, hé wong gabuk sing ora tau nglairké!
Pada bungaha lan surak-suraka,
hé kowé sing ora tau nglairké!
Awit sing ditinggal bojoné, bakal nduwé anak luwih okèh
tenimbangané sing nduwé bojo.”
28Lan kowé para sedulur, pada kayadéné Isak, kowé uga pada dadi anaké perjanjiané. 29Nanging kaya mbiyèn, sing dilairké miturut pernatan kedagingan, nyia-nyia marang sing dilairké miturut Roh, semono uga saiki iki. 30Nanging kepriyé tembungé ayat Kitab? “Tundungen batur wadon kuwi sak anaké, awit anaké batur wadon kuwi ora bakal mèlu didumi warisan karo anaké wong wadon sing merdéka kuwi.” 31Awit sangka kuwi, sedulur-sedulur, kita iki duduk anak-anaké batur wadon, nanging pada dadi anak-anaké wong wadon sing merdéka.
