Psalmen 144

Geprezen zij de Here, mijn rots,

die mijn handen oefent ten strijde,

mijn vingers tot de krijg.

₂Mijn goedertierenheid en mijn vesting,

mijn burcht en mijn bevrijder,

mijn schild en bij wie ik schuil,

die volken aan mij onderwerpt.

₃Here, wat is de mens, dat Gij op hem let,

het mensenkind, dat Gij acht op hem slaat?

₄De mens is gelijk aan een ademtocht,

zijn dagen zijn als een voorbijglijdende schaduw.

₅Here, neig uw hemel en daal neder,

raak de bergen aan, dat zij roken;

₆slinger uw bliksem en verstrooi hen,

werp uw pijlen en breng hen in verwarring;

₇strek uw hand uit den hoge uit,

bevrijd mij en red mij uit grote wateren,

uit de macht der vreemden,

₈wier mond leugen spreekt,

wier rechterhand een hand van bedrog is.

₉O God, een nieuw lied wil ik U zingen,

met de tiensnarige harp wil ik U psalmzingen,

₁₀U, die de koningen de overwinning geeft,

en David, uw knecht, bevrijdt van het boze zwaard.

₁₁Bevrijd en red mij uit de macht der vreemden,

wier mond leugen spreekt,

wier rechterhand een hand van bedrog is.

₁₂Dat onze zonen zijn als planten, hoog opgegroeid in haar jeugd,

onze dochters als hoekzuilen,

gebeeldhouwd als voor een paleis;

₁₃dat onze voorraadschuren gevuld zijn,

leverende allerlei waren,

dat onze kudden bij duizenden, bij tienduizenden

zich vermeerderen op onze weiden;

₁₄dat onze runderen wèl dragen;

dat er geen bres zij en geen vlucht,

en geen geschreeuw op onze pleinen.

₁₅Welzalig het volk, waarmee het zo gaat!

welzalig het volk, welks God de Here is!