Psalmen 44

₂God,

wij hebben het zelf gehoord,

het is ons verteld van vader op zoon:

u hebt iets groots verricht

in die lang vervlogen dagen.

₃Volken hebt u verdreven,

hun macht gebroken,

aan onze voorouders gaf u het land,

hen maakte u sterk.

₄Niet aan hun wapens dankten zij de verovering,

niet aan eigen kracht de overwinning,

maar aan uw ingrijpen, aan uw tussenkomst,

aan uw liefde voor hen.

₅God, u bent toch mijn koning,

u brengt uw volk toch de overwinning.

₆Met uw hulp stoten wij onze tegenstanders neer,

met uw hulp verpletteren wij onze vijanden.

₇Ik vertrouw niet op mijn boog,

mijn zwaard zal mij niet redden.

₈U bevrijdt ons van onze tegenstanders,

u stelt onze vijanden aan de kaak.

₉U brengen wij onze hulde, de hele dag;

u bewijzen wij eer, zonder ophouden.

₁₀Maar nu hebt u ons verstoten:

u voerde onze troepen niet aan,

we leden een schandelijke nederlaag.

₁₁Voor onze vijanden moesten we wijken,

ze plunderden ons helemaal uit.

₁₂U deed ons van de hand als slachtvee,

naar vreemde volken voerde u ons weg.

₁₃U verkocht uw volk voor een spotprijs,

winst leverde het u niet op.

₁₄Wij zijn het mikpunt van spot,

het voorwerp van hoon en smaad.

₁₅Onze schande is spreekwoordelijk!

De mensen schudden om ons het hoofd.

₁₆Heel de dag door

ben ik me deze schande bewust.

Het schaamrood stijgt me naar de kaken

₁₇bij hun beledigende woorden,

onder hun wraakzuchtige blikken.

₁₈Ondanks alles vergaten wij u niet:

wij hebben uw verbond niet geschonden,

₁₉wij pleegden geen verraad,

wij weken geen stap van de weg die u wees.

₂₀Waarom heeft u ons dan verbannen

naar een oord waar jakhalzen huizen,

waarom ons met diepe duisternis omgeven?

₂₁Als wij hadden vergeten dat u onze God was,

als wij ons tot een andere god hadden gewend,

₂₂zou u dat toch ontdekt hebben!

U kent immers onze diepste geheimen.

₂₃Om onze trouw aan u

zijn we voortdurend in levensgevaar,

om onze trouw aan u

worden we behandeld als slachtvee.

₂₄Word wakker, Heer!

Waarom slaapt u?

Word toch wakker!

Verstoot ons niet voorgoed.

₂₅Waarom wendt u zich af?

Bent u vergeten hoe wij lijden,

hoe wij worden onderdrukt?

₂₆We liggen in het stof,

de buik op de grond.

₂₇Kom ons te hulp,

bevrijd ons!

We doen een beroep op u,

op uw liefde voor ons.