Yohanes 4

₁Bareng Yésus weruh yèn wong Farisi wis pada krungu kabar yèn Panjenengané pada olèh murid lan enggoné mbaptis luwih okèh tenimbang Yohanes, ₂- senajan duduk Yésus déwé sing mbaptis, nanging para muridé - ₃Panjenengané terus ninggalké Yudéa, lunga mulih menyang Galiléa.

₄Panjenengané kudu ngliwati Samaria. ₅Terus teka ing sakwijiné kuta ing Samaria, sing diarani Sikar, tyedak karo lemah sing mbiyèn dikèkké karo Yakub marang Yosèf, anaké. ₆Ing kono ana sumuré Yakub. Yésus krasa kesel sangka enggoné mlaku, terus njagong ing pinggir sumur kono. Nalika semono kira-kira jam rolas. ₇Terus ana wong wadon Samaria teka arep ngangsu. Yésus ngomong marang wong mau: “Aku wènèhana ngombé!” ₈Awit para muridé wis pada menyang kuta tuku pangan. ₉Wong wadon Samaria mau terus ngomong: “Kepriyé Panjenengan, wong Ju kok njaluk ngombé marang kula wong Samaria?” [Awit wong Ju ora srawung karo wong Samaria.] ₁₀Yésus nyauri, tembungé: “Yèn kowé mangertèni pawèhé Gusti Allah, lan sapa Panjenengané sing ngomong marang kowé: Aku wènèhana ngombé, mesti kowé sing njaluk marang Panjenengané, terus kowé dikèki banyu urip.” ₁₁Semauré wong wadon mau: “Gusti, Panjenengan ora nduwé timba, nanging sumuré jeru, sangka ngendi anggèn Panjenengan olèh banyu urip kuwi? ₁₂Apa Panjenengan ngluwihi leluhur kita Yakub sing ngekèkké sumur kuwi marang bangsa kita? Piyambaké uga ngombé sangka sumur kuwi, semono uga para anak uga kéwané.” ₁₃Yésus nyauri, tembungé: “Sapa waé sing ngombé banyu iki bakal ngelak menèh, ₁₄nanging sapa waé sing ngombé banyu pawèh-Ku, bakal ora ngelak tekan sak lawas-lawasé. Malah banyu pawèh-Ku mau ing njeruhné wong kuwi bakal dadi sumber, sing mantyur terus tekan urip langgeng.” ₁₅Semauré wong wadon mau: “Gusti, kula kèki banyu kuwi, supaya aja nganti ngelak, lan ora susah ngangsu mréné menèh!” ₁₆Tembungé Yésus: “Lungaa, undangen bojomu, terus balia mréné!” ₁₇Semauré wong wadon mau: “Kula ora nduwé bojo.” Tembungé Yésus: “Bener omongmu, yèn kowé ora nduwé bojo. ₁₈Awit enggonmu bebojoan wis dibalèni kaping lima, nanging sing saiki kuwi duduk bojomu. Pantyèn bener omongmu sing mengkono kuwi.” ₁₉Semauré wong wadon mau: “Gusti, saiki kula wis tyeta, yèn Panjenengan kuwi nabi. ₂₀Para leluhur kita enggoné sujut ana gunung kuwi, nanging Panjenengan ngomong, yèn Yérusalèm panggonané wong pada ngabekti.” ₂₁Tembungé Yésus: “Ngandela marang Aku, hé, wong wadon, bakal tekan ing wantyiné kowé pada ngabekti marang Bapak, ora ing gunung iki, lan ya ora ing Yérusalèm. ₂₂Kowé kuwi pada ngabekti marang sing ora pada kok kenal. Kita iki pada ngabekti marang sing pada kita kenal. Awit keslametan kuwi tekané sangka bangsa Ju. ₂₃Nanging bakal ana wantyiné, malah saiki wis tekan wantyiné para wong ngabekti sing sejati kuwi enggoné pada ngabekti marang Bapak ing sak njeruhné Roh lan kabeneran, awit para wong sing kaya mengkono kuwi sing dikarepké karo Bapak. ₂₄Gusti Allah kuwi Roh, lan sapa waé sing pada ngabekti marang Panjenengané, enggoné ngabekti kuwi kudu ing sak njeruhné roh lan kabeneran.” ₂₅Tembungé wong wadon mau: “Kula ngerti yèn Mésias arep teka, sing uga disebut Kristus; kuwi tekané arep nduduhké samubarang marang kita.” ₂₆Tembungé Yésus: “Ya Aku iki Panjenengané sing omongan karo kowé.”

₂₇Nalika semono para muridé teka, lan pada nggumun awit Yésus omong-omongan karo wong wadon. Nanging ora ana siji sing ngomong: “Apa sing Panjenengan karepaké?” Utawa: “Wong kuwi Panjenengan omongi apa?” ₂₈Wong wadon mau terus ninggal kendiné ing kono, terus lunga menyang kuta lan tyrita marang wong-wong ing kono: ₂₉“Hayuk pada delengen, ing kana ana wong sing ngomongké marang aku sak kabèhé lelakon. Apa sajaké wong kuwi Kristus?” ₃₀Wong-wong mau terus pada budal menyang sak njabané kuta nemoni marang Yésus.

₃₁Nalika semono para muridé ngomong marang Panjenengané, tembungé: “Rabbi, hayuk Panjenengan mangan!” ₃₂Nanging Panjenengané nyauri, tembungé: “Aku nduwé pangan sing ora pada kok mangertèni.” ₃₃Para muridé terus pada rerasanan: “Apa ana wong sing wis ngekèki mangan marang Panjenengané?” ₃₄Tembungé Yésus: “Sing dadi pangan-Ku ya kuwi enggon-Ku nglakoni karepé Panjenengané sing ngutus Aku lan ngrampungké penggawéan-Né. ₃₅Apa ora ana omongmu ngéné: Kurang patang sasi terus panèn. Nanging Aku ngomong marang kowé: Pada delengen ing kiwa-tengenmu lan tamatna tegalan-tegalan, sing wis kétok kuning kuwi waktuné dienèni. ₃₆Saiki uga sing pada derep wis nampa bawon, lan nglumpukké woh sing tumuju marang urip langgeng, terus sing nyebar lan sing derep loro-loroné pada bungah. ₃₇Awit kanggo iki, bener bebasan sing ngéné: Sing siji nyebar, sijiné sing manèni. ₃₈Kowé pada Tak utus manèni sing duduk garapanmu. Wong liyané sing pada nggarap, lan kowé sing pada ngunduhi pametuné garapané.”

₃₉Sak kabèhé wong Samaria ing kuta kono kuwi pada pertyaya marang Panjenengané awit sangka paseksiné wong wadon mau: “Panjenengané wis mbedèk sak kabèhé lelakonku.” ₄₀Wong-wong Samaria mau bareng wis nemoni Yésus, pada nduwé penjaluk, supaya gelem manggon ing omahé. Panjenengané ya terus manggon ing kono rong dina, ₄₁lan mundak okèh menèh sing pada dadi pertyaya awit sangka tembungé, ₄₂lan pada ngomong marang wong wadon mau: “Kita wis pada pertyaya ora awit sangka omongmu kuwi, awit kita déwé wis pada ngrungokké Panjenengané, lan kita wis pada mengertèni, yèn Panjenengané kuwi nyata Juruslameté jagat.”

₄₃Sakwisé rong dina Yésus lunga sangka kono menyang Galiléa, ₄₄awit Yésus déwé wis nyeksèni yèn nabi kuwi ora kajèn ing negarané déwé. ₄₅Sak tekané ing Galiléa, wong-wong ing kono terus pada nampani Panjenengané, awit wis pada weruh sak kabèhé penggawéané ing Yérusalèm nalika riyaya awit wong-wong mau uga mèlu nekani riyaya kuwi.

₄₆Yésus terus teka menèh ing Kana, bawah Galiléa, panggonan nalika Panjenengané nggawé banyu dadi anggur. Lan ing Kapernaum ana pegawéné kraton nduwé anak lanang sing ijik lara. ₄₇Nalika pegawéné mau krungu kabar yèn Yésus sangka Yudéa teka ing Galiléa, terus nemoni Panjenengané lan njaluk supaya gelem teka maraské anaké, awit anaké kuwi wis mèh mati. ₄₈Yésus ngomong marang pegawéné mau: “Yèn ora weruh tanda lan mujijat, kowé ora pertyaya.” ₄₉Semauré pegawéné mau: “Gusti, supaya gelem teka sak durungé anak kula mati.” ₅₀Tembungé Yésus: “Balia, anakmu urip.” Pegawéné mau pertyaya marang tembungé Yésus, terus bali. ₅₁Nalika ijik ing dalan, pegawéné mau kepetuk abdi-abdiné sing pada nyusul ngabari, yèn anaké urip. ₅₂Terus pada ditakoni, wantyi apa anaké wiwit waras. Semauré: “Waktu wingi awan jam siji, enggoné waras panasé.” ₅₃Bapaké mau terus kèlingan yèn ing wantyi kuwi diomongi Yésus: “Anakmu urip.” Pegawéné kraton mau uga sak brayaté kabèh terus pada pertyaya.

₅₄Kuwi tanda sing kaping pindo sing ditindakké karo Yésus, nalika mulih sangka Yudéa menyang Galiléa.