Yérémia 40

₁Tembungé GUSTI marang Yérémia, sakwisé diluwari sangka Rama karo Nébusaradan, penggedéné suradadu pengawal, sing wis ngongkon ngutyuli ranté sing kanggo ngetyèk tangané ing sak tengahé para wong buwangan sangka Yérusalèm lan Yéhuda, sing arep diboyong menyang pembuwangan ing negara Babèl. ₂Penggedéné suradadu pengawal kuwi wis nyeluk Yérémia terus ngomong: “GUSTI, Gusti Allah sampéyan wis ngantyam bakal nekakké tyilaka kanggo panggonan iki, ₃lan saiki wis kedadian. GUSTI wis nindakké, apa sing dipréntahké ing sak durungé, awit sampéyan kabèh pada nandangi dosa ing ngarepé lan ora ngrungokké marang tembungé, nganti kedadian perkara kuwi kanggo sampéyan. ₄Nanging ing dina kuwi kula wis ngutyuli ranté ing tangan sampéyan. Yèn sampéyan gelem mèlu kula nang negara Babèl, hayuk kula bakal njaga sampéyan. Nanging yèn sampéyan ora kudu mèlu kula menyang Babèl, sampéyan ora perlu budal! Hayuk sampéyan ndelok sak jembaré negara iki kebukak ing ngarep sampéyan; sampéyan kenèng lunga menyang ngendi waé sing sampéyan anggep apik lan bener. ₅Sampéyan kenèng mulih menyang panggonané Gedalya, anaké Ahikam, anaké Safan, sing wis ditetepaké karo ratu Babèl ngwasani kuta-kutané Yéhuda lan sampéyan bisa manggon nunggal karo dèwèké ing sak tengahé rayat, utawa menyanga ngendi waé sing sampéyan anggep apik, sampéyan kenèng mrana!” Penggedéné suradadu pengawal mau terus ngekèki sangu pangan lan berkah, terus dililani lunga. ₆Yérémia dadiné terus lunga menyang ing omahé Gedalya, anaké Ahikam ing Mispa lan manggon karo piyambaké ing sak tengahé rayat, sing ijik kèri ing negara kono.

₇Waktu sak kabèhé komendané suradadu sing ijik ing njaba kuta lan para suradaduné pada krungu, yèn ratu ing Babèl wis netepké Gedalya, anaké Ahikam, anaké Safan dadi wong sing ngwasani negara kono lan wis dipasrahi pangwasa kanggo wong lanang, wong wadon lan botyah-botyah, ya kuwi golongané wong mlarat, sing ora pada katut dibuwang menyang negara Babèl, ₈terus pada nemoni Gedalya mau ing Mispa, ya kuwi: Ismaél, anaké Netanya, Yohanan, anaké Kareah, Seruya, anaké Tankumet, para anaké Efai wong Netofa lan Yézanya, anaké wong ing Maaka, ditutké suradaduné. ₉Gedalya, anaké Ahikam, anaké Safan terus sumpah: “Aja pada sumelang dadi batur marang wong Kasdim. Kula njaluk pada manggon ing negara kéné lan kula njaluk dadi baturé marang ratu Babèl, kahanané sampéyan mesti bakal dadi apik. ₁₀Nanging kula piyambak, kula manggon ing Mispa lan dadi wakil ing ngarepé wong Kasdim, sing pada bakal nekani kita; nanging sampéyan kabèh kuwi pada kula njaluk nglumpukké pametuné anggur, wowohan lan lenga, terus disimpen kanggo kebutuhan lan pada manggon ing kuta-kutané, sing sampéyan karepaké.”

₁₁Waktu sak kabèhé wong Yéhuda, ing Moab, ing antarané turunané Amon ing Edom lan ing negara-negara liyané pada krungu kabar, yèn ratu ing Babèl wis ngejarké waé turahé rayat manggon ing Yéhuda lan ngangkat Gedalya, anaké Ahikam, anaké Safan ngwasani wong-wong mau, ₁₂kabèh wong Yéhuda sing pating plentyar ing ngendi-endi, terus pada bali menyang negara Yéhuda lan nemoni Gedalya ing Mispa; kuwi pada ngunduhi anggur lan woh-wohan okèh banget.

₁₃Kadung ing sakwijiné dina Yohanan, anaké Kareah lan kabèh komendané perang sing ijik ing njabané kuta pada nemoni Gedalya ing Mispa ₁₄lan pada ngomong marang piyambaké: “Apa sampéyan weruh, yèn ratu Baalis, ratuné bangsa Amon, wis kongkonan Ismaél, anaké Netanya, matèni sampéyan?” Nanging Gedalya, anaké Ahikam ora pertyaya marang para penggedéné kuwi. ₁₅Yohanan, anaké Kareah terus ngomong meneng-meneng marang Gedalya ing Mispa: “Lilanana kula lunga matèni Ismaél, anaké Netanya kuwi, sing ora nganti konangan sapa waé. Kenèng apa ta nanging sampéyan nganti dipatèni, nganti wong Yéhuda sing wis pada nglumpuk mèlu sampéyan kuwi terus pating plentyar menèh lan turahané Yéhuda pada olèh mati?” ₁₆Nanging Gedalya, anaké Ahikam nyauri Yohanan, anaké Kareah: “Aja nandangi mengkéné, awit apa sing sampéyan omongaké bab Ismaél kuwi goroh.”