Deuteronomium 25

₁Stel dat twee mannen onenigheid krijgen en hun zaak bij de rechtbank aanhangig maken. Er wordt uitspraak gedaan: de een wordt in het gelijk gesteld en de ander schuldig verklaard. ₂Wordt de schuldige tot stokslagen veroordeeld, dan moet de rechter hem op de grond laten leggen en hem in zijn bijzijn laten straffen. Het aantal slagen moet in verhouding staan tot het misdrijf. ₃Het mogen er nooit meer zijn dan veertig. Anders wordt zijn menselijke waardigheid in het openbaar geschonden.

₄Je mag een dorsend rund niet muilkorven.

₅Stel dat twee broers dicht bij elkaar wonen en dat een van hen zonder zonen sterft. In dat geval mag de weduwe niet buiten de familie hertrouwen. Haar zwager moet zijn plicht doen en met haar trouwen. ₆Hun eerstgeboren zoon zal het geslacht van de overleden broer voortzetten. Diens naam mag niet uit Israël verdwijnen. ₇Maar stel dat de broer er niets voor voelt om met zijn schoonzuster te trouwen. In dat geval legt zij de zaak voor aan de leiders die in de stadspoort zitting houden: ‘Mijn zwager weigert met mij te trouwen, hij wil zijn broer geen nageslacht geven.’ ₈De leiders moeten de man ontbieden en de zaak met hem bespreken. Houdt hij voet bij stuk en verklaart hij niets voor een huwelijk te voelen, ₉dan moet zijn schoonzuster voor hem gaan staan. In het bijzijn van de leiders dient ze hem een sandaal uit te trekken en hem in het gezicht te spugen. Plechtig verklaart zij: ‘Zo vergaat het de man die zijn overleden broer geen nageslacht wil geven.’ ₁₀Voortaan zal zijn familie in Israël bekendstaan als ‘Huize Blootsvoets’.

₁₁Stel dat twee mannen slaags raken en dat de vrouw van de een haar man te hulp snelt. Om hem te bevrijden grijpt zij de tegenstander bij zijn schaamdelen. ₁₂Hak haar in dat geval zonder pardon de hand af.

₁₃Het is verboden in je geldzak twee gewichten mee te dragen waarvan het ene te zwaar en het andere te licht is.

₁₄Het is verboden twee maatbekers in huis te hebben waarvan de ene te groot en de andere te klein is.

₁₅Gewichten moeten zuiver zijn en eerlijk.

₁₇Vergeet niet wat het volk van Amalek je heeft aangedaan. Na je uittocht uit Egypte waren jullie op weg door de woestijn. ₁₈Je raakte vermoeid en uitgeput. Toen overviel Amalek allen die achteropgeraakt en volkomen weerloos waren. Ontzag voor God toonde het volk van Amalek niet. ₁₉Welnu, wanneer je het land bezit dat de Heer, je God, je in eigendom gaat geven en wanneer hij ervoor gezorgd heeft dat alle vijanden je daar met rust laten, vaag dan de herinnering aan Amalek voorgoed van de aarde weg. Vergeet het niet.