2 Korintus 2

₁Ing sak njeruhné atiku aku wis netepaké, yèn aku ora bakal nekani kowé menèh karo susah. ₂Awit, yèn aku sing nggawé susahmu, sapa menèh sing bisa nggawé bungahku kejaba sing pada susah awit sangka aku? ₃Lan ya kuwi karepé layangku iki, ya kuwi supaya yèn aku teka, aja nganti aku susah awit sangka wong-wong, sing kuduné pada nggawé bungahku. Awit aku yakin ing bab kowé kabèh, yèn kabungahanku kuwi ya kabungahanmu. ₄Awit enggonku nulis marang kowé kuwi karo was-was lan sedihé ati sing banget lan karo nètèské eluh okèh, ora supaya kowé dadi susah, nanging supaya kowé pada weruh sepira gedéné katrésnanku marang kowé kabèh.

₅Nanging yèn ana wong sing nggawé susah, kuwi duduk atiku sing digawé susah, nanging kowé kabèh, utawa sak ora-orané wong ing tengahmu. Aku ora nggedèk-nggedèkké perkara iki. ₆Wong sing kaya mengkono kuwi wis tyukup nampani paukuman sangka wong okèh ing tengahmu, ₇malah kosok baliné kowé pada ngapuraa lan nglipura wong kuwi, supaya aja nganti ngenes awit sangka bangeté susahé. ₈Mulané aku ngomong marang kowé kabèh, pada nindakké katrésnan marang wong mau. ₉Awit ya kuwi tujuané enggonku nulis layang marang kowé, ya kuwi kanggo njajal kowé, apa kowé pada tetep manut ing samubarang kabèh. ₁₀Awit sapa sing kok ngapura kesalahané, kuwi ya tak ngapura. Awit yèn aku ngapura, yèn ana sing kudu tak ngapura, enggonku ngapura kuwi awit sangka kowé ing ngarepé Kristus, ₁₁supaya sétan aja ngenèng kita, awit kita weruh apa karepé.

₁₂Wantyi aku tekan Troas perlu ngabaraké Injilé Kristus, aku wis dibukakké lawang kanggo nyambutgawé karo Gusti ing kana. ₁₃Nanging atiku ora rumangsa tentrem, awit aku ora kepetuk karo Titus, sedulurku tunggal pertyaya, mulané aku terus pamitan lan budal menyang Makédonia.

₁₄Nanging maturkesuwun marang Gusti Allah, ing Kristus tansah nuntun kita ing dalané kemenangan-Né. Lan lantaran kita Panjenengané nyebar wanginé kaweruh bab Panjenengané ing sak enggon-enggon. ₁₅Awit kanggo Gusti Allah kita dadi ambuné sing wangi sangka Kristus ing tengah-tengahé wong sing pada nemu keslametan lan ing antarané wong sing pada nemu karusakan. ₁₆Kanggo sing nemu karusakan, ambuné pati sing njalari pati, lan kanggo sing nemu keslametan, ambuné urip sing nguripké. Nanging sapa ta sing bisa nglakoni penggawéan sing kaya mengkono kuwi? ₁₇Awit kita ora pada karo wong okèh liyané, sing pada nguber bati karo nawak-nawaké tembungé Gusti Allah. Kosok baliné ing Kristus kita pada ngomong ing sak mestiné karo tujuan-tujuan sing murni awit sangka préntahé Gusti Allah lan ing ngarepé Gusti Allah.