Néhémia 6

₁Bareng Sanbalat lan Tobia lan Gèsyem, wong Arab, uga mungsuh kita liyané pada krungu, yèn wis rampung enggonku mbangun témbok lan wis ora ana sing bolong menèh, senajan ing waktu semono gapurané durung dipasang lawang-lawang, ₂ing kono Sanbalat lan Gèsyem mau terus kongkonan ngajak marang aku: “Hayuk pada ketemu ing kuta Kefirim ing legokan Ono!” Nanging wong-wong kuwi sakjané arep nggawé tyilakaku. ₃Aku terus kongkonan mbalèkké tembung marang wong-wong mau: “Kula ijik nandangi penggawéan sing gedé, kula ora bisa teka! Apa perluné ngendek penggawéan iki, lan kula ninggal nemoni sampéyan?” ₄Nganti dibalèni kaping papat enggoné kongkonan marani aku karo tyara mengkono kuwi lan enggonku nyauri tyarané uga kaya mengkono. ₅Ing kono Sanbalat terus kongkonan marang aku kaping lima, tyarané ya kaya mengkono menèh, sing dikongkon sak ngisoré, nggawa layang sing ora tutupan. ₆Nanging layang kuwi isiné mengkéné: “Ing antarané para bangsa ana kabar kusak-kusuk, lan Gèsyem ya mbenerké, ya kuwi yèn sampéyan karo wong Ju pada arep mbruntak, mulané pada mbangun témbok. Apa menèh miturut kabar kuwi sampéyan ngupaya bakal ngadek dadi ratuné. ₇Malah sampéyan wis ngangkat para nabi supaya pada ngabaraké bab sampéyan ing Yérusalèm, mengkéné: Ana ratu sing ngadek ing Yérusalèm. Kabar sing kaya mengkéné kuwi bakal dirungokké karo ratu. Mulané, hayuk, pada ketemu rembukan!” ₈Nanging aku terus kongkonan nyauri: “Samubarang sing sampéyan omongaké kuwi kabèh ora tau ana. Kuwi mung tembung goroh.” ₉Awit wong kuwi kabèh mung pada medèni aku, gagasané: “Wong kuwi bakal pada nglalèkké penggawéané, nganti mesti ora bakal bisa rampung.” Nanging aku malah mbudidaya sak kuwat-kuwaté.

₁₀Waktu aku mara menyang omahé Semaya, anaké Delaya, anaké Méhétabéèl, awit dèwèké alangan nekani aku, omongané: “Hayuk pada mlebu ing griyané Gusti Allah, ing njeruhné griya sutyi lan pada ngantying lawangé, awit ana wong sing pada teka bakal matèni sampéyan, malah ing wantyi wengi kuwi anggèné pada bakal matèni sampéyan.” ₁₁Nanging semaurku: “Wong kaya aku iki apa ya arep mblayu? Endi ana wong sing kaya aku bisa mlebu ing griya sutyi terus ijik tetep urip? Aku ora budal!” ₁₂Awit aku ngerti, yèn wong kuwi ora diutus karo Gusti Allah. Dèwèké enggoné nggelarké nubuat kanggo aku kuwi awit dibeseli karo Tobia lan Sanbalat. ₁₃Kanggo perkara iki enggoné dèwèké dibeseli, supaya aku wedia lan nglakonana kaya mengkono kuwi, nganti aku tiba ing dosa. Karo tyara mengkono anaa sing kanggo dadakan ngèlèk-èlèk jenengku, nganti terus bisa nyalahké aku. ₁₄Duh Gusti Allah kula, Panjenengan supaya éling karo penggawéané Tobia karo Sanbalat. Mengkéné uga marang tumindakké nabi wadon Noaja lan para nabi liyané, sing pada arep ngedèn-ngedèni kula.

₁₅Témboké wis rampung, ya kuwi waktu sasi Elul, tanggal kaping selawé, dadi ing sak njeruhné sèket loro dina. ₁₆Bareng kabèh mungsuhku pada krungu kabaré, kabèh bangsa ing sak ubengku pada wedi, awit pada kisinan lan ngerti, yèn penggawéan kuwi ditindakké karo pitulungané Gusti Allah.

₁₇Waktu semono para penggedéné Yéhuda pada ngirimké layang okèh marang Tobia lan ya pada nampa balesané, ₁₈awit okèh wong Yéhuda sing pada ketalènan sumpah karo Tobia, awit dèwèké kuwi pernah mantuné Sekanya, anaké Arah, lan anaké Tobia sing diarani Yohanan, kuwi ngrabi anaké Mesulam, anaké Bérékya. ₁₉Kejaba kuwi wong-wong mau ya pada nyritakké kabetyikan Tobia ing ngarepku, lan kabèh tembungku diomongké marang dèwèké. Tobia uga ngirimké layang marang aku digawé medèn-medèni aku.