1 Samuèl 30

₁Dongé Daved lan sak balané teka ing Siklag, ing dina kaping telu, wong Amalèk wis nyerang tanah Negeb lan Siklag. Siklag wis dikalahké lan diobong. ₂Wong-wong wadon lan sakkèhé wong lanang ing kono, tuwa enom, wis pada diukum, tanpa ana sing dipatèni siji-sijia, kabèh pada digiring karo neruské mlakuné. ₃Bareng Daved lan sak balané teka ing kono, kuta kuwi wis kobong nganti entèk, nanging para bojoné lan anak-anaké lanang wadon pada diukum. ₄Daved nangis, lan para suradadu-suradaduné kabèh pada nangis, banter swarané, nganti kentèkan swara. ₅Bojoné Daved loro pisan uga katut diukum, ya kuwi: Ahinoam, wong wadon sangka Yisreèl, lan Abigail randané Nabal wong Karmèl. ₆Lan Daved wis kepèpèt banget, awit suradadu-suradaduné wis pada rerasan arep mbandemi watu. Wong kabèh pada susah banget atiné, jalaran sangka bojoné lan anaké lanang-wadon. Nanging Daved nguwatké pertyayané marang GUSTI, Gusti Allahé.

₇Daved terus ngomong marang imam Abyatar anaké Akimèlèk: “Efoté sampéyan gawanen mréné.” Imam Abyatar terus masrahaké éfoté marang Daved. ₈Daved terus ngomong marang GUSTI: “Kula apa Panjenengan karepaké ngoyak grombolan kuwi? Apa kula bisa nututi?” Lan Panjenengané ngomong marang Daved: “Uberen, awit kowé mesti bakal bisa nututi wong-wong kuwi lan ngluwari para sing pada diukum.” ₉Daved terus budal ditutké balané wong 600, mlakuné wis pada tekan ing kali Bésor; balané sak bagéan ana sing kèri ing kono. ₁₀Daved enggoné ngoyak diteruské ditutké balané wong 400. Wong 200 sing wis kesel banget, nganti ora bisa nyabrang ing kali Bésor, pada kèri ing kono.

₁₁Sakwisé mengkono wong-wong pada nemoni wong Egipte ing ara-ara; kuwi terus diteraké marang Daved. Wong kuwi diwènèhi roti terus mangan terus diwènèhi ngombé banyu, ₁₂uga diwènèhi kuku anjir sak iris, lan kuku kismis rong emplèk; sakwisé mangan terus kétok waras menèh, awit ora mangan lan ora ngombé ing telung dina telung mbengi. ₁₃Daved terus takon marang wong mau: “Kowé kuwi baturé sapa lan tekamu sangka ngendi?” Semauré wong mau: “Kula kuwi wong nom-noman sangka Egipte, baturé wong Amalèk. Kula ditinggal bendara kula, awit telung dina kepungkur kula dadakan lara. ₁₄Kula entas pada ngalahké tanah Negeb nduwéké wong Krèti lan tanah Yéhuda lan tanah Negeb Kalèb, lan Siklag wis kula obong nganti entèk.” ₁₅Daved takon menèh: “Apa kowé bisa nduduhké dalané menyang panggonané grombolan kuwi?” Tembungé wong mau: “Hayuk sampéyan sumpah atas asmané Gusti sing urip, yèn sampéyan ora bakal matèni kula lan masrahaké awak kula marang bendara kula, kula terus bakal nduduhké panggonané grombolan kuwi.” ₁₆Wong mau terus nduduhké dalané marang Daved mbrana, lan ketemu para wong kuwi pating plentyar ing sak ubengé tanah kono, ijik pada mangan lan ngombé lan pada nganakké pésta, awit sangka akèhé sing direbut enggoné njukuki sembarang ing tanah Filistèn lan Yéhuda. ₁₇Lan ésuké Daved merangi wong-wong kuwi wiwit ésuk mruput nganti tekan mingslepé srengéngé; ora ana wong siji-sijia sing bisa utyul, kejaba wong nom-noman 400 sing bisa mblayu numpak unta. ₁₈Daved ngluwari kabèh, apa sing direbut wong Amalèk mau; bojoné Daved loro pisan uga ditulungi. ₁₉Ora ana sing ketyityir, wiwit barang sing ora kajèn tekan sing gedé, uga anak-anaké lanang wadon; barang sing direbut lan sak panunggalané sing wis direbut wong-wong mau; kabèh kuwi digawa bali karo Daved. ₂₀Daved ngrebut kabèh wedus lan sapi; kabèh pada digiring ing ngarepé karo mbengok: “Iki barang-rebutané Daved.”

₂₁Bareng Daved teka ing panggonané wong 200 sing pada kekeselen ngetutké Daved, lan sing dililani kèri ing sak tyedaké kali Bésor, wong kuwi pada metu metuk tekané Daved lan wong sing pada mèlu. Daved terus nyedaki wong-wong kuwi lan mbagèkké keslametan. ₂₂Terus ana rembukané wong sing ala lan dursila sangka tunggalé sing ngetutké Daved, tembungé: “Awit wong kuwi ora pada mèlu kita, aja diwènèhi apa-apa sangka barang sing direbut, sing wis kita rebut kuwi kejaba mung anak bojoné déwé-déwé waé. Kuwi bèn diepèk lan bèn pada lunga.” ₂₃Nanging Daved ngomong: “Hé para sedulur, aja pada nandangi kaya mengkono, kanggo apa-apa sing wis dikèkké GUSTI marang kita. Gusti wis ngayomi kita lan masrahaké grombolan sing nyerang kita ing tangan kita. ₂₄Sapa sing gelem ngrungokké tembungmu ing bab perkara iki? Awit pandumané wong sing pada njaga barang-barang kuwi pada kaya sing ngluruk perang, mulané kuwi bakal diedumi rata.” ₂₅Lan kaya mengkono tumindaké ing dina kuwi lan sak terusé; bab kuwi ditetepaké dadi pepakon lan pernatan kanggo wong Israèl nganti sepréné.

₂₆Bareng Daved teka ing Siklag, para tuwa-tuwané Yéhuda, para kantya-kantyané Daved, pada dikirimi sak panduman sangka barang sing direbut karo paweling: “Iki panduman sing direbut sangka mungsuhé GUSTI.” ₂₇Ya kuwi kantya-kantyané ing Bétel, ing Ramot ing tanah Kidul, ing Yatir, ₂₈ing Aroèr, ing Sifmot, ing Etemoa, ₂₉ing Rakal, ing kuta-kutané wong Yerakméél, sing manggon ing kuta-kutané wong Kèni, ₃₀ing Horma, ing Bor-Asan, ing Atak, ₃₁ing Hébron lan ing panggonané Daved nglembara karo balané.