3Ing taun sing kaping wolulas jamané Yosia, ratu kongkonan Safan, anaké Asalya, anaké Mesulam, juru tulis, menyang griyané GUSTI, tembungé: 4“Kowé tekaa ing ngarepé imam gedé Hilkia, njaluka lapurané kabèh duwit sing wis digawa ing griyané GUSTI, sing wis diklumpukké sangka rayat karo para sing jaga lawang; 5kuwi bèn diwènèhké marang tangané para sing dipasrahké ngrumati griyané GUSTI, kuwi terus pada edumana duwit mau marang para tukang ing griyané GUSTI, supaya dienggo ndandani karusakan griyané Gusti kuwi, 6ya kuwi marang para tukang kayu, para tukang bangunan, lan marang para tukang watu, uga kanggo tuku kayu lan watu tatahan, kanggo ndandani griyané Gusti mau. 7Nanging ora usah nganakké itung-itungan karo wong-wong mau kanggo duwit sing wis dipasrahké marang ing tangané wong-wong kuwi, awit kuwi pada nyambut nggawé karo temen.”
8Imam gedé Hilkia terus ngomong marang Safan, juru tulisé mau: “Kula nemokké kitab Torèt kuwi ing griyané GUSTI!” Imam gedé Hilkia terus ngekèkké kitab kuwi marang Safan, terus diwatya. 9Sakwisé kuwi Safan, juru tulis mau, terus nemoni ratu, ngomongké kabar bab kuwi, semauré: “Para abdi kuwi wis pada nampani kabèh duwit ing griyané Gusti, terus wis dipasrahké marang tangané para wong sing kuwajipané ngrumati griyané GUSTI kuwi.” Safan, juru tulis kuwi, 10uga ngomong marang ratu: “Imam Hilkia ngekèki kitab iki marang kula.” Safan terus matya kitab kuwi ing ngarepé ratu. 11Bareng ratu wis ngrungokké tembungé ing Kitab Torèt kuwi, terus nyuwèk-nyuwèk sandangané. 12Ratu terus ngekèki préntah marang imam Hilkia, marang Ahikam, anaké Safan, marang Akbor, anaké Mika, marang Safan, juru tulis mau, lan marang Asaya, abdiné ratu, tembungé: 13“Kowé pada lungaa, aku, rayat lan wong Yéhuda kabèh pada jalukna pituduhé GUSTI bab tembungé ing kitab sing ketemu iki, awit nesuné GUSTI marang kita panas mulat-mulat medèni, awit para mbah kita pada ora ngrungokké marang tembungé ing kitab iki, ora pada nandangi persis apa sing ketulis ing kitab iki.” 14Imam Hilkia, Ahikam, Akbor, Safan lan Asaya terus pada lunga nemoni nabi wadon, ya kuwi Hulda, bojoné Salum anaké Tikwa anaké Harhas, abdi sing tukang ngurusi salin. Nabi kuwi manggon ing Yérusalèm, ing désa anyar. Para kongkonan pada ngomongké perluné diutus. 15Hulda nyauri: “Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Ngomonga marang sing ngutus kowé kabèh nemoni ing ngarep-Ku! Mengkéné tembungé GUSTI: 16Aku bakal nekakké tyilaka marang panggonan iki lan marang wong sing pada manggon ing kéné, ya kuwi kabèh tembungé ing kitab sing wis diwatya karo ratuné Yéhuda, 17awit pada ninggal Aku, lan pada masrahaké kurban sing diobong marang allah liyané, sing sengajané nggawé nesuné ati-Ku, karo kabèh gawèané tangané. Awit sangka kuwi nesu-Ku panas mulat-mulat marang panggonan iki lan ora bakal sirep-sirep. 18Nanging marang ratu ing Yéhuda sing ngutus marang kowé kabèh supaya njaluk sing diduduhké GUSTI kuwi, kowé ngomonga mengkéné: Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Kanggo tembungé sing wis kowé krungu kuwi, 19awit kowé wis nelangsa lan wis ngasorké awakmu ing ngarepé GUSTI waktu kowé krungu bab ukuman sing Tak omongaké kanggo panggonan iki lan sing pada manggon ing kéné, ya kuwi yèn bakal pada dadi sing medèni lan dadi ukuman, lan awit kowé nyuwèk-nyuwèk sandanganmu lan nangis ing ngarep-Ku lan Aku ya wis ngrungokké kuwi, - mengkéné tembungé GUSTI, - 20mulané kowé bakal Tak dadèkné siji karo para leluhurmu lan kowé bakal dikubur ing kuburanmu karo tentrem, uga mripatmu ora bakal weruh kabèh kasangsarané sing bakal Tak tekakké ing panggonan iki.” Para kongkonan mau ya terus pada ngomongké balesané tembung kuwi marang ratu.