Paukuman marang para mungsuhé Israèl
1“Nanging ing dina kuwi lan ing waktu kuwi,
yèn Aku mulihké kahanané Yéhuda lan Yérusalèm,
2ing kono Aku bakal nglumpukké sak kabèhé bangsa,
Tak tuntun medun menyang legokan Yosafat,
terus Aku bakal ngadili para bangsa kuwi ing kana
bab umat-Ku lan duwèk-Ku, Israèl,
nanging wis pada dipentyarké ing sak tengahé para bangsa
lan tanah duwèk-Ku diedum-edum.
3Enggoné ngrebut umat-Ku kuwi karo mbuwang lotré,
botyah lanang didol karo wong wadon lonté,
botyah wadon didol diijolké anggur, supaya bisa ngombé.
4Nanging kanggo kowé, hé Tirus lan Sidon lan sak tanah pangwasané Filistèn, ana gegandengané apa, karo Aku? Apa kowé arep mbales penggawéan-Ku? Yèn kowé nindakké apa waé marang Aku, karo dadakan enggon-Ku, bakal mbalèkké penggawému kuwi marang kowé déwé. 5Awit slaka lan emas duwèk-Ku wis pada kok jikuk, lan barang-barang-Ku sing ana ajiné pada kok lebokké ing panggonan pangabektimu, 6lan wong-wong Yéhuda lan wong-wong Yérusalèm wis pada kok edol marang wong Yunani, karepmu supaya pisah adoh karo tanahé. 7Lan wongé bakal pada Tak tangèkké sangka panggonan kowé ngedol mau, lan nampekké penggawému kuwi marang sirahmu déwé. 8Nanging anakmu lanang lan wadon bakal Tak edol marang turunané Yéhuda, lan terus ngedol marang para wong Syéba, marang bangsa sing adoh, awit GUSTI wis ngomong mengkono.”
Berkah kanggo umaté Gusti
9Perkara iki kabarna ing sak tengahé para bangsa:
pada tata-tataa kanggo perang,
para pahlawan pada budalna,
sak kabèhé suradadu pada préntahana
supaya mèlu perang sutyi.
10Gaman kanggo mlukumu gemblèngen dadi pedang,
lan aritmu digawé tumbak;
wong sing ringkih ngutyapké: “Aku iki suradadu!”
11Sak kabèhé para bangsa sangka ngendi-endi,
pada ngadeka lan maraa,
lan pada nglumpuka mbrana!
Duh GUSTI, para suradaduné Panjenengan supaya digawa medun!
12Para umat pada budala lan nglurukka,
menyang legokan Yosafat,
nanging Aku bakal njagong ing kana,
ngadili sak kabèhé para bangsa ing ngendi-endi.
13Aritmu pada empakna
awit unduh-unduhané wis tuwa,
pada rénéa, pada meresa,
awit peresané wis kebak anggur,
gentong-gentongé wis pada lubèr,
awit okèh penggawé alané wong-wong kuwi.
14Akèh wong, okèh wong,
ing legokan diputusi,
awit wis tyedak dinané GUSTI,
ing legokan diputusi!
15Srengéngé lan mbulan pada dadi peteng,
lintang-lintang wis pada ilang padangé,
16GUSTI bakal nggeruh sangka Sion,
ngetokké swarané sangka Yérusalèm,
langit lan bumi gonjang-ganjing.
Nanging GUSTI dadi pangungsèn kanggo umaté,
lan dadi bèntèng kanggo wong Israèl.
17“Kowé terus bakal pada weruh
yèn Aku, GUSTI, Gusti Allahmu,
sing manggon ing Sion,
gunung-Ku sing sutyi,
lan Yérusalèm bakal dadi sutyi,
lan ora diliwati menèh karo bangsa liyané.
18Ing waktu kuwi bakal kelakon
gunung-gunung bakal pada nètèské anggur anyar,
lan puntuk-puntuk pada mili mèlek,
lan sak kabèhé kali ing negara Yéhuda
pada mili banyu;
uga bakal ana sumber metu sangka
griyané GUSTI,
lan bakal mbanyoni legokan Sitim.
19Negara Egipte bakal dadi sepi mamring,
lan negara Edom dadi ara-ara samun,
awit sangka penggawé ala sing ditindakké marang turunané Yéhuda,
awit wis ngutahké getih resik ing negarané.
20Nanging Yéhuda tetep dienggoni selawasé,
lan uga Yérusalèm nganti turun-temurun.
21Lan Aku bakal mbales marang getihé,
sak pira sing durung Tak wales.
GUSTI tetep manggon ing Sion.”
