Psalmen 49

₂Luister, volken, allemaal,

hoor, bewoners van de wereld,

₃mensen, kinderen van Adam,

rijk en arm, iedereen.

₄Mijn mond spreekt wijze woorden,

diepzinnig is wat mijn hart overpeinst,

₅ik heb een open oor voor raadselspreuken,

bij het spel op de lier onthul ik een geheim.

₆Waarom zou ik vrezen in slechte tijden,

als ik door uitbuiters word omringd,

₇die vertrouwen op hun vermogen

en pronken met hun rijkdom?

₈Geen mens kan een ander vrijkopen,

wat God vraagt voor een leven, is niet te betalen.

₉De prijs van het leven is te hoog,

in eeuwigheid niet op te brengen.

₁₀Onmogelijk dat iemand voor altijd zou leven,

de kuil van het graf nooit zou zien.

₁₁Dit zien we: wijze mensen sterven,

maar ook dommen en dwazen vergaan

en laten hun vermogen achter.

₁₂Het graf is hun eeuwig thuis,

hun woning van geslacht op geslacht,

ook al stond er veel land op hun naam.

₁₃Een mens, hoe rijk ook, houdt geen stand,

hij is als een dier dat wordt afgemaakt.

₁₄Dit is het lot van wie op zichzelf vertrouwen,

zo vergaat het wie zichzelf graag horen: sela

₁₅als schapen verblijven zij in het dodenrijk,

en de dood is hun herder.

In de morgen vertrappen de oprechten hun graf,

hun lichaam teert weg in het dodenrijk en vindt geen rust.

₁₆Maar mij zal God vrijkopen uit de macht

van het dodenrijk, mij zal Hij wegnemen. sela

₁₇Wees niet bang als iemand rijk wordt,

een groter huis heeft en meer weelde.

₁₈Want bij zijn dood kan hij niets meenemen,

zijn weelde volgt hem niet in het graf.

₁₉Ook al prijst hij zich gelukkig met zijn leven,

– wie roemt je niet in je voorspoed? –

₂₀hij zal zich voegen bij zijn voorgeslacht,

bij hen die nooit het licht meer zien.

₂₁Een mens zonder inzicht, hoe rijk ook,

hij is als een dier dat wordt afgemaakt.