Para Imam 19

₁GUSTI ngetokké tembung marang Moses: ₂“Kowé mréntaha marang kabèh pasamuané wong Israèl lan ngomonga: Tembungé GUSTI mengkéné: Kowé pada sutyia, awit Aku GUSTI Allahmu kuwi sutyi. ₃Saben wong ing sak tengahmu padaa ngajèni marang ibuné lan bapaké, lan pada netepana dina sabat-Ku; Aku iki GUSTI Allahmu. ₄Kowé aja pada ngadep marang brahala lan aja nggawé sesembahan retya tyitakan; Aku iki GUSTI Allahmu. ₅Yèn kowé masrahaké kurban keslametan marang GUSTI, enggonmu masrahaké kurban kuwi ndadèkna senengé GUSTI marang kowé kabèh. ₆Kuwi kudu dipangan tunggal dina karo enggonmu masrahaké; uga olèh ing dina ésuké, nanging turahé ing dina kaping teluné kudu diobong nganti entèk. ₇Yèn uga dipangan ing dina kaping teluné, kuwi reget lan ora ndadèkké senengé GUSTI marang wong kuwi. ₈Sapa sing mangan kudu nyangga kesalahané déwé, awit ora ngajèni kesutyiané kurban sutyi marang GUSTI. Wong mengkono kuwi kudu dientèkké sangka sak tengahé bangsané.

₉Yèn kowé pada panèn pametuné lemahmu, kuwi aja kok panèni nganti entèk nganti tekan ing pinggir, lan gogrokané panènanmu ya aja kok jukuki. ₁₀Mengkono uga kebonmu anggur ya aja kok unduhi balèni kaping pindo, lan woh sing ketyètyèr ing lemah aja kok kukupi, kuwi tinggalen kanggo wong mlarat lan wong mantya; Aku iki GUSTI Allahmu. ₁₁Kowé aja nyolong, kowé aja goroh lan aja apus-apusan. ₁₂Kowé aja sumpah goroh nganggoké asma-Ku, supaya aja sembrana marang kesutyiané asmané Gusti Allahmu; Aku iki GUSTI. ₁₃Kowé aja nindes marang pepadamu lan aja ngrebut barang duwèké. Upahé wong nyambutgawé dinan aja kok endek nganti tekan ésuké. ₁₄Wong budek aja kok sepatani lan aja masang watu sandungan ing ngarepé wong lamur; nanging kowé wedia marang Gusti Allahmu; Aku iki GUSTI. ₁₅Kowé aja ngénggak-ngénggoké pengadilan, aja mbélani wong tyilik karo ora sak mestiné, aja kegowa para wong gedé, sing sak mestiné enggonmu ngadili marang pepadamu. ₁₆Kowé aja nyebar tembung goroh mbrana-mbréné ing antarané bangsamu, lan aja ngantyam keslametané marang pepadamu; Aku iki GUSTI.

₁₇Kowé aja ngendem sengit marang sedulurmu, marang pepadamu, élingna karo apa-anané, lan kowé aja njalari dosamu déwé awit sangka wong kuwi. ₁₈Kowé aja mbales ala lan aja nesu marang pada bangsamu; malah kowé trésnaa marang pepadamu kaya marang awakmu déwé; Aku iki GUSTI.

₁₉Kowé netepana pernatan-Ku. Kowé aja njodohké kéwanmu karo sing duduk jodoné. Lemahmu sak panggonan aja kok sebari bibit rong rupa. Kowé aja nganggo sandangan sing bakalé rong rupa.

₂₀Yèn ana wong lanang sing tyampur turu karo sakwijiné wong wadon, ya kuwi baturé wong lanang liyané, sing ora tau ditebus lan ya ora diwènèhi layang tanda merdéka, penggawé mengkono kuwi kudu diukum, mung loro-loroné aja nganti dipatèni, awit botyah wadon kuwi durung dimerdikakké. ₂₁Wong lanang kuwi mau kudu masrahaké kurban denda ngadep marang GUSTI ing lawangé Tarup Kumpulan, rupa wedus gèmbèl lanang kanggo kurban denda. ₂₂Nanging imam terus nganakké rukunan kanggo wong kuwi, ing ngarepé GUSTI, awit sangka dosané karo wedus gèmbèl lanang kurban denda kuwi, nganti dosané sing wis digawé mau bakal dingapura.

₂₃Yèn kowé wis mlebu ing negara kuwi lan wis nanduri werna-werna, wohé sing wiwitan sak njeruhné telung taun lawasé kuwi aja kok unduhi lan aja kok pangan. ₂₄Nanging ing taun kaping papat sakkèhé woh pada dadia pisungsung pamuji ngadep marang GUSTI. ₂₅Ing taun sing kaping lima kowé dililani mangan wohé, sing mengkono kuwi supaya ndadèkké tambah pametuné; Aku iki GUSTI Allahmu.

₂₆Kowé aja mangan sembarang apa sing ijik ana getihé. Kowé aja pada nindakké ngèlmuné pétungan utawa ramalan. ₂₇Kowé aja nyukur rambuté sirahmu mubeng turut pinggir lan aja ngrusak pinggiré jénggotmu. ₂₈Kowé aja nggarèt-nggarèti awakmu awit kepatèn lan kowé aja nggawé tato-tato ing awakmu; Aku iki GUSTI. ₂₉Kowé aja ngrusak marang kesutyiané anakmu wadon karo tyara kowé ndadèkké wong nakal, supaya wong sak negara aja nganti pada laku bédang, nganti negara kuwi kebak penggawé sing ala. ₃₀Kowé pada netepana dina sabat-Ku, lan ngajènana marang omah sutyi-Ku; Aku iki GUSTI. ₃₁Kowé aja pada madep marang rohé wong sing wis ninggal ndonya utawa rohé para préwangan; kowé aja nggolèki marang kuwi, nganti pada dadi najis awit sangka kuwi kabèh; Aku iki GUSTI Allahmu.

₃₂Ing ngarepé wong uwanen kowé ngadeka, lan wong sing wis tuwa ajènana, lan wedia marang Gusti Allahmu; Aku iki GUSTI. ₃₃Yèn ana wong mantya sing manggon barengan karo kowé ing negaramu, kuwi aja pada kok tindes. ₃₄Wong liya bangsa sing manggon tyampur karo kowé, kuwi ing panggonanmu dadia kaya wong Israèl, kuwi trésnanana kaya nrésnani awakmu déwé, awit mbiyèn kowé ya pada dadi wong mantya ing negara Egipte; Aku iki GUSTI Allahmu. ₃₅Kowé aja laku goroh ing pengadilan, mengkono uga kanggo ukurané, timbangan lan takeran. ₃₆Kowé pada nggunakké timbangan sing bener, watu timbangan sing bener, takeran éfa sing bener lan takeran hin sing bener; Aku iki GUSTI Allahmu sing wis ngentasaké kowé sangka negara Egipte. ₃₇Kaya mengkono enggonmu kudu pada gondèlan marang sakkèhé pernatan-Ku lan katetepan-Ku, lan pada nandangana kuwi kabèh; Aku iki GUSTI.”