Klaagliederen 3

₁Ik ben de man die ellende heeft gezien

door de roede zijner verbolgenheid.

₂Mij heeft Hij gevoerd en doen gaan

in duisternis en donkerte.

₃Waarlijk, tegen mij keert Hij telkens weder

zijn hand, de ganse dag.

₄Hij heeft mijn vlees en mijn huid doen wegteren,

mijn beenderen gebroken.

₅Hij heeft aan alle zijden tegen mij opgehoopt

vergif en moeite.

₆Hij heeft mij in duistere plaatsen doen wonen

als de doden van voorlang.

₇Hij heeft mij iedere uitgang versperd,

mij in zware koperen ketenen geklonken.

₈Zelfs als ik schreeuw en om hulp roep,

versmaadt Hij mijn gebed.

₉Hij heeft mijn weg versperd met steenblokken,

mijn paden onbegaanbaar gemaakt.

₁₀Hij is mij een loerende beer,

een leeuw in verborgen schuilhoeken.

₁₁Hij laat mij geen uitweg, en verscheurt mij,

Hij heeft mij geslagen met verbijstering,

₁₂Hij heeft zijn boog gespannen en mij gesteld

tot doelwit voor zijn pijl.

₁₃Hij heeft in mijn nieren doen doordringen

de pijlen uit zijn koker.

₁₄Ik ben een belaching geworden voor heel mijn volk,

hun spotlied heel de dag.

₁₅Hij heeft mij met bittere kruiden verzadigd

en mij met alsem gedrenkt.

₁₆Hij liet mij de tanden op kiezel stukbijten,

Hij drukte mij neer in het stof.

₁₇Gij hebt mijn ziel het heil doen derven,

ik ben vergeten wat geluk is.

₁₈Ik dacht: vergaan is mijn kracht,

vervlogen mijn hoop op de Here.

₁₉Gedenk aan mijn ellende en omzwerving,

aan de alsem en het vergif.

₂₀Zo vaak mijn ziel dit gedenkt,

buigt zij zich neder in mij.

₂₁Dit zal ik mij te binnen brengen,

daarom zal ik hopen:

₂₂Het zijn de gunstbewijzen des Heren, dat wij niet omgekomen zijn,

want zijn barmhartigheden houden niet op,

₂₃elke morgen zijn zij nieuw,

groot is uw trouw!

₂₄Mijn ziel zegt: Mijn deel is de Here,

daarom zal ik op Hem hopen.

₂₅Goed is de Here voor wie Hem verwachten,

voor de ziel die Hem zoekt;

₂₆goed is het, in stilheid te wachten

op het heil des Heren;

₂₇goed is het voor de man,

dat hij een juk in zijn jeugd draagt.

₂₈Hij zitte eenzaam en zwijge stil,

als Hij het hem heeft opgelegd.

₂₉Hij drukke zijn mond in het stof,

misschien is er hoop.

₃₀Hij biede de wang aan wie hem slaat,

hij worde verzadigd van smaad.

₃₁Want niet voor eeuwig verstoot

de Here.

₃₂Want als Hij bedroefd heeft, ontfermt Hij Zich

naar de grootheid van zijn gunstbewijzen.

₃₃Immers niet van harte verdrukt

en bedroeft Hij de mensenkinderen.

₃₄Dat men onder zijn voeten vertrapt

alle gevangenen der aarde,

₃₅dat men het recht van een man buigt

voor het aangezicht van de Allerhoogste,

₃₆dat men een mens in zijn rechtszaak verongelijkt,

zou de Here dat niet zien?

₃₇Wie is het, die spreekt en het is er,

wanneer de Here het niet gebiedt?

₃₈Komt niet uit de mond des Allerhoogsten

het kwade en het goede?

₃₉Wat klaagt dan een mens in het leven!

Ieder (klage) over zijn zonde.

₄₀Laten wij onze wegen doorzoeken en doorvorsen

en ons bekeren tot de Here.

₄₁Laten wij met de handen ons hart opheffen

tot God in de hemel:

₄₂Wij hebben overtreden en zijn weerspannig geweest –

Gij hebt niet vergeven.

₄₃Gij hebt U in toorn gehuld, Gij hebt ons vervolgd,

ons meedogenloos gedood.

₄₄Gij hebt U gehuld in een wolk,

ondoordringbaar voor het gebed.

₄₅Gij hebt ons gemaakt tot verachtelijk uitvaagsel

te midden van de volkeren.

₄₆Tegen ons hebben hun mond opengesperd

al onze vijanden.

₄₇Schrik en strik zijn over ons gekomen,

verderf en breuk.

₄₈Waterbeken vloeien uit mijn oog

om de ondergang van de dochter mijns volks.

₄₉Mijn oog baadt in tranen, zonder ophouden,

zonder verpozen,

₅₀totdat de Here nederziet

en neerschouwt uit de hemel.

₅₁Mijn oog doet mij pijn

om al de dochteren mijner stad.

₅₂Fel hebben zij mij, als een vogel, opgejaagd,

die mij vijandig zijn zonder oorzaak.

₅₃Zij hebben mijn leven in een put versmoord

en stenen op mij geworpen.

₅₄Wateren stroomden over mijn hoofd;

ik dacht: ik ben verloren.

₅₅Ik roep uw naam aan, o Here,

uit het onderste van de put.

₅₆Gij hoort mijn stem: verberg uw oor niet

voor mijn zuchten, mijn hulpgeschrei.

₅₇Gij zijt nabij ten dage, dat ik U aanroep,

Gij zegt: Vrees niet.

₅₈Gij voert, o Here, mijn rechtsgeding,

Gij verlost mijn leven.

₅₉Gij ziet, o Here, mijn verongelijking,

ach, verschaf mij recht.

₆₀Gij ziet al hun wraakzucht,

al hun overleggingen tegen mij.

₆₁Gij hoort, o Here, hun smaad,

al hun overleggingen tegen mij,

₆₂de taal van wie tegen mij opstaan, en hun gemompel

tegen mij, de ganse dag.

₆₃Aanschouw hun zitten en hun opstaan:

Ik ben hun spotlied.

₆₄Gij zult hun vergelden, o Here,

naar het werk hunner handen.

₆₅Gij zult hun geest verblinden –

uw vloek over hen!

₆₆Gij zult hen in toorn vervolgen en verdelgen

van onder des Heren hemel.