1 Makkabeeën 1

₁Alexander van Macedonië, zoon van Filippus, afkomstig uit het land van de Kittiërs, was van daaruit opgetrokken tegen Darius, de koning van de Perzen en de Meden. Hij versloeg hem en werd in zijn plaats koning; hij heerste toen al over Griekenland. ₂Hij voerde vele oorlogen, veroverde vestingen en liet overal op aarde koningen doden. ₃Hij trok op tot aan de uiteinden van de aarde en nam van tal van volken oorlogsbuit mee; de hele wereld had hij in zijn macht. Dit maakte hem overmoedig en hooghartig. ₄Hij bouwde een kolossale troepenmacht op, hij heerste over gebieden, volken en vorsten en maakte ze schatplichtig. ₅Maar toen werd hij ziek en hij wist dat hij zou sterven. ₆Hij riep zijn hoogste bevelhebbers, die van jongs af aan met hem waren opgegroeid, bij zich en verdeelde nog tijdens zijn leven zijn koninkrijk onder hen. ₇Twaalf jaar had Alexander geregeerd toen hij stierf. ₈Na zijn dood namen de bevelhebbers het bestuur over, ieder in hun eigen gebied, ₉waarna zij zichzelf tot koning kroonden. Hun bewind en dat van hun nakomelingen bracht nog lange tijd veel onheil op aarde. ₁₀Een van hun afstammelingen was de schurk Antiochus Epifanes, de zoon van koning Antiochus, die gijzelaar geweest was in Rome. Hij werd koning in het jaar 137 van de Griekse overheersing.

₁₁In die tijd begon zich in Israël een groep afvalligen te roeren die de wet niet meer wilde navolgen, en zij kregen veel aanhangers. Ze zeiden: ‘Kom, laten we een verbond sluiten met de volken om ons heen, want vanaf het moment dat we ons van hen hebben afgescheiden is ons veel ellende overkomen.’ ₁₂Hun woorden werden met instemming begroet, ₁₃en enkelen uit het volk verklaarden zich bereid naar de koning te gaan. Deze gaf hun toestemming vreemde wetten en gebruiken in te voeren. ₁₄Zo bouwden zij in Jeruzalem een sportschool zoals dat bij de heidense volken gebruikelijk was ₁₅en lieten zij zich weer een voorhuid maken. Zij braken met het heilige verbond, vermengden zich met de heidenen en gaven zich over aan kwalijke praktijken.

₁₆Toen Antiochus zijn heerschappij gevestigd zag, wilde hij ook nog koning van Egypte worden, zodat hij over twee koninkrijken zou heersen. ₁₇Hij viel Egypte met een groot leger binnen, met strijdwagens en olifanten en met een grote vloot, ₁₈en trok ten strijde tegen Ptolemeüs, de koning van dat land. Na zware verliezen werd Ptolemeüs verslagen en op de vlucht gejaagd. ₁₉De versterkte steden van Egypte werden ingenomen en het land werd geplunderd. ₂₀Na zijn overwinning op Egypte trok Antiochus in het jaar 143 met een groot leger naar Israël, naar Jeruzalem. ₂₁In zijn hoogmoed drong hij de tempel binnen, roofde het gouden altaar, de kandelaar met alle toebehoren, ₂₂de tafel voor het toonbrood, de plengschalen, de offerschalen, de gouden wierookschalen, het voorhangsel en de kransen, en haalde de gouden versieringen van de voorgevel. ₂₃Hij roofde het zilver, het goud, de kostbare voorwerpen en de verborgen schatten die hij er vond ₂₄en nam alles mee naar zijn land. Voordat hij vertrok richtte hij een bloedbad aan en sloeg zeer hoogmoedige taal uit. ₂₅Heel Israël was in rouw gedompeld.

₂₉Na twee jaar stuurde de koning het hoofd van de belastingen naar de steden van Judea. Met een grote legermacht trok hij naar Jeruzalem. ₃₀Hij wendde voor vrede te willen sluiten, maar zodra hij het vertrouwen van de inwoners had gewonnen deed hij onverhoeds een aanval op de stad. Hij richtte grote vernielingen aan en doodde vele Israëlieten. ₃₁De stad werd geplunderd en in brand gestoken, de huizen en stadsmuren werden neergehaald, ₃₂de vrouwen en kinderen krijgsgevangen gemaakt, het vee werd in beslag genomen. ₃₃De Davidsburcht werd versterkt met een hoge, dikke muur en stevige torens om als citadel te dienen. ₃₄In deze citadel werd een groep afvalligen in garnizoen gelegd, mannen die de wet verachtten, en zij verschansten zich daar. ₃₅Ze sloegen er wapens en voedsel op, bewaarden er de oorlogsbuit uit Jeruzalem en lagen voortdurend op de loer.

₄₁Toen gaf de koning per brief aan zijn hele rijk bevel om één volk te vormen ₄₂en de eigen gebruiken op te geven. En alle volken voegden zich naar het woord van de koning. ₄₃Zelfs veel Israëlieten gingen over tot zijn godsdienst, offerden aan afgodsbeelden en ontwijdden de sabbat. ₄₄Per bode stuurde de koning brieven naar Jeruzalem en de steden van Judea waarin hij de naleving gelastte van gebruiken die het land vreemd waren. ₄₅In de tempel mochten geen brandoffers, graanoffers en wijnoffers meer worden gebracht en sabbat en feestdagen moesten worden ontwijd. ₄₆De tempel en de priesters moesten ze ontheiligen. ₄₇Ze moesten altaren bouwen, heiligdommen en tempeltjes inrichten voor afgodsbeelden, en vlees van varkens en andere onreine dieren offeren. ₄₈Ze mochten hun zonen niet meer besnijden en moesten zich verlagen tot allerlei onreine en onheilige praktijken. ₄₉Zo zou de wet vergeten worden en zouden alle voorschriften in onbruik raken. ₅₀Iedereen die het gebod van de koning negeerde, zou worden gedood. ₅₁Dergelijke bepalingen kondigde hij in heel zijn rijk af. Ook stelde hij inspecteurs aan die erop moesten toezien dat het volk in elke stad van Judea offers bracht. ₅₂Veel Israëlieten die de wet maar al te graag naast zich neer wilden leggen, voegden zich naar de voorschriften van de inspecteurs, en ze richtten zo veel verschrikkingen aan in het land ₅₃dat de overige Israëlieten zich in alle mogelijke schuilplaatsen moesten verbergen.

₅₄Op 15 kislew van het jaar 145 liet de koning een verwoestende gruwel op het altaar bouwen en hij liet in de andere steden van Judea altaren neerzetten. ₅₅Voor de huisdeuren en op straat werd wierook gebrand. ₅₆Werden er wetsrollen gevonden, dan werden deze verscheurd en verbrand. ₅₇Wie in het bezit van zo’n verbondsrol bleek te zijn of volgens de wet leefde, werd op last van de koning ter dood gebracht. ₅₈Maand na maand traden de inspecteurs in Israël met geweld op tegen de overtreders die ze in de steden aantroffen. ₅₉En op de vijfentwintigste van de maand brachten ze offers op het afgodsaltaar dat boven op het oude altaar stond. ₆₀De vrouwen die hun kinderen hadden laten besnijden, werden op grond van de verordening gedood, ₆₁en zuigelingen werden opgehangen aan de hals van hun moeder. Ook hun huisgenoten en degenen die de besnijdenis hadden verricht werden gedood. ₆₂Toch vonden velen in Israël de kracht zich te verzetten en geen onrein vlees te eten. ₆₃Zij stierven nog liever dan dat zij zich door voedsel zouden verontreinigen en het heilige verbond zouden schenden, en ze werden dan ook ter dood gebracht. ₆₄De toorn drukte zwaar op Israël.