2 Makkabeeën 11

₁Lysias, de verwant van de koning die als diens voogd belast was met het bestuur over het rijk, was zeer ontstemd over deze gebeurtenissen. In allerijl ₂mobiliseerde hij een leger van ongeveer tachtigduizend man en de voltallige ruiterij, en trok daarmee op tegen de Joden met de bedoeling van Jeruzalem een woonplaats te maken die voor Grieken geschikt zou zijn. ₃Hij wilde de tempel belastingplichtig maken, net als de tempels van de andere volken, en het ambt van hogepriester jaarlijks verkopen aan de meestbiedende. ₄Hij had het volste vertrouwen in zijn tienduizenden soldaten, zijn duizenden ruiters en zijn tachtig olifanten, en hield geen enkele rekening met de macht van God.

₅Nadat hij Judea was binnengevallen trok hij op tot Bet-Sur, een versterkte stad op ongeveer vijf schoinos afstand van Jeruzalem, en sloeg het beleg rond de stad. ₆Toen de mannen van de Makkabeeër hoorden dat Lysias hun vestingen belegerde, vroegen ze samen met heel het volk onder zuchten en tranen aan de Heer of Hij een goede engel wilde sturen om Israël te redden. ₇De Makkabeeër nam als eerste de wapens op en spoorde de anderen aan om samen met hem het gevaar te trotseren en hun volksgenoten hulp te bieden. Eensgezind en vol geestdrift rukten ze uit. ₈Niet ver van Jeruzalem verscheen hun een in het wit geklede ruiter, die zich zwaaiend met zijn gouden wapens aan het hoofd van hun troepen stelde. ₉Meteen dankten allen de barmhartige God en vatten ze zo veel moed dat ze bereid waren om niet alleen mensen, maar zelfs de wildste dieren en ijzeren muren aan te vallen. ₁₀In het besef dat God zich over hen had ontfermd en hun een hemelse medestrijder had gezonden, rukten ze in slagorde op ₁₁en stortten zich als leeuwen op hun vijanden. Ze doodden elfduizend man voetvolk en zestienhonderd ruiters, en joegen de rest van het leger op de vlucht. ₁₂Van degenen die ontkwamen, waren de meesten gewond; hun wapenrusting was hun afgenomen.

Lysias zelf had het vege lijf gered, en zo zijn eer verspeeld. ₁₃Maar hij was geen onverstandig man, en toen hij bij zichzelf naging hoe het kwam dat hij zo’n nederlaag had moeten lijden, kwam hij tot de conclusie dat de Hebreeën onoverwinnelijk waren doordat de machtige God aan hun zijde streed. Daarom liet hij hun een bericht overbrengen ₁₄waarin hij hun voorstelde om op alleszins redelijke voorwaarden tot een vergelijk te komen, en beloofde dat hij er bij de koning op zou aandringen om hen voortaan vriendschappelijk te bejegenen. ₁₅Lysias’ voorstellen leken de Makkabeeër gunstig en daarom stemde hij er volledig mee in. En alle verzoeken die Judas met betrekking tot de Joden in zijn brieven aan Lysias voorlegde, werden inderdaad door de koning ingewilligd.

₁₆De brief van Lysias aan de Joden luidde als volgt:

‘Lysias groet het Joodse volk. ₁₇Uw gezanten Johannes en Absalom hebben mij het hieronder weergegeven document overhandigd en uitsluitsel gevraagd over de zaken die daarin aan de orde zijn gesteld. ₁₈Ik heb alles wat aan de koning zelf moest worden voorgelegd aan hem overgebracht, en hij heeft voor zover mogelijk met alles ingestemd. ₁₉Als u de belangen van het koninkrijk toegewijd blijft, zal ik ook in de toekomst proberen uw welzijn te bevorderen. ₂₀Verdere bijzonderheden hieromtrent zullen door uw en mijn gezanten bij u ter sprake worden gebracht. ₂₁Het ga u goed. 24 dioskorintios van het jaar 148.’

₂₂De brief van de koning luidde aldus:

‘Koning Antiochus groet zijn broeder Lysias. ₂₃Nu onze vader bij de goden is opgenomen, is het onze wens dat de onderdanen van ons koninkrijk zonder inmenging hun eigen aangelegenheden regelen. ₂₄Wij hebben vernomen dat de Joden zich niet willen voegen naar de Griekse gewoonten die onze vader hun heeft opgelegd, maar hun eigen levenswijze willen blijven volgen en daarom toestemming vragen om hun gebruiken te handhaven. ₂₅Omdat wij willen dat ook dit volk zonder inmenging zijn eigen leven kan leiden, besluiten we dat de tempel aan hen moet worden teruggegeven en dat zij hun leven mogen inrichten naar de wijze van hun voorouders. ₂₆Wees zo vriendelijk hen van ons besluit op de hoogte te stellen en het formeel te bekrachtigen, zodat zij zich weer vol vreugde en goede moed aan hun eigen aangelegenheden kunnen wijden.’

₂₇De brief van de koning aan het volk luidde als volgt:

‘Koning Antiochus groet de raad van oudsten en heel het Joodse volk. ₂₈Indien het u goed gaat, is dat overeenkomstig onze wensen. Ook wijzelf verkeren in goede gezondheid. ₂₉Menelaüs heeft ons in kennis gesteld van uw verlangen u weer aan uw eigen aangelegenheden te wijden. ₃₀Welnu, zij die voor 30 xantikus naar huis terugkeren, kunnen verzekerd zijn van amnestie. ₃₁De Joden zullen weer als vroeger hun eigen spijswetten en andere voorschriften mogen naleven en niemand van hen zal op enigerlei wijze worden lastiggevallen over wat voorheen in onwetendheid misdreven is. ₃₂Tegelijk met deze brief stuur ik Menelaüs naar u toe om u gerust te stellen. ₃₃Het ga u goed. 15 xantikus van het jaar 148.’

₃₄Ook de Romeinen stuurden een brief aan de Joden, met de volgende inhoud:

‘Quintus Memmius en Titus Manius, Romeinse gezanten, groeten het Joodse volk. ₃₅Wat Lysias, verwant van de koning, u heeft toegestaan, daarmee gaan ook wij akkoord. ₃₆En wat betreft de zaken waarover hij oordeelde dat ze aan de koning moesten worden voorgelegd: beraad u daarover, en stel ons zo snel mogelijk van uw mening in kennis, zodat wij uw zaak kunnen bepleiten. Wij zijn al onderweg naar Antiochië. ₃₇Stuur dus zo spoedig mogelijk een aantal mensen naar ons toe om ons van uw mening op de hoogte te stellen. ₃₈Het ga u wel. 15 xantikus van het jaar 148.’