Klaagliederen 3

₁Ik weet wat het betekent,

als God in woede toeslaat.

₂Mij heeft hij het duister ingedreven,

er is geen enkel uitzicht meer.

₃Hij keert zich tegen mij,

juist tegen mij,

iedere dag opnieuw.

₄Mijn huid is ziek,

ziek ben ik tot in het merg,

mijn botten zijn gebroken.

₅Een muur trok hij op,

rondom mij,

een muur van ellende.

₆In het duister

laat hij mij wonen,

als een dode.

₇Ik zie geen uitweg,

ik ben in boeien geslagen.

₈Ook al roep ik,

al schreeuw ik om hulp,

hij sluit zich voor mij af.

₉Hij snijdt me de pas af,

verspert mij de weg.

₁₀Hij loert op mij als een beer,

ligt in hinderlaag als een leeuw.

₁₁Hij drijft me van de weg af,

schudt me uit,

als een rover,

en laat me haveloos achter.

₁₂Hij spant zijn boog,

op mij heeft hij het gemunt.

₁₃Zijn pijlen hebben mij doorboord.

₁₄Ik word bespot en uitgelachen,

door iedereen, steeds weer.

₁₅Bittere kruiden krijg ik te eten,

en gif te drinken.

₁₆In het zand laat hij me bijten,

mijn tanden breken op de stenen.

₁₇Elk geluk heeft hij mij ontnomen,

ik ben vergeten wat het is.

₁₈Heb ik nog uitzicht,

kan ik nog hopen op de Heer?

₁₉Denken aan mijn eenzaamheid en ellende

is bitter als gif.

₂₀Steeds weer moet ik eraan denken,

dan ben ik zo moedeloos.

₂₁Toch blijf ik hopen,

want ik denk ook:

₂₂Het is een geschenk van de Heer

dat wij nog leven,

zijn liefde houdt nooit op,

₂₃is iedere morgen nieuw.

Zijn trouw is groot.

₂₄Ik behoor aan de Heer,

in het diepst van mijn hart;

daarom blijf ik op hem hopen.

₂₅Goed is de Heer

voor wie naar hem uitkijkt,

voor wie hem zoekt.

₂₆Goed is het

in stilte te wachten,

te wachten op hem,

op bevrijding.

₂₇Goed is het

te leren dragen,

van jongs af aan.

₂₈Laten we ons afzonderen en stil zijn,

als God het wil.

₂₉Laten we het hoofd buigen,

misschien is er hoop.

₃₀Laten we de wang aanbieden

als we geslagen worden,

tot we doordrenkt zijn van leed.

₃₁Want niet voor altijd

wijst de Heer ons af.

₃₂Wie hij verwond heeft,

troost hij weer.

Zijn liefde is groot.

₃₃Niet van harte

vernedert en pijnigt hij mensen.

₃₄Worden gevangenen niet vertrapt,

overal ter wereld?

₃₅Doet men het recht geen geweld aan,

voor de ogen van de allerhoogste God?

₃₆Verdraait men de zaken niet voor het gerecht,

zou de Heer dat niet zien?

₃₇Wie kan zeggen:

‘Ik wil’ en het is er?

Wie anders dan de Heer?

₃₈Niets gaat buiten hem om,

het goede niet,

het kwade niet.

₃₉Wat klaagt de mens toch.

Laat hij klagen over zijn zonden.

₄₀De wegen die we zijn gegaan,

laten wij ze nagaan,

stuk voor stuk,

laten wij terugkeren

naar de Heer.

₄₁Wij strekken wel de handen naar hem uit,

maar laten we ook ons hart aanbieden

aan onze God in de hemel

en zeggen:

₄₂‘Uw weg hebben wij verlaten, Heer,

tegen u zijn we in opstand gekomen.

En u hebt het ons niet vergeven.

₄₃In woede hebt u ons achtervolgd,

zonder enig medelijden ons gedood.

₄₄U hebt zich in een wolk gehuld,

onbereikbaar voor ons gebed.

₄₅Wij zijn het uitschot geworden

van de hele wereld.’

₄₆Onze vijanden kwamen opzetten

als hongerige leeuwen,

de muilen opengesperd.

₄₇Het was één verschrikking,

één ellende.

₄₈Mijn tranen zijn niet te drogen,

want mijn volk is ten onder gegaan.

₄₉Mijn tranen blijven stromen,

ik zal niet ophouden met huilen

₅₀totdat de Heer uit de hemel omlaag kijkt,

totdat hij mij ziet.

₅₁Mijn ogen doen pijn,

maar huilen moet ik

om wat er is gebeurd

met de vrouwen van mijn stad.

₅₂Mijn vijanden hebben mij opgejaagd

als een vogel.

En waarom?

₅₃Zij hebben mij in een put gegooid

en mij onder stenen bedolven.

₅₄Het water steeg en steeg,

ik dacht: ik ben verloren.

₅₅Vanuit die allerdiepste put

heb ik om hulp geroepen, Heer.

₅₆Toen ik schreeuwde om bevrijding,

hebt u naar mij geluisterd.

₅₇Toen ik riep,

kwam u naar me toe

en zei:

‘Wees niet bang.’

₅₈U bent voor mij opgekomen, Heer,

u hebt mijn leven gered.

₅₉U zag hoe ik werd onderdrukt

en hebt het voor mij opgenomen.

₆₀Mijn vijanden waren belust op wraak,

maar u doorzag hun plannen.

₆₁Zij beledigden mij,

maar u hoorde het,

u wist wel wat zij wilden.

₆₂Steeds weer ging ik over de tong,

ze waren tegen mij.

₆₃Mij moesten ze bespotten,

de hele dag door.

₆₄Heer, u geeft een mens wat hij verdient,

geef hun wat zij verdienen!

₆₅Vervloek hen,

maak hen wanhopig.

₆₆Achtervolg hen in uw woede

en vaag hen van de aarde weg.