Yérémia 42

₁Kabèh penggedéné suradadu, klebu Yohanan, anaké Kareah lan Asarya, anaké Hosaya, uga rayat kabèh, wiwit sing tyilik tekan sing gedé terus pada nemoni ₂lan ngomong marang Yérémia: “Kita pada masrahké penjaluk ing ngarepé sampéyan. Sampéyan supaya gelem ndongakké kita marang GUSTI, Gusti Allah sampéyan, kanggo sing ijik kèri kuwi kabèh; awit wong sing tyatyahé okèh mung kèri kita sing mung setitik kuwi sing ijik kèri kaya sing sampéyan weruh déwé iki. ₃Supaya GUSTI, Gusti Allah sampéyan, nduduhké marang kita, dalan ngendi sing kudu kita liwati lan apa sing kudu kita lakoni.” ₄Semauré Yérémia marang para wong kuwi: “Penjalukmu wis tak rungokké!, aku arep ndedonga marang GUSTI, Gusti Allahmu, kaya penjalukmu kuwi lan kabèh tembungé, sing dikèkké kanggo semaur, bakal tak omongaké marang kowé kabèh; sak tembung waé ora ana sing bakal tak elongi!” ₅Semauré wong-wong mau marang Yérémia: “Supaya GUSTI dadia seksi sing setia lan kenèng dipertyaya sing tumuju marang kita, yèn kita ora manut marang kabèh tembungé GUSTI, Gusti Allah sampéyan, sing sampéyan préntahaké marang kita. ₆Apik apa ala, kita bakal ngrungokké pitutur-pituturé GUSTI, Gusti Allah kita, sing sampéyan tekani awit sangka penjaluk kita marang sampéyan, supaya kita olèh slamet, awit kita pada manut marang pitutur-pituturé GUSTI, Gusti Allah kita.”

₇Bareng wis sepuluh dina Yérémia nampa tembung sangka GUSTI. ₈Yérémia terus nyeluk Yohanan anaké Kareah lan sak kabèhé penggedéné suradadu, sing pada mèlu lan rayat kabèh sing tyilik tekan sing gedé. ₉Yérémia terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Mengkéné tembungé GUSTI, sing tak tekani awit sangka penjalukmu, perlu masrahaké penjaluk ing ngarepé Panjenengané. ₁₀Yèn kowé tetep manggon ing negara kéné, Aku bakal mbangun lan ora bakal mbubrah kowé. Aku bakal ndadèkké tukulmu lan ora bakal mbedoli kowé, awit Aku gela enggon-Ku nekakké tyilaka marang kowé. ₁₁Aja pada wedi marang ratuné Babèl, sing pada kok wedèni. Aja wedi marang dèwèké, mengkono tembungé GUSTI, awit Aku sing ngantyani kowé, nylametaké kowé lan ngluwari kowé sangka tangané. ₁₂Aku bakal ndadèkké kowé olèh kawelasan, nganti dèwèké mesakké marang kowé lan pertyaya waé kowé manggon ing negaramu. ₁₃Nanging yèn kowé nulak ngrungokké pitutur-pituturé GUSTI, Gusti Allahmu lan ngomong: Aku emoh manggon ing negara kéné, ₁₄awit gagasanmu: Ora! Aku arep budal menyang negara Egipte, ing kana aku ora bakal ngalami peperangan, ora bakal krungu trompèt lan ora ngrasakaké ngelih lan aku bakal pada manggon ing kana!, ₁₅hé turahané Yéhuda, saiki rungokna tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Yèn kowé karep arep menyang negara Egipte, terus kowé sida budal, lan manggon ing kana dadi wong mantya, ₁₆pedang sing mbok wedèni kuwi bakal nututi kowé menyang negara Egipte lan ora mandek-mandek kowé bakal diuber-uber karo ngelih, sing kok samari kuwi, nganti kowé mati ing kana. ₁₇Kabèh wong sing arep menyang negara Egipte arep manggon ing kana dadi wong mantya, bakal mati karo pedang, kaliren lan lara pès; siji waé ora ana sing bisa luwar utawa utyul sangka tyilaka, sing Tak tekakké marang wong kuwi.

₁₈Tenan, mengkéné tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Gusti Allahé Israèl: Kaya grojokané nesu-Ku lan mulat-mulat bebendu-Ku kanggo wong sing manggon ing Yérusalèm, mengkono uga grojokané nesu-Ku kanggo kowé, yèn kowé lunga menyang Egipte. Kowé bakal dadi bebendu, rasa wedi, sepata lan dienyèk. Kowé ora bakal weruh panggonan iki menèh. ₁₉GUSTI wis ngomong marang kowé, hé turahané Yéhuda: kowé aja menyang Egipte! Pikiren tenan, aku wis ngomongi marang kowé ing dina iki! ₂₀Kowé wis nglabuhi mripaté awakmu déwé lan ndadèkké nyawamu kena bebaya, waktu kowé ngongkon aku nemoni ing ngarepé GUSTI, Gusti Allahmu karo paweling: Kula sampéyan ndongakké marang GUSTI, lan terus sampéyan omongaké marang kula tembung-tembungé GUSTI, Gusti Allah kita, supaya pada kula tindakké! ₂₁Nanging senajan aku wis ngekèki weruh marang kowé ing dina iki, nanging kowé ora ngrungokké pitutur-pituturé GUSTI, Gusti Allahmu, ya kuwi ora miturut marang kabèh tembungé sing tak terusaké marang kowé. ₂₂Mulané, pikiren sing tenan, yèn kowé kabèh bakal pada mati karo pedang, kaliren lan lara pès ing panggonan sing kok impi-impi arep kok enggoni dadi wong mantya.”