1Awit sangka kuwi, sing ndisik déwé aku ngomongi: Pada masrahna penjaluk, pandonga lan maturkesuwun kanggo wong kabèh, 2kanggo para ratu lan kanggo sak kabèhé pemimpin, supaya urip kita bisa tentrem lan ayem ing njeruhné sak kabèhé pangabekti lan kehormatan. 3Ya kuwi sing betyik lan sing dadi kesenengané Gusti Allah, Juruslamet kita, 4sing ngarsakaké, supaya wong kabèh pada ditulungi slamet lan pada olèh kaweruh bab sing bener. 5Awit Gusti Allah kuwi sipaté siji, semono uga lantarané antarané Gusti Allah lan manungsa ya mung siji, ya kuwi Kristus Yésus sing dadi manungsa, 6sing wis masrahké Panjenengané piyambak kanggo tebusan marang wong kabèh: Kuwi paseksi ing wantyiné sing wis ditemtokké. 7Ya kanggo paseksi kuwi aku wis ditetepaké dadi juru pawarta lan rasul, sing tak omongké iki bener, aku ora goroh lan dadi guruné wong-wong kapir, sak njeruhné pertyaya lan apa sing bener.
8Awit sangka kuwi, aku kepéngin supaya ing kabèh panggonan wong lanang pada ndedonga karo ngunggahké tangan sing sutyi, aja nganggo nesu utawa padudon. 9Mengkono uga wong wadon, pada nganggoa sing pantes, sopan lan prasaja, rambuté aja diklabang-klabang, aja nganggo mas-masan, mutiara utawa sandangan sing larang-larang, 10nanging nganggoa sandangan sing ujut penggawé betyik, kaya sak pantes wong wadon sing ngabekti. 11Wong wadon kuwi kuduné anteng lan nampani piwulang karo mbangun turut. 12Wong wadon ora tak wenangké mulangi lan ora tak wenangké ngwasani wong lanang, pada antenga waé. 13Awit Adam sing digawé ndisik, terus Hawa. 14Apa menèh duduk Adam sing digoda, nanging wong wadon kuwi sing digoda lan tiba ing dosa. 15Nanging wong wadon bakal ditulungi slamet awit sangka enggoné nduwé anak, angger ngantepi ing pertyaya lan katrésnan lan kasutyian karo prasaja.