1Ing waktu semono Hiskia ngalami lara nganti arep mati. Yésaya anaké Amos terus nemoni lan ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: Kowé ngekèkana paweling sing pungkasan marang brayatmu, awit kowé bakal mati, ora bakal waras menèh.” 2Hiskia terus ngénggokké praupané menyang témbok lan ndedonga marang GUSTI: 3“Duh GUSTI, Panjenengan supaya éling, yèn kula wis urip ing ngarepé Panjenengan karo setia lan sak tulusé atiku kenèng apa kula wis nandangi apa sing apik ing mripat Panjenengan.” Hiskia terus nangis banget. 4Nanging Yésaya durung nganti metu sangka plataran tengah, dadakan dikèki tembung karo GUSTI mengkéné: 5“Kowé balia lan ngomonga marang Hiskia, ratuné umat-Ku: Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Daved, para leluhurmu: Pandongamu wis Tak runggokké lan eluhmu wis Tak sawang. Aku bakal ngekèki waras marang kowé; ing dina sing kaping telu kowé bakal mlebu ing griyané GUSTI. 6Umurmu bakal Tak tambahi limalas taun lan kowé lan kuta iki bakal Tak luwari sangka tangané ratu ing Asyur. Kuta iki bakal Tak pageri, awit sangka Aku lan awit sangka Daved, abdi-Ku.” 7Sakwisé mengkono Yésaya ngomong: “Pada njupuka kuku anjir siji!” Bareng wis dipasrahké terus dipopokaké ing uduné, terus waras. 8Sak durungé kuwi Hiskia wis ngetokké tembung marang Yésaya: “Apa tanda-tandané, yèn GUSTI bakal ngekèki waras marang kula lan yèn ing dina sing kaping telu kula bakal mlebu ing griyané GUSTI?” 9Semauré Yésaya: “Kuwi sing bakal dadi tanda-tandané kanggo sampéyan sangka GUSTI, yèn sampéyan bakal nandangi apa sing wis dijanjèkké: Ayang-ayang kuwi bakal maju sepuluh tlapak apa bakal mundur sepuluh tlapak?” 10Hiskia ngomong: “Kanggo ayang-ayang kuwi gampang maju sepuluh tlapak! Nanging sak baliké, ayang-ayang ya bèn mundur sepuluh tlapak.” 11Yésaya terus nyebut marang GUSTI lan GUSTI terus ndadèkké ayang-ayang ing ngisoré srengéngé gawéané Akas kuwi terus bali mundur menèh sepuluh tlapak.
12Ing waktu semono Merodak-Baladan anaké Baladan, ratu ing negara Babèl, kongkonan wong ngirimké layang lan pisungsung marang Hiskia, awit krungu, yèn ing mbiyèn Hiskia lara. 13Hiskia seneng ing atiné awit sangka tamu para kongkonan kuwi, terus pada diduduhi kabèh isiné gedong simpenané banda, emas lan slaka lan lenga sing apik, gedong pirantiné perang lan kabèh ing simpenané. Ora ana barang sing ora diduduhké karo Hiskia marang para kongkonan mau, ing palèsé lan ing negarané pangwasané. 14Bareng wis mengkono Yésaya nemoni ing ngarepé Hiskia lan takon: “Apa sing wis diomongké karo wong-wong kuwi? Lan sangka ngendi asal-usulé wong-wong kuwi?” Semauré Hiskia: “Wong-wong kuwi tekané sangka negara sing adoh, sangka negara Babèl!” 15Yésaya takon menèh: “Apa waé sing wis didelok ing kraton sampéyan?” Hiskia nyauri, tembungé: “Kabèh ing kraton kula wis pada didelok. Ora ana barang sing ora kula duduhké marang wong-wong kuwi, ing simpenan kula.” 16Yésaya terus ngomong marang Hiskia: “Kula njaluk ngrungokké tembungé GUSTI! 17Bakal tekan ing waktuné, kabèh ing kratoné sampéyan lan sing disimpen karo para leluhurmu nganti sepréné iki bakal diusung menyang Babèl. Ora ana barang sing bakal dikarèkaké. Mengkéné tembungé GUSTI. - 18Lan turunmu, sing bakal metu sangka kowé, bakal ana sing dijikuk didadèkké penggedé ing omahé ratu ing Babèl.” 19Hiskia nyauri marang Yésaya, tembungé: “Nyata apik tembungé GUSTI sing sampéyan omongaké kuwi!” Nanging pikirané atiné mengkéné: “Angger aku sakjeké uripku ngrasakaké rukunan lan katentreman!”
20Sak luwihé sejarahé Hiskia, kabèh kekendelané lan enggoné nggawé blumbang lan ilèn-ilèn banyu lan enggoné ngilèkké banyu ing sak njeruhné kuta, kabèh kuwi wis ketulis ing kitab sejarahé para ratu ing Yéhuda. 21Hiskia terus dililani ngasuh nunggal karo para leluhuré. Nanging Manasé, anaké, terus dadi ratu nggentèni piyambaké.
