Masmur 144

Pinujia GUSTI gunung watuku,

sing mulangi perang tanganku,

mulangi tarung drijiku,

₂sing dadi pangayomanku lan bèntèngku,

kutaku sing kuwat lan sing ngluwari aku

tamèngku lan panggonan pangayomanku,

sing menangké bangsa-bangsa marang pangwasaku!

₃Duh GUSTI, manungsa kuwi apa ta, nanging kok Panjenengan gatèkké,

uga anak-anaké manungsa, nanging kok Panjenengan pikirké?

₄Manungsa kuwi pada kaya angin,

dina-dinané kaya ayang-ayang sing mlaku.

₅Duh GUSTI, Panjenengan supaya gelem mlengkungké langit Panjenengan,

lan terus gelem medun.

Panjenengan supaya gelem ndemèk gunung-gunung supaya pada ngetokké kebul.

₆Panjenengan supaya gelem nyabetké kilat lan pada dibuyarké.

Panjenengan supaya gelem ngetyulké panah Panjenengan, sak nalika pada bingung.

₇Panjenengan supaya gelem ngelungké tangan-Mu sangka nduwur,

Supaya kula diowalaké lan slametna

sangka banjir tangané para wong mantya,

₈sing tutuké ngutyapké goroh,

lan sing tangané tengen kuwi tangan tengené goroh.

₉Duh Gusti Allah, kula bakal memuji marang Panjenengan karo kidungan anyar,

kula bakal ngidung masmur kanggo Panjenengan nganggo harep kawat sepuluh.

₁₀Panjenengan sing ngekèki kemenangan marang para ratu,

lan ngluwari Daved, abdi-Mu.

₁₁Panjenengan supaya gelem ngluwari kula sangka pedangé tyilaka,

diowalké sangka tangané para wong mantya,

sing tutuké pada ngutyapké goroh,

lan tangané tengen kuwi tangan tengené goroh.

₁₂Supaya anak-anak kula lanang pada dadia tanduran,

sing tukul dadi gedé ing waktu enomé,

lan anak-anak kula wadon pada dadia tyagak-tyagak pojoké,

sing ditatahi kanggo penggawéan kraton.

₁₃Gudang-gudang simpenan kula supaya pada kebaka, ngetokké barang werna-werna,

wedus kula pada tambah-tambaha dadi éwon-éwon,

puluhan éwon-éwon ing pangonan kula!

₁₄Sapi-sapi kula pada bisaa okèh momotané,

lan aja nganti ana sing ora dadi lan kluron,

uga ora ana jeritan ing ara-ara kula!

₁₅Rahayu bangsa sing kahanané kaya mengkono!

Rahayu bangsa sing Gusti Allahé GUSTI!