Johannes 11

₁Er was iemand ziek, Lazarus van Betanië, het dorp van Maria en haar zuster Marta. ₂Maria was het, die de Here gezalfd had met mirre en zijn voeten met haar haren had afgedroogd. En haar broeder Lazarus was ziek. ₃De zusters dan zonden Hem bericht: Here, zie, die Gij liefhebt, is ziek. ₄Toen Jezus het hoorde, zeide Hij: Deze ziekte is niet ten dode, maar ter ere Gods, opdat de Zoon van God erdoor verheerlijkt worde. ₅Jezus nu had Marta en haar zuster en Lazarus lief. ₆Toen Hij dan hoorde, dat hij ziek was, bleef Hij daarop nog twee dagen ter plaatse, waar Hij was; ₇daarna echter zeide Hij tot zijn discipelen: Laten wij weder naar Judea gaan. ₈De discipelen zeiden tot Hem: Rabbi, onlangs trachtten de Joden U te stenigen en gaat Gij weder daarheen? ₉Jezus antwoordde: Gaan er geen twaalf uren in een dag? Als iemand overdag loopt, stoot hij zich niet, omdat hij het licht van deze wereld kan zien; ₁₀maar wanneer iemand bij nacht loopt, stoot hij zich, omdat het licht niet in hem is. ₁₁Zo sprak Hij en daarna zeide Hij tot hen: Lazarus, onze vriend, is ingeslapen, maar Ik ga daarheen om hem uit de slaap te wekken. ₁₂De discipelen zeiden dan tot Hem: Here, als hij slaapt, zal hij herstellen. ₁₃Doch Jezus had het bedoeld van zijn dood; zij echter meenden, dat Hij het van de rust van de slaap bedoelde. ₁₄Toen zeide Jezus ronduit tot hen: Lazarus is gestorven, ₁₅en het verblijdt Mij om u, dat Ik daar niet geweest ben, opdat gij tot geloof komt; maar laten wij tot hem gaan. ₁₆Tomas dan, genaamd Didymus, zeide tot zijn medediscipelen: Laten wij ook gaan om met Hem te sterven.

₁₇Toen Jezus dan aankwam, bevond Hij, dat hij reeds vier dagen in het graf lag. ₁₈Betanië nu was dicht bij Jeruzalem gelegen, op een afstand van ongeveer vijftien stadiën. ₁₉Velen uit de Joden waren tot Marta en Maria gekomen om haar te troosten over haar broeder. ₂₀Toen nu Marta hoorde, dat Jezus kwam, ging zij Hem tegemoet, doch Maria bleef in huis zitten. ₂₁Marta dan zeide tot Jezus: Here, indien Gij hier geweest waart, zou mijn broeder niet gestorven zijn. ₂₂Ook nu weet ik, dat God U geven zal al wat Gij van God begeert. ₂₃Jezus zeide tot haar: Uw broeder zal opstaan. ₂₄Marta zeide tot Hem: Ik weet, dat hij zal opstaan bij de opstanding ten jongsten dage. ₂₅Jezus zeide tot haar: Ik ben de opstanding en het leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, ₂₆en een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven; gelooft gij dat? ₂₇Zij zeide tot Hem: Ja, Here, ik heb geloofd, dat Gij zijt de Christus, de Zoon van God, die in de wereld komen zou. ₂₈En na deze woorden ging zij heen en riep haar zuster Maria in stilte en zeide: Daar is de Meester en Hij roept u. ₂₉En toen zij dat hoorde, stond zij ijlings op en ging tot Hem; ₃₀Jezus echter was nog niet in het dorp gekomen, maar bevond Zich nog op de plaats, waar Marta Hem ontmoet had. ₃₁De Joden dan, die met haar in het huis waren en haar troostten, zagen Maria ijlings opstaan en naar buiten gaan en zij volgden haar, vermoedende, dat zij naar het graf ging om daar te wenen. ₃₂Toen Maria dan kwam, waar Jezus was en Hem zag, viel zij Hem te voet en zeide tot Hem: Here, indien Gij hier geweest waart, zou mijn broeder niet gestorven zijn.

₃₃Toen Jezus haar dan zag wenen en ook de Joden, die met haar medegekomen waren, zag wenen, werd Hij verbolgen in de geest en diep ontroerd, ₃₄en Hij zeide: Waar hebt gij hem gelegd? Zij zeiden tot Hem: Here, kom en zie. ₃₅Jezus weende. ₃₆De Joden dan zeiden: Zie, hoe lief Hij hem had! ₃₇Maar sommigen van hen zeiden: Had Hij, die de ogen van de blinde heeft geopend, niet kunnen maken, dat ook deze niet stierf? ₃₈Jezus dan, wederom bij Zichzelf verbolgen, ging naar het graf; dit nu was een spelonk en er lag een steen tegenaan. ₃₉Jezus zeide: Neemt de steen weg! Marta, de zuster van de gestorvene, zeide tot Hem: Here, er is reeds een lijklucht, want het is al de vierde dag. ₄₀Jezus zeide tot haar: Heb Ik u niet gezegd, dat gij, indien gij gelooft, de heerlijkheid Gods zien zult? ₄₁Zij namen dan de steen weg. En Jezus sloeg de ogen opwaarts en zeide: Vader, Ik dank U, dat Gij Mij verhoord hebt. ₄₂Zelf wist Ik, dat Gij Mij altijd verhoort, maar ter wille van de schare, die rondom Mij staat, heb Ik gesproken, opdat zij geloven, dat Gij Mij gezonden hebt. ₄₃En na dit gezegd te hebben, riep Hij met luider stem: Lazarus, kom naar buiten! ₄₄De gestorvene kwam naar buiten, de voeten en de handen gebonden met grafdoeken, en er was een zweetdoek om zijn gelaat gebonden. Jezus zeide tot hen: Maakt hem los en laat hem heengaan.

₄₅Velen der Joden dan, die tot Maria gekomen waren en aanschouwd hadden wat Hij gedaan had, geloofden in Hem; ₄₆maar sommigen van hen begaven zich naar de Farizeeën en zeiden hun, wat Jezus gedaan had. ₄₇De overpriesters en de Farizeeën dan riepen de Raad samen en zeiden: Wat doen wij, want deze mens doet vele tekenen? ₄₈Als wij Hem zo laten geworden, zullen allen in Hem geloven en de Romeinen zullen komen en ons zowel onze plaats als ons volk ontnemen. ₄₉Maar één van hen, Kajafas, de hogepriester van dat jaar, zeide tot hen: Gij weet niets, ₅₀en gij beseft niet, dat het in uw belang is, dat één mens sterft voor het volk en niet het gehele volk verloren gaat. ₅₁Doch dit zeide hij niet uit zichzelf, maar als hogepriester van dat jaar profeteerde hij, dat Jezus zou sterven voor het volk, ₅₂en niet alleen voor het volk, maar om ook de verstrooide kinderen Gods bijeen te vergaderen. ₅₃Sinds die dag dan beraadslaagden zij om Hem te doden.

₅₄Jezus dan bewoog Zich niet meer vrij onder de Joden, maar vertrok vandaar naar de landstreek dicht bij de woestijn, naar een stad, Efraïm genaamd, en Hij bleef daar met zijn discipelen.

₅₅Nu was het Pascha der Joden nabij en velen van het land gingen op naar Jeruzalem, nog vóór het Pascha, om zich te reinigen. ₅₆Zij zochten dan naar Jezus en spraken onder elkander, terwijl zij in de tempel stonden: Wat dunkt u? Zou Hij wel op het feest komen? ₅₇De overpriesters en de Farizeeën nu hadden voorschriften gegeven, dat, indien iemand wist, waar Hij zich bevond, hij het zou aangeven, opdat zij Hem konden grijpen.