Genesis 17

₁Toen Abram negenennegentig jaar was, verscheen de Heer hem en zei: ‘Ik ben de machtige God. Richt je steeds naar mijn wil en doe geen onrecht. ₂Ik zal met jou een verbond aangaan en je zeer veel nakomelingen geven.’ ₃Abram boog zich diep voorover en God vervolgde: ₄‘Dit is wat ik voor je zal doen, ik sluit een verbond met je: je zult de stamvader worden van vele volken. ₅Daarom zul je niet langer Abram heten, maar Abraham. ₆Ik zal je zeer veel nakomelingen geven. Je zult de stamvader van vele volken zijn en onder je nakomelingen zullen zelfs koningen zijn. ₇Het verbond tussen mij en jou zal ik altijd in stand houden. Niet alleen voor jou maar ook voor je nakomelingen zal ik God zijn, in elke komende generatie. ₈Het land waar je nu als vreemdeling woont, zal ik jullie geven. Je nakomelingen zullen heel Kanaän blijvend bezitten en ik zal hun God zijn.’

₉Verder zei God tegen Abraham: ‘En dit is wat jij moet doen, jij moet je houden aan het verbond met mij. Niet alleen jij, maar ook al je nakomelingen in de komende generaties. ₁₀Jullie moeten de verplichting op je nemen alle mannen te besnijden. ₁₁De voorhuid moeten jullie wegnemen als teken van het verbond tussen mij en jullie. ₁₂Iedere jongen die acht dagen oud is moet besneden worden, in elke komende generatie. Dat geldt zowel voor de slaven die in jullie huis geboren zijn als voor de slaven die niet bij jullie horen, maar die jullie van vreemdelingen gekocht hebben. ₁₃Ieder van hen moet besneden worden. Zo zal aan jullie lichaam zichtbaar zijn dat mijn verbond voor altijd geldt. ₁₄Wie zich niet laat besnijden, zal uit de gemeenschap gestoten worden, omdat hij mijn verbond verbroken heeft.’

₁₅Ook zei God tegen Abraham: ‘Noem je vrouw niet langer Sarai, maar Sara. ₁₆Ik zal haar vruchtbaar maken, ook zij zal je een zoon schenken. Ik zal haar veel nakomelingen geven. Zij zal de moeder van vele volken worden en onder haar nakomelingen zullen koningen zijn.’ ₁₇Abraham boog zich diep voorover, maar moest toch lachen en dacht bij zichzelf: ‘Hoe kan iemand van honderd jaar nog een kind krijgen? En zou Sara op haar negentigste nog een zoon ter wereld brengen?’ ₁₈Hij zei tegen God: ‘Laat uw belofte toch voor Ismaël gelden!’ ₁₉Maar God zei: ‘Nee, je vrouw Sara zal een zoon ter wereld brengen en jij moet hem Isaak: Hij lacht, noemen. Ik zal een verbond met hem aangaan, een verbond dat blijvend is en ook voor zijn nakomelingen zal gelden. ₂₀Wat Ismaël betreft, ik zal doen wat je vroeg. Ik zal hem voorspoed geven en zeer veel nakomelingen. Ik zal hem stamvader maken van een groot volk en twaalf vorsten zullen van hem afstammen. ₂₁Maar mijn verbond geldt alleen voor Isaak, de zoon die Sara je volgend jaar tegen deze tijd zal schenken.’ ₂₂Toen God uitgesproken was, verliet hij Abraham. ₂₃Diezelfde dag nog besneed Abraham zijn zoon Ismaël, alle in zijn huis geboren slaven en ook de slaven die gekocht waren. Hij besneed alle mannen in zijn huis, zoals God hem opgedragen had. ₂₄Hijzelf was negenennegentig jaar toen hij besneden werd ₂₅en Ismaël, zijn zoon, was dertien. ₂₆Vader en zoon werden op dezelfde dag besneden, ₂₇samen met alle anderen die tot zijn huishouding behoorden.