Matteüs 22

₁En Jezus antwoordde en sprak wederom in gelijkenissen tot hen en zeide: ₂Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een koning, die voor zijn zoon een bruiloft aanrichtte. ₃En hij zond zijn slaven uit om de ter bruiloft genodigden te roepen, doch zij wilden niet komen. ₄Wederom zond hij andere slaven uit, met de boodschap: Zegt de genodigden: Zie, ik heb mijn maaltijd bereid, mijn ossen en gemeste beesten zijn geslacht en alles is gereed; komt tot de bruiloft. ₅Maar zij sloegen er geen acht op en gingen heen, de een naar zijn akker, de ander naar zijn zaken. ₆De overigen grepen zijn slaven, en zij mishandelden en doodden hen. ₇En de koning werd toornig, en hij zond zijn legers uit en verdelgde die moordenaars en stak hun stad in brand. ₈Toen zeide hij tot zijn slaven: De bruiloft is wel gereed, maar de genodigden waren het niet waard. ₉Gaat daarom naar de kruispunten der wegen en nodigt allen, die gij aantreft, tot de bruiloft. ₁₀En die slaven gingen naar de wegen en verzamelden allen, die zij aantroffen, zowel slechten als goeden. En de bruiloftszaal werd vol met hen, die aanlagen. ₁₁Toen de koning binnentrad om hen, die aanlagen, te overzien, zag hij daar iemand, die geen bruiloftskleed aanhad. ₁₂En hij zeide tot hem: Vriend, hoe zijt gij hier gekomen zonder bruiloftskleed? En hij verstomde. ₁₃Toen zeide de koning tot de bedienden: Bindt hem aan handen en voeten en werpt hem uit in de buitenste duisternis; daar zal het geween zijn en het tandengeknars.

₁₄Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

₁₅Toen gingen de Farizeeën heen en beraadslaagden, hoe zij Hem in een strikvraag konden vangen. ₁₆En zij zonden tot Hem hun leerlingen, met de Herodianen, die zeiden: Meester, wij weten, dat Gij waarachtig zijt en de weg Gods in waarheid leert en dat Gij U aan niemand stoort; want Gij ziet de mensen niet naar de ogen. ₁₇Zeg ons dan, wat dunkt U? Is het geoorloofd de keizer belasting te betalen of niet? ₁₈Doch Jezus doorzag hun valsheid en zeide: Wat verzoekt gij Mij, huichelaars? ₁₉Toont Mij het geldstuk voor de belasting. Zij brachten Hem een schelling. ₂₀En Hij zeide tot hen: Wiens beeldenaar en opschrift is dit? ₂₁Zij zeiden: Van de keizer. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan de keizer wat des keizers is, en Gode wat Gods is. ₂₂Toen zij dit hoorden, verwonderden zij zich en zij lieten Hem verder ongemoeid en gingen weg.

₂₃Op die dag kwamen enige Sadduceeën tot Hem, die beweren, dat er geen opstanding is, en zij ondervroegen Hem, ₂₄en zij zeiden: Meester, Mozes heeft gezegd, indien iemand sterft zonder kinderen, zal zijn broeder diens vrouw trouwen en voor zijn broeder nakomelingschap verwekken. ₂₅Nu waren er bij ons zeven broeders. En de eerste huwde en stierf daarop, en daar hij geen nakomelingschap had, liet hij zijn vrouw na aan zijn broeder. ₂₆Eveneens de tweede en de derde tot de zevende toe. ₂₇Het laatst van allen stierf de vrouw. ₂₈Van wie van de zeven zal zij dan in de opstanding de vrouw zijn? Want allen hebben haar tot vrouw gehad. ₂₉Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, want gij kent de Schriften niet noch de kracht Gods. ₃₀Immers, in de opstanding huwen zij niet en worden zij niet ten huwelijk genomen, maar zij zijn als engelen in de hemel. ₃₁Wat nu de opstanding der doden betreft, hebt gij niet gelezen, wat door God tot u gesproken is, toen Hij zeide: ₃₂Ik ben de God van Abraham, en de God van Isaak, en de God van Jakob? Hij is niet een God van doden, maar van levenden. ₃₃En de scharen, die dat hoorden, stonden versteld over zijn leer.

₃₄Toen de Farizeeën gehoord hadden, dat Hij de Sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen zij bijeen, ₃₅en één van hen, een wetgeleerde, vroeg, om Hem te verzoeken: ₃₆Meester, wat is het grote gebod in de wet? ₃₇Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. ₃₈Dit is het grote en eerste gebod. ₃₉Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. ₄₀Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.

₄₁Toen de Farizeeën bijeen waren, vroeg Jezus hun, ₄₂zeggende: Wat dunkt u van de Christus? Wiens zoon is Hij? Zij zeiden tot Hem: Davids Zoon. ₄₃Hij zeide tot hen: Hoe kan David Hem dan door de Geest zijn Here noemen, als hij zegt: