Rambuté Simson lan bedèkan
1Simson lunga menyang ing Timna lan ing kono ngerti sakwijiné prawan bangsa Filistèn. 2Mulihé terus ngomongi marang bapaké lan ibuné, tembungé: “Kula ngerti wong wadon ing Timna, anaké wong Filistèn; kuwi supaya sampéyan jukukna dadi bojo kula.” 3Nanging bapaké lan ibuné pada omongi: “Tunggalé anaké sanak-sedulurmu lan tunggalé bangsaku kabèh apa ora ana wong wadon, nanging kowé kok nganti ngepèk rabi sangka bangsa Filistèn, wong sing ora sunat?” Tembungé Simson marang bapaké: “Kula njaluk sampéyan jukukna dèkné kuwi, awit dèkné sing kula senengi.” 4Nanging bapaké lan ibuné pada ora ngerti, yèn perkara kuwi sangka karepé GUSTI; awit Simson kudu golèk jalaran kanggo nglawan wong Filistèn. Awit ing waktu semono wong Filistèn njajah wong Israèl.
5Simson terus lunga bareng karo bapaké lan ibuné menyang ing Timna. Bareng tekan ing kebon anggur ing Timna, ana singa enom metuki mlakuné Simson karo nggeruh; 6Simson terus kedunan karo Rohé GUSTI, nganti singané disuwèk-suwèk kaya nyuwèk tyempé tanpa apa-apa ing tangané. Nanging apa sing ditindakké kuwi ora dityeritakké marang bapaké lan ibuné.
7Sakwisé kuwi Simson terus nerusaké mlakuné, lan terus rembukan karo wong wadon kuwi, awit Simson seneng karo wong kuwi. 8Sakwisé let suwé dèkné terus mbalik mrana menèh perlu kawin karo wong wadon kuwi; lan ing waktu nyimpang sangka dalan, perlu nggatèkké batangé singa, kétok ana krompolané tawon sing pada manggon ing ragangané singa lan ana maduné. 9Kuwi terus dirogoh karo tangané lan dipangan karo nerusaké mlakuné, terus nemoni bapaké lan ibuné, uga pada dikèki lan pada mangan. Nanging ora dikèki weruh yèn enggoné njupuk madu kuwi sangka ragangané singa.
10Bareng bapaké wis lunga nemoni wong wadon mau, Simson terus nggawé pésta ing kono, awit mengkono sing dadi adaté wong nom-noman. 11Bareng wong kono pada weruh Simson, terus pada milih kantya telung puluh sing njagong karo dèkné. 12Wong kuwi terus pada diomongi karo Simson: “Hayuk, sampéyan pada kula kèki bedèkan, yèn ing njeruhné pésta pitung dina kuwi sampéyan bisa ngekèki jawabané sing tyotyok, sampéyan pada bakal kula kèki klambiné rangkepan mori alus telung puluh iji, lan sandangan apik telung puluh kanggo penggedé. 13Nanging yèn sampéyan ora bisa mbedèk, dadi sampéyan sing kudu ngekèki marang kula klambiné rangkepan mori alus telung puluh iji lan sandangan apik telung puluh pengadek.” Semauré wong mau marang Simson: “Hayuk sampéyan omongaké bedèkanmu, bakal kita rungokké.” 14Tembungé Simson marang wong mau:
“Ana panganan sing metu sangka sing pangan, ana lelegi sing metu sangka sing rosa.”
Nganti telung dina suwéné ora ana sing bisa mbedèk bedèkané. 15Bareng dina sing kaping pituné, wong mau ngomong marang bojoné Simson: “Bojomu bujuken, supaya ngomongké jawabané bedèkan kuwi marang kita; nanging yèn ora, kita bakal ngobong kowé lan sak isiné omahé bapakmu. Apa perluné kowé ngundang kita, apa supaya kita pada dadi mlarat, ora ta?” 16Simson terus dirangkul karo nangis karo bojoné, tembungé: “Sampéyan sengit marang kula lan ora seneng marang kula; sampéyan ngomongké bedèkan marang bangsa kula, nanging jawabané ora sampéyan omongaké marang kula.” 17Nanging bojoné nganti pitung dina suwéné, ing sak njeruhné pésta kuwi tansah nangis waé. Bareng tekan pitung dinané jawabané diomongké marang bojoné, awit tansah ngrèngèk-ngrèngèk waé, terus jawabané diomongké marang bangsané. 18Bareng ing pitung dinané, sak durungé srengéngé mingslep, wong negara kono terus ngomong marang Simson:
“Apa sing leginé ngungkuli madu?
Apa sing rosané ngungkuli singa?”
Tembungé Simson marang wong-wong mau:
“Yèn enggonmu ngluku ora nganggo sapiku wadon,
mesti kowé ora bisa mbedèk bedèkanku.”
19Simson terus kedunan karo Rohé GUSTI, terus lunga menyang ing Askélon lan matèni tunggalé wong telung puluh, pada jukuki sandangané lan sandangané apik kanggo penggedé kuwi diwènèhké marang wong sing pada bisa mbedèk bedèkané. Nanging nesuné ijik mulat-mulat, terus mulih menyang ing omahé bapaké. 20Nanging bojoné Simson kuwi dikèkké marang kantyané, tilas pengiringé.
