Numeri 9

₁In de eerste maand van het tweede jaar na het vertrek uit Egypte had de Heer in de Sinaiwoestijn tegen Mozes gezegd: ₂‘De Israëlieten moeten het paasfeest vieren op de daarvoor vastgestelde tijd, ₃en wel op de veertiende dag van deze maand, na zonsondergang, volgens de geldende regels en richtlijnen.’ ₄Mozes gaf dit bevel door aan de Israëlieten. ₅Op de vastgestelde tijd vierden zij het paasfeest in de Sinaiwoestijn. Ze volgden stipt de bevelen van de Heer op.

₆Maar enkele mannen konden die dag het paasfeest niet vieren. Ze waren onrein geworden, doordat ze een lijk hadden aangeraakt. Ze zeiden tegen Mozes en Aäron: ₇‘Wij zijn onrein geworden doordat we in aanraking zijn gekomen met een lijk. Maar dat is toch geen reden om ons uit te sluiten? Ook wij willen graag op de vastgestelde tijd het paasoffer aanbieden, samen met de anderen.’ ₈Mozes antwoordde: ‘Wacht hier, ik zal het de Heer vragen.’

_9-10De Heer zei tegen Mozes: ‘Beveel iedere Israëliet het paasfeest te vieren, zelfs als hij onrein is geworden door het aanraken van een lijk, en ook wanneer hij op reis is in het buitenland. _11-12In beide gevallen vieren zij het een maand later, op de veertiende dag van de tweede maand, na zonsondergang. De regels blijven dezelfde: er moeten ongegiste broden en bittere kruiden worden gegeten; van de dieren mag geen bot gebroken worden; de volgende morgen mag er van het eten niets over zijn. ₁₃Iedereen die rein is en niet op reis en zich toch onttrekt aan het paasfeest, wordt uit de gemeenschap gestoten. Hij moet boeten, omdat hij niet op de vastgestelde tijd het paasoffer heeft gebracht. ₁₄Ook de vreemdeling die bij jullie woont, mag het paasfeest vieren ter ere van mij, als hij zich maar houdt aan de geldende regels en richtlijnen. Zowel voor jullie als voor vreemdelingen geldt dezelfde wet.’

_15-23Toen de ontmoetingstent was opgezet, werd deze bedekt door een wolk, overdag en ’s nachts, maar ’s nachts leek de wolk op vuur. Wanneer de wolk verder trok, braken de Israëlieten hun tenten af, en waar hij bleef hangen, sloegen ze hun tenten weer op. Wanneer de wolk langere tijd boven de tent bleef hangen, een paar dagen, een maand of nog langer, ook dan hielden zij zich aan het bevel van de Heer en braken zij hun kamp niet op. Bleef de wolk alleen maar van de avond tot de volgende morgen op dezelfde plaats en trok hij in de ochtend weer verder, dan trokken ook zij onmiddellijk mee. Zo braken zij hun tenten af en zetten ze weer op, geheel volgens de aanwijzingen die de Heer aan Mozes gegeven had.