Psalmen 62

₂Bij God alleen kom ik tot rust,

hij is mijn behoud.

₃Hij is voor mij een rots,

een toevluchtsoord, een vesting:

hoe zou ik dan bezwijken!

₄Hoe lang nog slaan jullie op mij in?

Hoe lang nog stormen jullie op mij los,

op een zo wankele muur,

op een zo zwakke wal?

₅Jullie hebben maar één doel:

mij neer te halen!

Geen leugen is jullie te veel.

Jullie praten mij naar de mond,

maar in je hart vervloek je mij.

₆Laat ik bij God mijn rust zoeken,

op hem mijn hoop vestigen.

₇Hij is voor mij een rots,

een toevluchtsoord, een vesting:

ik zal niet bezwijken.

₈God zal mijn eer redden,

hij is een rots in de branding,

hij is mijn toevlucht.

₉Mensen, vertrouw altijd op hem,

stort je hart voor hem uit:

hij is onze toevlucht.

₁₀Want wat zijn wij, mensen, waard?

Gering of machtig,

we zitten vol leugen en bedrog.

Op de weegschaal schieten we omhoog,

we zijn lichter dan lucht.

₁₁Vertrouw niet op geweld,

verwacht niets van roof.

Verlaat je niet op bezit,

al neemt dat nog zo toe.

₁₂Ik heb God horen zeggen

en meer dan eens:

‘Alle kracht komt van mij.’

₁₃Liefdevol bent u, Heer,

want u geeft ieder mens

wat hij verdient.