Yohanes 20

₁Ing dina kaping pisan ing minggu kuwi, wantyi ésuk mruput, nalika ijik peteng, Maria Makdaléna menyang kuburan lan weruh yèn watu tutupé kuburan wis kebukak sangka kuburané. ₂Terus mlayu nemoni Simon Pétrus lan muridé liyané sing ditrésnani karo Yésus lan pada dikabari: “Gusti dijikuk wong sangka kuburan, lan kita ora ngerti ing ngendi enggoné ndèkèkké.”

₃Pétrus lan muridé liyané mau terus pada budal menyang kuburan. ₄Wong loro kuwi pada mblayu bebarengan, nanging muridé liyané kuwi playuné luwih gelis tenimbang Simon Pétrus, terus luwih ndisik tekané ing kuburan. ₅Lan bareng nginguk menjeruh, weruh yèn moriné wis didèkèkké nang kono; nanging dèwèké ora mlebu. ₆Simon Pétrus olèhé nututi ya terus tekan lan terus mlebu ing kuburan, lan weruh moriné ing kono, ₇nanging mori kanggo nalèni sirahé Yésus ora tyampur karo moriné, nanging wis dilempit didèkèkké dèwèkan ing panggonan liya. ₈Muridé liyané sing ndisik tekané ing kuburan mau ya terus mlebu, terus weruh lan pertyaya. ₉Awit suwéné murid-murid mau durung pada mengertèni isiné Kitab sing ndunungké, yèn Panjenengané bakal kudu tangi sangka antarané wong mati. ₁₀Muridé loro kuwi mau terus pada mulih.

₁₁Nanging Maria Makdaléna ngadek ing sak njabané kuburan karo nangis. Sak njeruhné nangis ngguguk ing kuburan, ₁₂weruh ana mulékat loro nganggo jubah putih, pada njagong, sing siji ing nduwur, sijiné ing ngisor tilas panggonan layoné Yésus. ₁₃Mulékat kuwi terus pada ngomong marang Maria: “Ibu, kena apa kowé nangis?” Semauré Maria: “Gustiku dijikuk wong lan kula ora ngerti ing ngendi enggoné ndèkèkké.” ₁₄Sakwisé ngomong mengkono, terus nolèh nang mburi lan weruh Yésus ngadek ing kono, nanging ora mengertèni, yèn kuwi Yésus. ₁₅Yésus terus ngomong: “Ibu, kena apa kowé nangis? Kowé nggolèki sapa?” Maria ngira yèn kuwi tukang taman, terus ngomong: “Bapak, yèn sampéyan sing jikuk Panjenengané, kula sampéyan tyritani, ing ngendi anggèn sampéyan ndèkèkké, kula tak jikuk.” ₁₆Yésus terus ngomong: “Maria!” Maria terus minger lan ngomong ing basa Ibrani: “Rabuni!” Tegesé: Guru. ₁₇Tembungé Yésus: “Aja nggondèli Aku, awit Aku durung lunga menyang Bapak-Ku, nanging lungaa nemoni para sedulur-Ku, lan pada omongana, yèn Aku arep lunga menyang Bapak-Ku lan Bapakmu nang Gusti Allah-Ku lan Gusti Allahmu.” ₁₈Maria Makdaléna terus lunga ngabaraké marang para muridé: “Aku wis weruh Gusti!” lan sing ngomongi bab kuwi mau uga Panjenengané.

₁₉Bareng ing wantyi mbengi ing dina kaping pisan minggu kuwi para muridé Yésus pada nglumpuk ing sakwijiné panggonan, lawangé pada dikantyingi awit sangka wediné marang wong Ju. Nalika kuwi Yésus teka ing tengah-tengahé para muridé lan ngomong: “Tentrem-rahayu anaa ing kowé kabèh!” ₂₀Sakwisé ngomong mengkono, terus ngétokké tangané lan wetengé marang para muridé. Para muridé kuwi pada bungah nalika weruh Gusti. ₂₁Yésus terus ngomong menèh: “Tentrem-rahayu anaa ing kowé kabèh! Kayadéné Bapak enggoné ngutus Aku, mengkono uga saiki Aku ngutus kowé.” ₂₂Sakwisé ngomong mengkono, Panjenengané terus ndamoni para muridé lan diomongi: “Pada tampanana Roh Sutyi. ₂₃Yèn kowé pada ngapura dosané wong, kuwi dosané dingapura; yèn kowé pada netepaké dosané, kuwi dosané ijik tetep ana.”

₂₄Nanging Tomas, tunggalé muridé rolas kuwi, sing diarani Didimus, wantyi Yésus teka ora bareng karo kantya-kantyané. ₂₅Mulané, para muridé liyané pada ngomongi: “Kita wis pada weruh Gusti!” Nanging Tomas ngomong: “Sak durungé aku weruh tilaké paku ing tangan-Né lan sak durungé aku ndulek tilas paku kuwi nganggo drijiku lan wetengé tak rogoh nganggo tanganku, aku ora pertyaya babar pisan.”

₂₆Bareng tekan wolung dinané, para muridé Yésus pada ing njeruh omah kuwi menèh lan Tomas ya ing kono. Nalika lawangé pada dikantyingi, Yésus teka terus ngadek ing tengah-tengahé para muridé lan ngomong: “Tentrem-rahayu anaa ing kowé!” ₂₇Terus ngomong marang Tomas: “Drijimu atungna mréné, delengen tangan-Ku, lan elungna tanganmu, dèlèhna ing weteng-Ku lan kowé aja nganti ora pertyaya menèh, nanging pertyayaa!” ₂₈Tomas nyauri, semauré: “Duh Gusti kula, Gusti Allah kula!” ₂₉Tembungé Yésus: “Awit kowé wis weruh Aku, nganti kowé pertyaya. Rahayu wong sing pada ora weruh, nanging pertyaya.”

₃₀Ijik okèh menèh tanda liyané sing ditindakké karo Yésus ing ngarepé para muridé, sing ora disebut ing kitab iki, ₃₁nanging apa sing wis ketulis, supaya kowé pada pertyaya, yèn Yésus kuwi Kristus, Putrané Gusti Allah, lan supaya karo pertyayamu, kowé pada nduwèni urip ing asma-Né.