Masmur 2

₁Kenèng apa para bangsa pada tandang rusuh?

Lan para taleré bangsa pada ngréka-ngréka sing tanpa guna?

₂Para ratu ing bumi pada tata-tata arep perang

lan para penggedéné bebarengan

arep nglawan GUSTI lan Juru Jebat:

₃“Hayuk pada medot dadungé

lan mbuwang tali-taliné.”

₄Panjenengané Gusti sing njagong ing swarga kuwi ngguyu,

Gusti moyoki wong-wong mau.

₅Terus Gusti mréntahké nesu-Né marang wong-wong kabèh,

lan dikagètké karo panasé nesu-Né:

₆“Aku sing wis ngedekké ratu-ratu-Ku ing Sion,

gunung-Ku sing sutyi.”

₇Aku arep nyritakké putusané GUSTI;

tembungé marang aku: “Kowé kuwi anak-Ku!

Aku sing nganakké kowé ing dina iki.

₈Kowé nyuwuna marang Aku,

mesti kowé Tak wènèhi para bangsa dadi pandumanmu,

lan pungkasané bumi dadi duwèk-Mu.

₉Kowé bakal ngejur karo gepuk wesi,

bakal kok remuk kaya tyuwilané kendi.”

₁₀Mulané, hé para ratu, pada tumindaka sing wityaksana;

para rèkter ing bumi, pada gelema diélingké!

₁₁Pada ngabektia marang GUSTI karo sing ngajèni;

lan karo rasa bungah lan gemeter.

₁₂Ambungen anak lanangé, supaya Panjenengané aja dadi nesu lan kowé dientèkké ing ndalan,

awit bebenduné gampang banget enggoné murup.

Rahayu kabèh wong sing ngungsi marang Panjenengané!