Psalmen 38

₂Heer, straf mij niet langer,

pijnig mij niet meer,

laat uw woede varen!

₃Diep zijn uw pijlen in mij doorgedrongen,

hard hebt u mij geslagen.

₄Heel mijn lichaam doet pijn,

ik ben geradbraakt,

zo fel bent u op mij gebeten,

zo ernstig zijn mijn fouten.

₅Mijn zonden stapelen zich op,

ze zijn een ondraaglijke last.

₆Mijn wonden etteren en stinken,

het is mijn eigen schuld.

₇Ik houd het hoofd gebogen,

ik ga in het zwart,

dag in, dag uit.

₈Want ik ben ziek tot in het merg,

ik heb overal pijn.

₉Ik ben uitgeput, lamgeslagen.

Mijn hart bonst,

ik schreeuw het uit.

₁₀Heer, u kent mijn verlangen,

u hoort mijn zuchten.

₁₁Heftig slaat mijn hart,

mijn krachten laten mij in de steek,

het licht verdwijnt uit mijn ogen.

₁₂Vrienden en bekenden laten zich niet meer zien,

mijn familie blijft op een afstand.

₁₃Mijn vijanden spannen hun strikken,

ze staan mij naar het leven,

ze strooien lasterpraat rond,

dag in, dag uit.

₁₄Maar ik houd mij doof en stom,

ik doe of ik niets hoor,

₁₅ik blijf zwijgen

en verdedig mij niet.

₁₆Want ik hoop op u, Heer,

u, mijn God, zult hun van antwoord dienen.

₁₇Ik vraag u, Heer:

Laat mij niet struikelen,

mijn vijanden zouden lachen

en zich groot voelen.

₁₈Ik dreig te bezwijken

en kan de pijn niet meer verdragen.

₁₉Ik beken schuld,

mijn zonden maken mij bang.

₂₀Maar mijn vijanden zijn gezond en sterk,

talrijk zijn zij die mij haten om niets.

₂₁Zij vergelden goed met kwaad:

zij keren zich tegen mij,

omdat ik mij inzet voor het goede.

₂₂Heer, mijn God,

laat mij niet in de steek,

houd u niet op een afstand.

₂₃Kom mij te hulp, haast u,

u, Heer, bent mijn behoud.