Psalmen 55

₂Neem, o God, mijn gebed ter ore,

verberg U niet voor mijn smeking.

₃Sla acht op mij en antwoord mij;

in mijn onrust zwerf ik kreunend rond,

₄vanwege het geschreeuw van de vijand,

vanwege de kwelling van de goddeloze;

want zij storten onheil over mij uit,

en bestoken mij in toorn.

₅Mijn hart krimpt in mijn binnenste ineen,

verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen,

₆vrees en beving komen over mij,

schrik overstelpt mij,

₇zodat ik zeg: O, had ik vleugelen als een duif,

ik zou wegvliegen en een woonplaats zoeken;

₈zie, ver zou ik heenvlieden,

ik zou vernachten in de woestijn. sela

₉Ik zou mij haastig een wijkplaats zoeken

tegen de rukwind, tegen de storm.

₁₀Verwar hen, Here, verdeel hun spraak.

Want ik zie geweld en twist in de stad,

₁₁dag en nacht waren zij om haar rond, op haar muren;

daarbinnen zijn onheil en moeite,

₁₂verderf is daarbinnen,

van haar plein wijken verdrukking noch bedrog.

₁₃Want het is geen vijand, die mij smaadt;

dat zou ik dragen;

het is niet mijn hater, die zich over mij verheft;

voor hem zou ik mij verbergen.

₁₄Maar gij zijt het, een mens – mijns gelijke,

mijn vriend en vertrouwde:

₁₅wij, die samen vertrouwelijke omgang genoten,

die in het feestgewoel gingen naar Gods huis.

₁₆De dood overvalle hen,

laten zij levend in het dodenrijk neerdalen;

want boosheid is in hun woning, in hun binnenste.

₁₇Maar ik, ik roep tot God,

de Here zal mij verlossen.

₁₈Des avonds, des morgens en des middags klaag en kreun ik;

Hij hoort mijn stem.

₁₉Hij verlost mijn ziel in vrede van de strijd tegen mij,

want met velen zijn zij tegen mij.

₂₀God hoort en Hij zal hen vernederen

– Hij, die van oudsher troont – sela

hen, die onbekeerlijk zijn en God niet vrezen.

₂₁Hij strekt zijn handen uit tegen hen met wie hij vrede had,

hij schendt zijn verbond;

₂₂zijn mond is gladder dan boter,

maar strijd is in zijn hart;

zijn woorden zijn zachter dan olie,

maar het zijn ontblote klingen.

₂₃Werp uw bekommernis op de Here,

Hij zal voor u zorgen;

Hij zal nimmermeer toelaten, dat de rechtvaardige wankelt.

₂₄Maar Gij, o God, zult hèn doen neerdalen

in de kuil van het verderf;

de mannen van bloed en bedrog

zullen hun dagen niet ter helfte volbrengen.

Ik echter vertrouw op U.