Marcus 3

₁En Hij ging wederom een synagoge binnen en daar was een mens met een verschrompelde hand; ₂en zij letten op Hem, of Hij hem op de sabbat genezen zou, om Hem te kunnen aanklagen. ₃En Hij zeide tot de mens met de verschrompelde hand: Kom in het midden staan. ₄En Hij zeide tot hen: Is het geoorloofd op de sabbat goed te doen of kwaad te doen, een leven te redden of te doden? Maar zij zwegen stil. ₅En nadat Hij hen, zeer bedroefd over de verharding van hun hart, rondom Zich met toorn had aangezien, zeide Hij tot de mens: Strek uw hand uit! En hij strekte haar uit en zijn hand werd weder gezond. ₆En de Farizeeën gingen heen en pleegden terstond met de Herodianen overleg tegen Hem ten einde Hem om te brengen.

₇En Jezus trok Zich met zijn discipelen terug naar de zee. En een talrijke menigte uit Galilea ging mede. ₈Ook uit Judea en uit Jeruzalem en uit Idumea en het Overjordaanse en de streken van Tyrus en Sidon kwam een talrijke menigte tot Hem, daar zij hoorden, hoeveel Hij deed. ₉En Hij zeide tot zijn discipelen, dat een scheepje in zijn nabijheid moest blijven met het oog op de schare, opdat zij Hem niet zouden verdringen. ₁₀Want Hij genas velen, zodat allen, die kwalen hadden, op Hem aandrongen om Hem te kunnen aanraken. ₁₁En de onreine geesten wierpen zich voor Hem neder, telkens als zij Hem zagen, en zij schreeuwden, zeggende: Gij zijt de Zoon van God. ₁₂En herhaaldelijk verbood Hij hun Hem bekend te maken.

₁₃En Hij ging de berg op en riep tot Zich, wie Hij zelf wilde, en zij kwamen tot Hem. ₁₄En Hij stelde er twaalf aan, opdat zij met Hem zouden zijn en opdat Hij hen zou uitzenden om te prediken, ₁₅en om macht te hebben boze geesten uit te drijven. ₁₆En Hij stelde de twaalven aan, en aan Simon gaf Hij de bijnaam Petrus, ₁₇en Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en Johannes, de broeder van Jakobus, en Hij gaf hun de bijnaam Boanerges, dat is zonen des donders, en ₁₈Andreas en Filippus en Bartolomeüs en Matteüs en Tomas en Jakobus, de zoon van Alfeüs en Taddeüs en Simon de Zeloot en Judas Iskariot, ₁₉die Hem ook verraden heeft.

₂₀En Hij ging in een huis; en er verzamelde zich weder [de] schare, zodat zij zelfs geen brood konden eten. ₂₁En toen zijn naastbestaanden dit hoorden, gingen zij heen om Hem te halen, want zij zeiden: Hij is niet bij zijn zinnen. ₂₂En de schriftgeleerden, die van Jeruzalem gekomen waren, zeiden: Hij heeft Beëlzebul, en door de overste der boze geesten drijft Hij de geesten uit. ₂₃En Hij riep hen tot Zich en sprak tot hen in gelijkenissen: Hoe kan de satan de satan uitdrijven? ₂₄En indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, kan dat koninkrijk zich niet staande houden. ₂₅En indien een huis tegen zichzelf verdeeld is, zal dat huis niet kunnen bestaan. ₂₆En indien de satan opstaat tegen zichzelf en verdeeld is, kan hij niet bestaan, doch is hij aan zijn einde. ₂₇Maar niemand kan het huis van de sterke binnengaan en zijn huisraad roven, als hij niet eerst die sterke heeft gebonden, en dan zal hij zijn huis plunderen. ₂₈Voorwaar, Ik zeg u, dat alle zonden aan de kinderen der mensen zullen vergeven worden, ook de godslasteringen, welke zij gesproken mogen hebben; ₂₉maar wie gelasterd heeft tegen de heilige Geest, heeft geen vergeving in eeuwigheid, maar staat schuldig aan eeuwige zonde. ₃₀Immers, zij zeiden: Hij heeft een onreine geest.

₃₁En zijn moeder en zijn broeders kwamen, en buiten staande zonden zij iemand tot Hem om Hem te roepen. ₃₂En een schare zat rondom Hem en zij zeiden tot Hem: Zie, uw moeder en uw broeders en uw zusters staan buiten en zoeken U. ₃₃En Hij antwoordde en zeide tot hen: Wie zijn mijn moeder en broeders? ₃₄En rondziende over degenen, die in een kring rondom Hem zaten, zeide Hij: Zie, mijn moeder en mijn broeders. ₃₅Al wie de wil Gods doet, die is mijn broeder en zuster en moeder.