1Sakwisé wong Filistèn ngrebut petiné Gusti Allah, kuwi terus diusung sangka Eben-Haéser menyang ing Asdod. 2Wong Filistèn njupuk petiné Gusti Allah kuwi, dilebokké ing omahé Dagon lan dipernahaké ing sandingé Dagon. 3Esuké wayah ésuk wong Asdod pada tangi, Dagon ketemu ngglundung mengkurep ing lemah, ing ngarepé petiné GUSTI; wong kuwi terus pada ngangkat Dagon dibalèkaké ing panggonané. 4Nanging waktu ésuké pada tangi, Dagon wis tiba mengkurep ing ngarepé petiné GUSTI, nanging sirahé Dagon lan tangané loro pisan putol lan mentyelat tekan ing ngarep lawang, mung awaké sing ijik kèri. 5Mulané para imamé Dagon lan kabèh wong sing mlebu ing omahé Dagon, ora wani ngidak undak-undakané lawang omahé Dagon ing Asdod, nganti ing dina iki.
6Tangané GUSTI antep banget menet marang wong Asdod lan nggawé bingungé wong-wong kuwi. Panjenengané ndadèkké lara udun marang wong-wong kuwi, ya ing Asdod lan kabèh ing panggonan pangwasané. 7Bareng dideleng karo wong Asdod, yèn mengkono kahanané, terus pada ngomong: “Petiné Gusti Allahé bangsa Israèl aja nganti tetep ing tengah kita kéné, awit tangané menet marang kita lan marang Dagon allah kita.” 8Mulané pada nyeluk para ratu kutané wong Filistèn lan tembungé: “Apa sing bakal kita lakoni kanggo petiné Gusti Allahé Israèl kuwi?” Semauré para ratu: “Petiné Gusti Allahé Israèl kudu dielih menyang Gat.” Dadiné pada ngelih petiné Gusti Allahé Israèl mau.
9Nanging bareng dielih mbrana, tangané GUSTI nekakké ombyak gedé marang kuta kuwi. Panjenengané ngukum wong kuta kuwi, botyah-botyah lan para wong tuwa nganti pada udunen. 10Wong-wong kuwi terus pada ngusung petiné Gusti Allah menyang Ekron. Nanging sak tekané petiné Gusti Allah ing Ekron, wong kono pada sambat, tembungé: “Enggoné ngeterké petiné Gusti Allahé Israèl marang kita, kuwi supaya matèni kita lan bangsa kita.” 11Awit sangka kuwi wong-wong terus pada ngundang nglumpukké sakkèhé ratu kutané wong Filistèn lan pada ngomong: “Petiné Gusti Allahé Israèl kuwi balèkna, ya bèn mulih ing panggonané, supaya kita lan bangsa kita aja nganti dipatèni.” Awit ing kuta kono ana gègèran pepatèn; tangané GUSTI antep banget menet marang wong kono. 12Wong sing ora mati, nduwèni lara udunen nganti sambaté wong kuta kono munggah tekan ing langit.
