Petyahé kraton
1Réhabéam terus lunga menyang ing Sikem, awit wong Israèl kabèh wis pada nglumpuk ing Sikem arep ngangkat ratu piyambaké. 2Bareng Yérobéam, anaké Nébat krungu kuwi, piyambaké ing Egipte, awit mlayu nylametké mrana sangka ngarepé Salomo, terus bali sangka negara Egipte. 3Wong-wong terus pada kongkonan ngundang, Yérobéam terus nemoni marang Réhabéam bebarengan karo wong Israèl kabèh lan terus pada ngomong: 4“Bapakmu wis nggawé aboté tanggungané kita kabèh, mulané saiki sampéyan supaya gelem ngèntèngké penggawéan sing abot sing ditanggungké karo bapakmu lan tanggungan sing abot sing dikèkké marang kita kabèh, supaya kita pada dadia abdi sampéyan.” 5Nanging semauré ratu mengkéné: “Pada tekaa ing ngarepku menèh mbésuk embèn.” Wong-wong terus pada mundur.
6Sakwisé mengkono Réhabéam terus nggolèk pituduh marang para pinituwa sing selawasé uripé Salomo pada ngamping-ngampingi Salomo, bapaké, tembungé: “Kepriyé apiké enggonku nyauri marang wong-wong kuwi?” 7Tembungé marang piyambaké: “Yèn sampéyan apik marang rayat kuwi, gelem nggawé senengé atiné lan gelem ngekèki tembungé sing betyik, wong-wong iki mesti terus pada dadi abdi sampéyan sak lawasé.” 8Nanging ratu ora setuju karo pituduhé para pinituwa mau lan terus nggolèk rembukané marang para nom-noman sak barakané sing pada ngamping-ngampingi piyambaké, 9mengkéné tembungé: “Kepriyé panemumu, kepriyé enggon kita nyauri marang rayat sing ngomong marang aku: Sampéyan supaya gelem ngèntèngké tanggungan sing dikèki marang kita karo bapakku.” 10Para nom-noman sing sak barakané karo piyambaké mau terus pada ngomong: “Wong-wong sing pada ngomong marang sampéyan: Bapakmu wis ngabotaké tanggungan kita, nanging sampéyan supaya gelem ngèntèngké, kuwi kudu disauri mengkéné: Jentikku luwih gedé tenimbangané bangkèkané bapakku. 11Mulané saiki, yèn bapakku wis ngekèki marang kowé kabèh tanggungan sing abot, nanging aku bakal nambahi tanggunganmu; bapakku wis ngajar kowé karo sabuk, nanging aku bakal ngajar kowé karo petyut sing karo eri wesi.”
12Bareng ing telung dinané Yérobéam lan rayat kabèh pada nemoni marang Réhabéam, kaya sing wis dipréntahké karo ratu: “Pada tekaa ing ngarepku menèh mbésuk embèn.” 13Réhabéam enggoné nyauri karo tembung abot; piyambaké nglalèkké marang rembukané para pinituwa; 14wong-wong pada diomongi miturut rembukané para nom-noman: “Bapakku wis ndadèkké aboté tanggunganmu kabèh, nanging kuwi bakal tak tambahi; kowé pada diajar karo bapakku karo sabuk, nanging aku bakal ngajar kowé kabèh karo petyut sing karo eri wesi.” 15Dadiné ratu ora gelem nuruti penjaluké rayat, awit lelakon iki wis miturut pestiné Gusti Allah, supaya GUSTI netepi tembungé lantaran Ahia, wong Silo, marang Yérobéam, anaké Nébat.
16Bareng wong Israèl kabèh weruh, yèn ratu ora gelem nuruti penjaluké, rayat terus ngomong marang ratu:
“Kita olèh panduman apa sangka Daved?
Kita ora olèh warisan sangka anaké Isai!
Pada balia menyang tarupmu déwé-déwé hé, wong Israèl!
Saiki urusen déwé omahmu, hé Daved!”
Wong Israèl kabèh terus pada lunga mulih menyang tarupé, 17terus Réhabéam mung ngratoni wong Israèl sing pada manggon ing kuta-kutané Yéhuda. 18Sakwisé mengkono Réhabéam kongkonan Hadoram pemimpiné para wong nyangga kerja peksa nanging kuwi terus dibandemi watu karo wong Israèl nganti mati, malah Réhabéam mèh-mèh waé ora bisa numpak ing krétané waktu nylametaké menyang Yérusalèm. 19Kaya mengkono enggoné wong Israèl pada nglawan marang brayaté Daved nganti tekan ing dina iki.
