Hebreeërs 5

₁Een mens wordt altijd als hogepriester gekozen om zijn medemensen bij God te vertegenwoordigen en om gaven en offers te brengen voor hun zonden. ₂Doordat hij ook zelf zwakheden kent, is hij in staat geduld te hebben met onwetenden en dwalenden. ₃Om die zwakheden moet hij de offers die hij voor de zonden van zijn volk opdraagt, evengoed voor zijn eigen zonden brengen. ₄En niemand kan zich die waardigheid aanmatigen. Men moet worden geroepen door God, zoals Aäron.

₅Ook Christus heeft niet zelf zich de eer van het hogepriesterschap toegekend. Dat heeft God gedaan, die tegen hem zei:

₆En op een andere plaats:

₇Tijdens zijn aardse leven heeft hij God, die hem van de dood kon redden, gebeden en gesmeekt onder luid geroep en geween. En hij werd verhoord om zijn nederige overgave aan God. ₈Ofschoon hij de Zoon van God was, heeft hij door alles wat hij geleden heeft, gehoorzaamheid geleerd. ₉En toen hij de volmaaktheid had bereikt, is hij oorzaak van eeuwig heil geworden voor wie hem gehoorzamen, ₁₀en heeft God hem uitgeroepen tot een hogepriester als Melchisedek.

₁₁Hierover hebben we veel te zeggen. Het is moeilijk duidelijk te zijn, nu u zo traag van begrip bent. ₁₂U die onderhand zelf leermeester moest zijn, hebt weer onderricht nodig in de eerste beginselen van Gods boodschap. U hebt behoefte aan melk in plaats van aan vast voedsel. ₁₃Wie zich met melk voedt, is een zuigeling, die geen weet heeft van goed en kwaad. ₁₄Maar volwassenen gebruiken vast voedsel. Zij hebben door hun zinnen te gebruiken geleerd onderscheid te maken tussen goed en kwaad.