1Hiram, ratu ing negara Tirus, ngirimké kongkonan marang Daved karo nggawa kayu Tyemara, tukang-tukang watu lan tukang-tukang kayu arep nggawé kraton kanggo ratu. 2Ing kono Daved ngerti, yèn GUSTI wis netepké enggoné dadi ratu ing Israèl, awit drajaté pepréntahané diluhurké awit sangka Israèl umaté.
3Daved njupuk bojo-bojo menèh ing Yérusalèm, lan terus nduwé anak menèh lanang lan wadon. 4Iki asmané para anak sing lair ing Yérusalèm: Syamua, Sobab, Natan, Salomo, 5Yibkar, Elisua, Elpelet, 6Nogah, Nefek, Yafia, 7Elisama, Beelyada lan Elifèlèt.
8Bareng wong Filistèn krungu, yèn Daved wis dijebatani dadi ratu ing sak kabèhé Israèl, wong Filistèn kabèh terus tandang arep nyekel Daved. Nanging Daved krungu bab kuwi, terus lunga ngadepi wong Filistèn. 9Waktu wong Filistèn pada teka lan nyerang legokan Réfaim, 10Daved ngomong marang Gusti Allah: “Apa kula olèh tandang nglawan wong Filistèn kuwi lan apa Panjenengan bakal masrahaké wong-wong kuwi marang tangan kula?” Semauré GUSTI: “Lungaa, Aku bakal ngekèkké wong-wong kuwi ing tanganmu.” 11Daved terus budal menyang ing Baal-Perasim; wong Filistèn pada kalah ing kono. Daved ngomong: “Gusti Allah wis nrobos mungsuhku lantaran aku kaya nrobosé banyu.” Mulané panggonan kono terus diarani Baal-Perasim. 12Wong Filistèn pada ninggal allah-allahé ing kono, lan awit sangka préntahé Daved kuwi pada diobong nganti tyutes karo wong Israèl.
13Waktu wong Filistèn pada nyerang legokan kuwi menèh, 14Daved ngomong marang Gusti Allah, lan Gusti Allah terus nyauri, tembungé: “Kowé aja nyerang sangka mburiné, nanging kowé ngubengana wong-wong kuwi, supaya kena kok perangi sangka wit-witan murbei. 15Yèn kowé krungu swara kaya ana sing mlaku ing putyuké wit-witan murbei mau, kowé terus metua majua perang, awit Gusti Allah wis metu perang ing ngarepmu lan bakal ngalahké suradaduné wong Filistèn.” 16Daved terus nandangi préntahé Gusti Allah marang piyambaké, suradadu Filistèn kalah, wiwit sangka Gibéon nganti tekan ing Geser. 17Asmané Daved terus kesuwur ing kabèh negara, lan GUSTI nekakké rasa wedi marang piyambaké ing atiné sakkèhé bangsa.
